پیکارگر
پیکارگر (انگلیسی: Combatant) وضعیت حقوقی فردی است که در هنگام منازعات مسلحانه بین‌المللی حق دارد به درگیری با دشمن بپردازد. تعریف قانونی «پیکارگر» در ماده ۴۳ بند (۲) پروتکل الحاقی به معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یکم (AP1) و در کنوانسیون‌های ژنو در سال ۱۹۴۹ قید شده‌است. این تبیین کننده این است که «اعضای نیروهای مسلح یک طرف درگیری (غیر از پرسنل پزشکی و کلیساها که مشمول ماده ۳۳ کنوانسیون ژنو ۳ هستند) مبارزانی می‌باشند که حق شرکت مستقیم در جنگها را دارند.»[۱][۲][۳]
موقعیت قانونی پیکارگران[ویرایش]
براساس قانون حقوق بین‌الملل بشردوستانه (با توجه به قوانین منازعات مسلحانه)، پیکارگران ممکن است در یکی از دو دسته طبقه‌بندی شوند: ممتاز یا غیر شخصی. از جمله سایرین، آن دسته از پیکارگران ممتازی که شرایط خاصی از حقوق بین‌الملل بشردوستانه را نقض کنند، موقعیت قانونی خود را از دست می‌دهند و تبدیل به یک پیکارگر غیرمجاز می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- اسیر
- نسل‌کشی
- حقوق پناهندگی
- حقوق بشر
- حقوق بین‌الملل عرفی
- حاکمیت قانون در منازعات مسلحانه
- جنایات علیه بشریت
- کنوانسیون چهارم ژنو
- جنایات علیه بشریت
- ابزار حقوق بشر بین‌الملل
- نظریه جنگ مشروع
- جنگ تمام‌عیار
- جنایت جنگی
منابع[ویرایش]
- ↑ "Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of International Armed Conflicts (Protocol I), 8 June 1977". International Committee of the Red Cross.
- ↑ Third Geneva Convention, Article 4(A)(1)
- ↑ AP1, Art 44(2)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Combatant». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۹.
