از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه

از خون دل نوشتم
زبان	فارسی و عربی (مُلَمَّع)
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۶
بحر	مضارع مثمن اخرب مفعول فاعلاتن مفعول فاعلاتن
متن
از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه انّی رأَیتُُ دهراً من هجرک القیامه دارم من از فراقش در دیده صد علامت لیست دموع عینی هذا لنا العلامه هر چند کازمودم از وی نبود سودم من جرّب المجرّب حلّت به النّدامه پرسیدم از طبیبی احوال دوست گفتا فی بُعدها عذاب فی قربها السّلامه گفتم ملامت آید گر گرد دوست گردم و اللّه ما رَاَینا حبّاً بلا ملامه حافظ چو طالب آمد جامی بجان شیرین حتی یذوق منه کاَساً من الکرامه ۲ ۴ ۶ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

غزلی با مطلع «از خون دل نوشتم نزدیک دوست نامه»، غزل شمارهٔ ۴۲۶ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

در اجراها

محسن نامجو اجرایی از این غزل دارد.

در دیگر آثار هنری

بر قلمدانی برنجی فلزی طلا و نقره‌کوب، متعلق به خراسان و نیمهٔ سدهٔ ۹ ه‍.ق/۱۵، بیت اول این غزل نقش بسته‌است. این قلمدان در موزهٔ متروپولیتن، مجموعهٔ شخصی ادوارد مور در نیویورک نگهداری می‌شود.

منابع

• آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشم‌پور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.