نسخهای که میبینید نسخهای قدیمی از صفحه است که توسط Farzinovski(بحث | مشارکتها) در تاریخ ۲۹ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۳۳ ویرایش شده است. این نسخه ممکن است تفاوتهای عمدهای با نسخهٔ فعلی داشته باشد.
لوزی آتش استانداردی است که سازمان کشوری پیشگیری آتشسوزی آمریکا (NFPA) پدیدآوردهاست. این استاندارد را که با نماد «لوزی آتش» نمایاندهاند کارمندان آتشنشانی برای شناخت آسان و بیدرنگ خطرهایی که مادههای دوروبرشان دارند؛ به کار میبرند.
این نشان به شکل روبه رو است و هر چهارگوش رنگی درون آن معنای ویژهای دارد.
نمادها
این لوزی به چهار بخش شدهاست که هر رنگ پیام ویژهای دارد. رنگ آبی پیام خطرات سلامتی و زیستی، رنگ سرخ پیام اندازهٔ آتشگیری، رنگ زرد نشانگر میزان واکنشپذیری (شیمیایی)، و رنگ سفید دارندهٔ نشانهای ویژه برای خطرهای ویژه است. میزان خطرهای سلامتی، آتشگیری و واکنشپذیری از ۰ تا ۴ دستهبندی شدهاند که ۰ نشانگر بیخطری و ۴ بیانگر خطر فراوان است.
استفاده شدید و پیوسته البته نه در طولانی مدت میتواند باعث ناتوانیهای کوتاه مدت و جراحت شود (مثل: ید و آمونیوم فسفات و کلروفرم)
۱
تماس با آن میتواند باعث تحریک اعصاب (مانند: خارش) همراه با جراحتهای خفیف و احساس ناراحتی شود. (مثل: تورپنتاین و پتاسیم کلرید و سدیم برمات)
۰
هیچ خطری برای سلامتی ندارد و لازم به انجام هیچ گونه پیشگیری نیست. (مثل: چوب و کاغذ و لانولین)
جدول راهنمای آتشگیری (رنگ قرمز)
آتشگیری (قرمز)
۴
در دما و فشار معمولی جو به سرعت یا کاملاً بخار میشود یا مایل است در هوا پراکنده شود و آتش بگیرد (مثل:پروپان و گاز هیدروژن) نقطه فعالسازی زیر ۲۳ درجه سانتیگراد (۷۳ درجه فارنهایت).
۳
جامدات و مایعاتی که تقریباً در هر دمایی قابل احتراق هستند. (مثل:بنزین و استون) نقطه فعالسازی بیشتر از ۲۳ درجه سانتیگراد (۷۳ درجه فارنهایت) و کمتر از ۳۸ درجه سانتیگراد (۱۰۰ درجه فارنهایت).
۲
قبل از اینکه بسوزد باید به اندازه کافی گرما بگیرد یا اینکه در معرض دمای بالای محیط باشد (مثل:سوخت دیزل و کاغذ و نفتالین و گوگرد) دمای احتراق بین ۳۸ درجه سانتیگراد (۱۰۰ درجه فارنهایت) و ۹۳ درجه سانتیگراد (۲۰۰ درجه فارنهایت)
۱
برای اینکه بسوزد باید بهطور قابل ملاحظهای حرارت داده شود. (مثل: روغن سویا و آمونیاک و گلیسیرین) دمای احتراق اینگونه مواد بالای ۹۳ درجه سانتیگراد (۲۰۰ درجه فارنهایت) میباشد.
۰
موادی که در معرض آتش معمولی نمیسوزند (مثل: کربن تتراکلرید) و موادی که قابل احتراق نیستند یا برای سوختن باید خیلی حرارت داده شوند، مثل سنگ و ماسه و بتن و آب. اینگونه مواد واکنشپذیری کمی با آتش دارند و در دماهای بالای ۸۰۰ درجه سانتیگراد قابل سوختن هستند.
قابل انفجار است ولی به انرژی فعالسازی زیادی احتیاج دارد و باید محبوسانه فعال شود. با آب واکنش انفجاری نشان میدهد یا اگر به آن شوک شدیدی وارد شود منفجر میشود. (مثل: فلوئور و هیدروژن پراکسید و سزیم و نیترات آمونیوم)
۲
در شرایط سخت شیمیایی و در دما و فشار بالا منفجر میشود. با آب به شدت واکنش نشان میدهد یا روی آن منفجر میشود. (مثل: فسفر سفید و پتاسیم و سدیم)
۱
در شرایط عادی پایدار است؛ ولی در دما و فشار بالا ناپایدار میشود. (مثل:هیدروژن فلوئورید و پروپن و روی)
۰
پایدار است. حتی در تماس با آتش. با آب نیز واکنش نمیدهد. (مثل:هلیم و گاز نیتروژن)
جدول راهنمای نمادهای ویژه (سفید)
نمادهای ویژه (سفید)
W
واکنش با آب غیرعادی است یا وضعیت خطرناکی را ایجاد میکند. (مثل: سزیم و سدیم)