پیکارگر
پیکارگر (انگلیسی: Combatant) وضعیت حقوقی فردی است که در هنگام منازعات مسلحانه بین‌المللی حق دارد به درگیری با دشمن بپردازد. تعریف قانونی «پیکارگر» در ماده ۴۳ بند (۲) پروتکل الحاقی یکم (AP1) و در کنوانسیون‌های ژنو در سال ۱۹۴۹ قید شده‌است. این تبیین کننده این است که «اعضای نیروهای مسلح یک طرف درگیری (غیر از پرسنل پزشکی و کلیساها که مشمول ماده ۳۳ کنوانسیون ژنو ۳ هستند) مبارزانی می‌باشند که حق شرکت مستقیم در جنگها را دارند.»[۱][۲][۳]
موقعیت قانونی پیکارگران[ویرایش]
براساس قانون حقوق بین‌الملل بشردوستانه (با توجه به قوانین منازعات مسلحانه)، پیکارگران ممکن است در یکی از دو دسته طبقه‌بندی شوند: ممتاز یا غیر شخصی. از جمله سایرین، آن دسته از پیکارگران ممتازی که شرایط خاصی از حقوق بین‌الملل بشردوستانه را نقض کنند، موقعیت قانونی خود را از دست می‌دهند و تبدیل به یک پیکارگر غیرمجاز می‌شوند.
جستارهای وابسته[ویرایش]
- اسیر
- نسل‌کشی
- حقوق پناهندگی
- حقوق بشر
- حقوق بین‌الملل عرفی
- حاکمیت قانون در منازعات مسلحانه
- جنایات علیه بشریت
- کنوانسیون چهارم ژنو
- جنایات علیه بشریت
- ابزار حقوق بشر بین‌الملل
- نظریه جنگ مشروع
- جنگ تمام‌عیار
- جنایت جنگی
منابع[ویرایش]
- ↑ "Protocol Additional to the Geneva Conventions of 12 August 1949, and relating to the Protection of Victims of International Armed Conflicts (Protocol I), 8 June 1977". International Committee of the Red Cross.
- ↑ Third Geneva Convention, Article 4(A)(1)
- ↑ AP1, Art 44(2)
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Combatant». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۶ نوامبر ۲۰۱۹.