پیش‌نویس:اتیل کربامات

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
اتیل کربامات
Structural formula of ethyl carbamate
نام‌گذاری آیوپاک

Ethyl carbamate

دیگر نام‌ها

Urethane

شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس 51-79-6 ✔Y
پاب‌کم 5641
کم‌اسپایدر 5439 ✔Y
UNII 3IN71E75Z5 ✔Y
شمارهٔ ئی‌سی 200-123-1
شمارهٔ یواِن 2811
دراگ‌بانک DB04827
KEGG C01537 ✔Y
MeSH Urethane
ChEBI CHEBI:17967 ✔Y
ChEMBL CHEMBL462547 ✔Y
شمارهٔ آرتی‌ئی‌سی‌اس FA8400000
3DMet B00312
جی‌مول-تصاویر سه بعدی Image 1
Image 2

  • CCOC(N)=O

    O=C(OCC)N

  • InChI=1S/C3H7NO2/c1-2-6-3(4)5/h2H2,1H3,(H2,4,5) ✔Y
    Key: JOYRKODLDBILNP-UHFFFAOYSA-N ✔Y

    InChI=1/C3H7NO2/c1-2-6-3(4)5/h2H2,1H3,(H2,4,5)
    Key: JOYRKODLDBILNP-UHFFFAOYAY

خصوصیات
فرمول مولکولی C3H7NO2
جرم مولی ۸۹٫۰۹ g mol−1
شکل ظاهری White crystals
چگالی 1.056 g cm-3
انحلال‌پذیری در آب 0.480 g cm-3 at 15 °C
log P -0.190(4)
فشار بخار 1.3 kPa at 78 °C
اسیدی (pKa) 13.58
گشتاور دوقطبی 0.5206015862 D
+cat:Convert (L, uses Pt_Low input)
خطرات
شاخص ئی‌یو 607-149-00-6
طبقه‌بندی ئی‌یو Toxic T
کدهای ایمنی R۴۵
شماره‌های نگهداری S45, S53
خطرات اصلی Harmful if swallowed

May cause cancer

لوزی آتش
NFPA 704 four-colored diamondFlammability code 2: Must be moderately heated or exposed to relatively high ambient temperature before ignition can occur. Flash point between 38 and 93 °C (100 and 200 °F). E.g., diesel fuelHealth code 1: Exposure would cause irritation but only minor residual injury. E.g., turpentineReactivity code 0: Normally stable, even under fire exposure conditions, and is not reactive with water. E.g., liquid nitrogenSpecial hazards (white): no code
2
1
0
نقطه اشتعال
به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
 ✔Y (بررسی) (چیست: ✔Y/N؟)
Infobox references

اتیل کاربامات که به آن یورتان نیز گفته می‌شود، یک ترکیب آلی با فرمول CH 3 CH 2 OC(O)NH 2 می‌باشد. این ترکیب یک استر از اسید کاربامیک و یک جامد سفید رنگ است. علی‌رغم نامش، جزء پلی یورتانها نمی‌باشد. از آنجایی که این ماده سرطان‌زا می‌باشد، به ندرت از آن استفاده می‌کنند، ولی به طور طبیعی در مقادیر کم در بسیاری از انواع غذاها و نوشیدنی‌های تخمیری ایجاد می‌شود.

سنتز[ویرایش]

این ترکیب به صورت صنعتی با حرارت دادن اوره و اتیل الکل به دست می‌آید. علاوه بر این از اثر آمونیاک بر روی اتیل کلروفرمات نیز تشکیل می‌شود. [۱]

Synthesis of ethyl carbamate
سنتز اتیل کاربامات

کابردها[ویرایش]

کاربردهای زیست پزشکی[ویرایش]

اتیل کاربامات به عنوان یک عامل ضد نئوپلاستیک و همچنین برای سایر اهداف دارویی مورد استفاده قرار گرفته است، اما پس از اینکه سرطان‌زا بودن آن کشف شد، این کاربرد در سال 1943 پایان یافت. با این وجود، ژاپنی‌ها در تزریقات پزشکی از این ماده ترکیبی استفاده کردند و از سال 1950 تا 1975 حدود 100  میلیون مورد آمپول 2 میلی‌لیتری از محلول‌های 7 تا 15 درصد اتیل کاربامات که به عنوان حلال کمکی در آب برای حل کردن مسکن‌های نامحلول در آب مورد استفاده قرار می‌گرفت‌،به عنوان تسکین دهنده درد، بعد از عمل جراحی به بیماران تزریق شد. تخمین زده‌اند که این دوزها در سطوحی قرار دارند که در موش‌ها سرطان زا می‌باشند. [۲] این عمل در سال 1975 متوقف شد. به نظر می‌آید که این وضعیت تاسف‌بار پزشکی، بیشترین تعداد (میلیون‌ها) افرادی که در معرض بیشترین دوزهای یک ماده سرطان‌زای خالص ثبت شده قرار گرفته‌اند، به خود اختصاص داده است [۳] جیمز میلر نویسنده و محقق سرطان ایالات متحده، قصد داشت مطالعاتی برای تعیین اثرات بر نرخ سرطان ژاپن انجام دهد، اما ظاهراً هیچ‌کدام از آن مطالعات محقق نشده است.[نیازمند منبع]

قبل از جنگ جهانی دوم، اتیل کاربامات پیش از اینکه سرطان‌زا، سمی و تا حد زیادی بی‌اثر باشد، برای درمان مولتیپل میلوما به نسبت زیادی مورد استفاده قرار می‌گرفت. [۴] طبق مقررات FDA ایالات متحده، اتیل کاربامات از استفاده دارویی خارج شده است. با این وجود، مقادیر کمی از اتیل کاربامات در آزمایشگاه‌ها، به‎عنوان بی‌حس‌کننده برای حیوانات به کار گرفته می‌شود. [۵]

اتیل کاربامات در سال 2007 میلادی به‌عنوان سرطان‌زای گروه 2A توسط IARC طبقه‌بندی شده است.

از اتیل کاربامات اغلب به عنوان بی‌حس‌کننده در آزمایشات حیوانی استفاده می‌کنند، هر سال بیش از 100 مطالعه حیوانی با استفاده از اتیل کاربامات انتشار می‌یابد. [۶] یکی دیگر از مزایای استفاده از اتیل کاربامات طولانی بودن مدت اثر آن می‌باشد، به طوریکه برخی از موش‌های صحرایی بالغ، تا 24 ساعت پس از مصرف دارو، بی‌هوش می‌شوند. [۷] همچنین این ماده فعالیت عصبی در قشر مغز را به اندازه ایزوفلوران کاهش نمی‌دهد. [۸]

سایر استفاده‌ها[ویرایش]

پیشتر، از اتیل کاربامات به‌عنوان یک واسطه شیمیایی در تهیه رزین‌های آمینه استفاده می‌کردند، که این ماده به‌نوبه خود از عوامل متصل‌کننده عرضی برای درمان‌های نساجی با فشار دائمی برای ایجاد پارچه‌های "شست و شو و پوشیدن" بوده است. از دیگر کاربردهای اتیل کارامات استفاده از آن به‌عنوان حلال یا واسطه در ساخت آفت‌کش‌ها، لوازم آرایشی و بهداشتی و داروسازی می‌باشد. [۹]

حضور در نوشیدنی‌ها و غذاها[ویرایش]

در اواسط دهه 1980، حضور وسیع اتیل کاربامات در نوشیدنی‌های الکلی کشف شد. در سال 1987، مرکز ایالات متحده برای علم در منافع عمومی، برای بالا بردن سطح آگاهی مردم درباره این موضوع، کتاب Tainted Booze: The Consumer's Guide to Urethane in Alcoholic Beverages را منتشر کرد. مطالعات بیانگر آن هستند که بیشتر نوشیدنی‎های الکلی تخمیر شده با مخمر، رگه‌هایی از اتیل کاربامات ( 15ppb تا 12ppm ) دارند. [۱۰] سایر نوشیدنی‌ها وغذاهای تهیه شده از طریق تخمیر هم شامل اتیل کاربامات می‌باشند. به‌عنوان مثال، نان شامل 2ppb می‌باشد [۱۱]و همچنین در برخی از نمونه های سس سویا به مقدار 20ppb  وجود دارد. [۱۲] مقادیری از اتیل کاربامات و متیل کاربامات نیز در شراب‌ها، ساکه، براندی، آبجو، ویسکی و سایر نوشیدنی‌های حاوی الکل تخمیر شده، وجود دارد.

شکل زیر بیانگر آن است که اتیل کاربامات از واکنش اتانول با اوره به وجود می‌آید:

این واکنش در دماهای بالاتر بسیار سریع‌تر تشکیل می‌شود؛ بنابراین می‌توان غلظت‌های بالاتری از اتیل کاربامات را در نوشیدنی‌هایی که در طول فرآوری گرم می‌شوند؛ مانند ویسکی،براندی و سایر نوشیدنی‌های مقطر مشاهده کرد.افزون بر این، گرما دادن پس از بسته‌بندی چه در حین حمل و نقل یا چه در زمان آماده‌سازی، سطح اتیل کاربامات را افزایش خواهد داد.

اوره‌ای که در شراب‎ها وجود دارد، از متابولیسم آرژنین یا سیترولین توسط مخمر یا موجودات دیگر تشکیل می‌شود. در ابتدا محصول زائد اوره تا زمانی که به سطح معینی برسد، تحت عملیات متابولیزه قرار می‌گیرد. در آن نقطه، از خارج دفع می‌شود، در اینجا می‌تواند برای ایجاد اتیل کاربامات، با الکل واکنش دهد.

در سال 1988، تولیدکنندگان شراب و سایر تولیدکنندگان نوشیدنی‌های الکلی در ایالات متحده توافق کردند که سطح اتیل کاربامات موجود در شراب را به کمتر از 15ppb(قسمت در میلیارد) برسانند و مقدار آن را کنترل کنند. آنها همچنین توافق کردند که مقدار این ماده را در نوشیدنی‌های الکلی قوی‌تر به کمتر از 125ppb برسانند [۱۰]

اگرچه نمی‌توان مقدار اوره را از بین برد، اما می‌توان مقدار آن‌را با کنترل لقاح انگور، با به حداقل رساندن قرارگیری در معرض حرارت آنها، استفاده از مخمر خود شبیه سازی [۱۳] و سایر اقدامات لازم، به حداقل رساند. [۱۴] علاوه بر این، برخی از گونه‌های مخمر توسعه یافته برای کمک به کاهش اتیل کاربامات در طول فرایند تولید تجاری نوشیدنی‌های الکلی، مورد استفاده قرار می‌گیرند. [۱۵]

از دیگر مکانیسم‌های مهم برای تشکیل اتیل کاربامات در نوشیدنی‌های الکلی می‌توان به واکنش سیانید به عنوان پیش‌ساز اشاره کرد. این واکنش سبب می‌شود که مقادیر نسبتاً بالایی در ارواح مشتق شده از گیاهان سیانوژن مانند رام آگریکل ( Rhum agricole ) ایجاد شود.[۱۶]

خطرات[ویرایش]

  اتیل کاربامات به طور جدی و حاد برای انسان سمی نیست، همانطورکه از آن به‌عنوان یک دارو استفاده می‌کنند. مطالعات سمیت حاد بیانگر آن است که حداقل دوز کشنده در موش‌ها و خرگوش‌ها برابر با 1.2گرم بر کیلوگرم یا بیشتر بوده است. زمانی که اتیل کاربامات به صورت دارویی مورد استفاده قرار گرفته است، حدود 50 درصد از بیماران مبتلا به تهوع و استفراغ بوده‌اند و استفاده طولانی مدت از اتیل کربامات منجر به خونریزی گوارشی آنها شده است. این ترکیب تقریباً هیچ بویی ندارد و دارای طعمی خنک، شور و تلخ می‌باشد.

تحقیقات روی موش‌ها و همسترها نشان می‌دهد که اتیل کاربامات زمانیکه به‌صورت خوراکی، تزریقی یا روی پوست استفاده شود، باعث ایجاد سرطان می‌شود، اما به دلیل ملاحظات اخلاقی، هیچ مطالعه کافی در مورد سرطان ناشی از اتیل کاربامات بر روی انسان منتشر نشده است. . [۱۷] با این وجود، در سال 2007 میلادی، آژانس بین‌المللی تحقیقات سرطان، اتیل کاربامات را به‌عنوان یک سرطان‌زای گروه 2A که «احتمالاً برای انسان سرطان‌زا می‌باشد» افزایش داد، که این گروه یک سطح کمتر از سرطان‌زای کامل برای انسان می‌باشد. IARC بیان کرده است که به طور معقولی می‌توان پیش بینی کرد که اتیل کاربامات بر اساس شواهد کافی از سرطان‌زایی در حیوانات آزمایشگاهی، یک عامل سرطان‌زا برای انسان می‌باشد. [۱۸] در سال 2006 میلادی، هیئت کنترل مشروبات الکلی انتاریو در کانادا، موارد وارداتی شراب را به دلیل وجود سطوح بیش از حد اتیل کاربامات رد کرد.

تحقیقات صورت گرفته درسال 2009 میلادی در هنگ کنگ [۱۹] و همچنین تحقیقات انجام شده در سال 2015 میلادی در کره جنوبی،[۲۰] میزان قرارگیری در معرض تجمعی با اتیل کاربامات را در زندگی روزمره نشان می‌دهد. غذاهای تخمیر شده مانند ، کیمچی، سس سویا، خمیر سویا، نان، رول، کراکر و کشک لوبیا، همراه با شراب، ساک و شراب آلو، غذاهایی هستند که بالاترین سطح اتیل کاربامات را در رژیم‌های غذایی سنتی آسیایی دارند.

در سال 2005 میلادی، JECFA (کمیته مشترک خبره FAO/WHO در مورد افزودنی‌های غذایی) با انجام ارزیابی ریسک اتیل کاربامات، [۲۱] به این نتیجه رسید که مصرف MOE اتیل کاربامات که در ترکیب مواد غذایی روزانه و نوشیدنی‌های الکلی موجود است، نگران‌کننده بوده و اقدامات کاهشی برای کاهش اتیل کاربامات در برخی نوشیدنی‌های الکلی باید مستمر باشد. تردید کمی وجود دارد [۲۲] که اتیل کاربامات موجود در نوشیدنی‌های الکلی برای مقامات بهداشتی بسیار مهم می‌باشد، در حالیکه قرار گرفتن در معرض تجمعی روزانه در رژیم غذایی معمولی نیز موضوع نگران کننده‌ای است که روز به روز موجب نگرانی بیشتر می‌شود و باید به طور دقیق‌تر مشاهده و بررسی شود. مطالعه‌ای که در کشور کره‌ جنوبی صورت گرفت، به این نتیجه ختم شد که: "مطلوب است که سطح اتیل کاربامات در غذاهای کره‌ای از نزدیک مورد بررسی قرار گیرد و راه‌هایی برای کم کردن مصرف روزانه مردم یافت شود."

ارزیابی IARC سبب شده است که ایالات متحده اقدامات نظارتی بر روی این موضوع انجام دهد:[نیازمند منبع]

  • NESHAP : فهرست شده به عنوان آلاینده‌ای که برای هوا بسیار خطرناک است. (HAP)
  • قانون پاسخ، جبران خسارت و مسئولیت جامع زیست محیطی: مقدار قابل گزارش (100پوند)=(RQ)
  • برنامه‌ریزی اضطراری و قانون حق دانستن جامعه، فهرست انتشار مواد سمی EPA: یک ماده فهرست شده مشمول الزامات گزارش RCRA
  • زباله های خطرناک فهرست شده در RCRA : ماده - U238

تشخیص در مشروبات الکلی[ویرایش]

نگرانی‌های ناشی از جنبه‌های سم‌شناسی EC به همراه سطوح غلظت پایینی (μg/L) که در شراب‌ها وجود دارد، و همچنین بروز تداخل در تشخیص، چندین محقق را بر آن داشت تا روش‌های جدیدی را برای تعیین آن در شراب‌ها پدید بیاورند. از چندین تکنیک استخراج و کروماتوگرافی بهره برده‌اند که از جمله آنها می‌توان به استخراج مداوم مایع-مایع (LLE) با دستگاه سوکسله، مشتق سازی با 9-گزانتیدرول و سپس کروماتوگرافی مایع با کارایی بالا (HPLC) با تشخیص فلورسانس و حتی LLE پس از مشتق سازی که به دنبال آن کروماتوگرافی گازی همراه با تشخیص طیف سنجی جرمی (GC-MS) هم پدید می‌آید، اشاره کرد. . از سوی دیگر، سازمان بین المللی تاک و شراب (OIV) از روش مرجع تعیین شده‌ای برای استخراج فاز جامد (SPE) قبل از تعیین کمیت GC-MS استفاده می‌کند. روش‌های دیگر هم از SPE بهره می‌برند، اما از کروماتوگرافی گازی با طیف‌سنجی جرمی (MDGC/MS) و کروماتوگرافی مایع با طیف‌سنجی جرمی به صورت متوالی (LC-MS/MS) برای تشخیص استفاده می‌کنند. بسیاری از روش‌های موجود در مطبوعات برای تعیین کمیت EC، کروماتوگرافی گازی را مورد استفاده قرار می‌دهند و از LLE و SPE به عنوان تکنیک‌های استخراج بهره می‌برند. با این وجود، تلاش‌های زیادی نیز برای توسعه روش‌های جدید برای تعیین EC بدون استفاده از فرایندهای طولانی و تحلیل‌های سخت، در عین حال با ترکیب دقت و حساسیت بالا، صورت گرفته است. در این جهت، میکرواستخراج فاز جامد فضای سر (HS-SPME) برجسته شده و روش‌های جایگزین با استفاده از جدیدترین فناوری شناسایی و کمی‌سازی، مانند کروماتوگرافی گازی با تشخیص طیف‌سنجی جرمی متوالی (GC-MS/MS) و کروماتوگرافی گازی دو بعدی با طیف سنجی جرمی زمان پرواز (GC × GC-ToFMS) پیشنهاد شده است.

استخراج میکرو را می‌توان توسط جاذب بسته بندی شده (MEPS) نیز انجام داد. روش MEPS/GC-MS برای تعیین کمیت EC در شراب‌ها استفاده می‌شود. [۲۳] [۲۴]

استخراج مایع-مایع کوچک شده (mLLE) و به دنبال آن LC-MS/MS می‌توان برای تعیین EC در شراب، بدون استفاده از عوامل مشتق کننده بهره برد. [۲۵]

ترکیبات مرتبط[ویرایش]

سایر کاربامات‌ها عبارتند از متیل کاربامات ، [۲۶] بوتیل کاربامات ، [۲۷] و فنیل کاربامات (m. p. 149–152 °C)، [۲۸] که می‌توانند از کلروفرمات و آمونیاک مربوطه نیز به دست آیند. این استرها در دمای اتاق جامدات سفیدرنگ و کریستالی هستند. به جز فنیل کاربامات، بقیه در دماهای متوسط تعالی می‌یابند. متیل کاربامات در دمای اتاق تصعید می‌شود. دو مورد اول، اتیل کاربامات و بنزن و اتر، در آب بسیار محلول هستند. [۲۶] [۲۷] کاربامات‌های ذکرشده داخل پرانتز ( متیل ، بوتیل و فنیل) فقط برای اهداف تحقیقاتی آن هم در مقادیر کم، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

همچنین ببینید[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ The Merck Index, 11th Edition, 9789
  2. ↑ Nomura, T. (October 1975). "Urethan (Ethyl Carbamate) as a Cosolvent of Drugs Commonly Used Parenterally in Humans" (PDF). Nomura Cancer Research. 35 (10): 2895–2899. PMID 1157055.
  3. ↑ Miller, James A. (1991). "The Need for Epidemiological Studies of the Medical Exposures of Japanese Patients to the Carcinogen Ethyl Carhamate (Urethane) from 1950 to 1975". Japanese Journal of Cancer Research. Wiley. 82 (12): 1323–1324. doi:10.1111/j.1349-7006.1991.tb01799.x. ISSN 0910-5050. PMC 5918349. PMID 1778753.
  4. ↑ Holland, JR; Hosley, H; Scharlau, C; Carbone, PP; Frei, E, 3rd; Brindley, CO; Hall, TC; Shnider, BI; Gold, GL (1966). "A controlled trial of urethane treatment in multiple myeloma". Blood. 27 (3): 328–42. doi:10.1182/blood.V27.3.328.328. PMID 5933438.
  5. ↑ Virginia Commonwealth University, The Chemical/Biological Safety Section (CBSS) of the Office of Environmental Health and Safety, Working with Urethane بایگانی‌شده در ۲۰۱۳-۰۵-۱۱ توسط Wayback Machine, 2006.
  6. ↑ Hara, K.; Harris, R.A. (2002). "The anesthetic mechanism of urethane: the effects on neurotransmitter-gated ion channels". Anesthesia & Analgesia. 94 (2): 313–8. doi:10.1213/00000539-200202000-00015. PMID 11812690.
  7. ↑ Field, K.J.; White, W.J.; Lang, C.M. (1993). "Anaesthetic effects of chloral hydrate, pentobarbitone and urethane in adult male rats". Laboratory Animals. 27 (3): 258–69. doi:10.1258/002367793780745471. PMID 8366672.
  8. ↑ Rojas, M.J.; Navas, J.A.; Rector, D.M. (2006). "Evoked response potential markers for anesthetic and behavioral states". American Journal of Physiology. Regulatory, Integrative and Comparative Physiology. 291 (1): R189–96. doi:10.1152/ajpregu.00409.2005. PMID 16455771.
  9. ↑ "Fourteenth Report on Carcinogens, Urethane" (PDF). NTP National Toxicology Program, NIEHS, National Institutes of Health. 2016. Retrieved 6 April 2021.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ Segal, Marian (20 June 2006). "FDA/CFSAN FDA Consumer: Too Many Drinks Spiked with Urethane (April, 1988)". cfsan.fda.gov. Archived from the original on 20 June 2006. Retrieved 6 April 2021.
  11. ↑ Haddon W F; M I Mancini; M Mclaren; A Effio; L A Harden; R I Egre; J L Bradford (1994). "Occurrence of ethyl carbamate (urethane) in US and Canadian breads:measurements by gas chromatography-mass spectrometry". Cereal Chemistry. 71 (2): 207–215.
  12. ↑ Matsudo T; T Aoki; K Abe; N Fukuta; T Higuchi; M Sasaki; K Uchida (1993). "Determination of ethyl carbamate in soy sauce and its possible precursor". J Agric Food Chem. 41 (3): 352–356. doi:10.1021/jf00027a003.
  13. ↑ Coulon J, Husnik JI, Inglis DL, van der Merwe GK, Lonvaud A, Erasmus DJ, van Vuuren HJ (2006). "Metabolic Engineering of Saccharomyces cerevisiae to Minimize the Production of Ethyl Carbamate in Wine". American Journal of Enology and Viticulture. 57 (2): 113–124.
  14. ↑ Butzke, C E & L F Bisson, Ethyl Carbamate Preventative Action Manual بایگانی‌شده در ۲۰۰۶-۰۶-۱۹ توسط Wayback Machine, Depart. of Viticulture & Enology, U. of CA, Davis, CA, for US FDA, 1997 accessed May 13, 2006
  15. ↑ Canada, Environment and Climate Change (2010-02-15). "New substances: risk assessment summary EAU-288 - Canada.ca". www.ec.gc.ca.
  16. ↑ Lachenmeier DW, Lima MC, Nóbrega IC, Pereira JA, Kerr-Corrêa F, Kanteres F, Rehm J (2010). "Cancer risk assessment of ethyl carbamate in alcoholic beverages". BMC Cancer. 10: 266. doi:10.1186/1471-2407-10-266. PMC 2892455. PMID 20529350.
  17. ↑ IARC, 1974[نیازمند شفاف‌سازی]
  18. ↑ NTP 2005[نیازمند شفاف‌سازی]
  19. ↑ "RA39_EC_in_food_e.pdf" (PDF). Retrieved 2020-04-12.
  20. ↑ Ryu, Dayeon; Choi, Bogyoung; Kim, Eunjoo; Park, Seri; Paeng, Hwijin; Kim, Cho-il; Lee, Jee-yeon; Yoon, Hae Jung; Koh, Eunmi (2015-09-30). "Determination of Ethyl Carbamate in Alcoholic Beverages and Fermented Foods Sold in Korea". Toxicological Research. The Korean Society of Toxicology. 31 (3): 289–297. doi:10.5487/tr.2015.31.3.289. ISSN 1976-8257. PMC 4609976. PMID 26483888.
  21. ↑ "www.fao.org" (PDF). Retrieved 2020-04-12.
  22. ↑ "WHO | JECFA". Retrieved 2020-04-12.
  23. ↑ Leça, J. M.; Pereira, V.; Pereira, A. C.; Marques, J. C. (2014). "Rapid and sensitive methodology for determination of ethyl carbamate in fortified wines using microextraction by packed sorbent and gas chromatography with mass spectrometric detection" (PDF). Analytica Chimica Acta. 811: 29–35. doi:10.1016/j.aca.2013.12.018. PMID 24456591. {{cite journal}}: |hdl-access= requires |hdl= (help)
  24. ↑ Weber, J. V.; Sharypov, V. I. (2009). "Ethyl carbamate in foods and beverages: a review". Environmental Chemistry Letters. 7 (3): 233–247. doi:10.1007/s10311-008-0168-8.
  25. ↑ Leça, João M.; Pereira, Vanda; Pereira, Ana C.; Marques, José C. (2017-08-15). "A Sensitive Method for the Rapid Determination of Underivatized Ethyl Carbamate in Fortified Wine by Liquid Chromatography-Electrospray Tandem Mass Spectrometry". Food Analytical Methods (به انگلیسی). 11 (2): 327–333. doi:10.1007/s12161-017-1002-3. ISSN 1936-9751. {{cite journal}}: |hdl-access= requires |hdl= (help)
  26. ↑ ۲۶٫۰ ۲۶٫۱ National Library of Medicine, Hazardous Data Bank, Methyl Carbamate 2006b, accessed May 13, 2006 at http://toxnet.nlm.nih.gov
  27. ↑ ۲۷٫۰ ۲۷٫۱ National Library of Medicine, Hazardous Data Bank, Butyl Carbamate 2006c, accessed May 13, 2006 at http://toxnet.nlm.nih.gov
  28. ↑ Dean, J. A. (editor), Lange’s Handbook of Chemistry, 13th Ed., 1985, p. 7-586, #p191.

لینک های خارجی[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=پیش‌نویس:اتیل_کربامات&oldid=36724372»