مصطفی کمال آتاترک: تفاوت میان نسخهها
به نسخهٔ 27528322 ویرایش Pouyakhani برگردانده شد. (توینکل) برچسب: خنثیسازی |
جز «مصطفی کمال آتاترک» را محافظت کرد: افزودن مداوم مطالب بدون منبع یا با منبع ضعیف ([ویرایش=تنها کاربران تأییدشدهٔ پایدار و مدیران] (زمان سرآمدن ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۷ (UTC)) [انتقال=تنها کاربران تأییدشدهٔ پایدار و مدیران] (زمان سرآمدن ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۷ (UTC))) |
(بدون تفاوت)
|
نسخهٔ ۳۱ اکتبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۵۷
مصطفی کمال آتاترک | |
---|---|
اولین رئیسجمهور ترکیه | |
دوره مسئولیت ۲۹ اکتبر ۱۹۲۳ – ۱۰ نوامبر ۱۹۳۸(۱۵ سال) | |
نخستوزیر | عصمت اینونو علی فتحی اوکیار جلال بایار |
پس از | عبدالمجید دوم (خلیفه عثمانی) |
پیش از | عصمت اینونو |
نخستوزیر ترکیه | |
دوره مسئولیت ۳ مهٔ ۱۹۲۰ – ۲۴ ژانویهٔ ۱۹۲۱ | |
پس از | انحلال عثمانی |
پیش از | فوزی پاشا |
اطلاعات شخصی | |
زاده | مصطفی[۱] ۱۹ مهٔ ۱۸۸۱[۲] سالونیک، امپراتوری عثمانی |
درگذشته | ۱۰ نوامبر ۱۹۳۸ (۵۷ سال) کاخ دلمهباغچه، استانبول، ترکیه |
آرامگاه | آنیتکابیر، آنکارا |
حزب سیاسی | کمیتهٔ اتحاد و پیشرفت، حزب خلق جمهوریخواه |
همسر(ان) | لطیفه خانم |
پیشه | سیاستمدار |
امضا | |
خدمات نظامی | |
وفاداری | امپراتوری عثمانی (۱۹۱۹–۱۸۹۳) ترکیه (۱۹۲۷–۱۹۱۹) |
خدمت/شاخه | امپراتوری عثمانی نیروی زمینی ترکیه |
مصطفی کمال آتاترک (به ترکی استانبولی: Mustafa Kemal Atatürk؛ زاده ۱۸۸۱ – درگذشت ۱۰ نوامبر ۱۹۳۸) رزمنده جنگ استقلال ترکیه و دولتمرد، نویسنده و بنیانگذار جمهوری ترکیه بود. او از طرفداران سکولاریسم و ناسیونالیسم بود. وی استعداد شگرفی در امور نظامی داشت، چنانکه در نبرد چناققلعه (۱۹۱۴) با شعار "Çanakkale geçilmez" یعنی «چناققلعه غیرقابل عبور است»، با سپاهی کوچک در برابر تهاجم سنگین نیروهای دریاییِ کشورهای بریتانیا و فرانسه ایستادگی نمود و مانع تصرف و سقوط استانبول شد. در سال 1923 میلادی نام خانوادگی «آتاترک» ("Atatürk") بهمعنای «پدر ترکها» توسط مجلس ترکیه به وی اهدا گردید و از آن پس داشتن این نام خانوادگی برای هر فرد دیگری ممنوع اعلام شد.
زندگینامه
او در ۱۸۸۱ در شهر تسالونیکی، در شمال یونان فعلی، که در آن زمان جزئی از امپراتوری عثمانی بود، در خانوادهای مسلمان، و ترک تبار از طبقه متوسط، چشم به جهان گشود. والدینش او را «مصطفی» نامیدند و بعدها آموزگار مدرسه به او لقب «کمال» را داد. پدرش علیرضا، کارمند دولت عثمانی و متجدد بود. مادرش زبیده، زنی متدین بود. اختلاف نظری و مذهبی والدین مصطفی، بر سرنوشت او بسیار تأثیرگذار بود. او ابتدا وارد مکتبی مذهبی شد، سپس آنجا را ترک نموده وارد مدرسه دولتی گشت. پس از اتمام تحصیلات مقدماتی وارد مکتب حربیه (دانشکده جنگ) و سپس به «دانشکده ستاد» وارد شد و به عنوان دانشجوی ممتاز و سروان ستاد، فارغالتحصیل شد.[۳]
در ابتدا وارد ارتش عثمانی شد و در طرابلس لیبی با ایتالیاییها جنگید. آتاترک در دههٔ اول قرن بیستم به همراه گروهی از افسران ترک، که ترکان جوان نامیده شدند، پایههای اصلاحات در ارتش و دولت را به نفع ملیگراییِ ترکها تثبیت کرد. در جنگهای بالکان به سِمَت فرماندهی رسید و در سال ۱۹۱۶ در تنگهٔ داردانل و شبهجزیرهٔ گالیپولی در برابر انگلیسیها مقاومت کرد و مانع اشغال استانبول توسط نیروهای بریتانیا و متفقین در جنگ جهانی اول شد. همین امر باعث محبوبیت وی در میان مردم ترکیه شد. او سپس در جبههٔ روس نبرد کرد.
در جنگ جهانی اول، دولت عثمانی شکست خورد و مناطق بسیاری در شمال آفریقا، حجاز، سوریه و عراق به دست کشورهای بریتانیا و فرانسه افتاد. قسمتهایی از اروپای خاوری نیز با حمایت فاتحان جنگ به استقلال رسیدند. در اواخر جنگ جهانی اول، ترکیه مورد هجوم فرانسه و ایتالیا از جنوب و یونان از غرب بود. آتاترک رهبری جنگ استقلال ترکیه را برعهده داشت. در پایان جنگ جهانی اول، مردم ترکیه از بیکفایتی خلیفه محمد ششم و نظام عثمانی به تنگ آمده بودند و آتاترک رهبری خیزش علیه خلافت و امپراتوری عثمانی را برعهده گرفت. در سال ۱۹۲۳ ترکیهٔ مدرن با نظام جمهوری توسط ملیگرایان و گروههای مبارزه علیه اشغال به رهبری برپا شد. آتاترک از آن تاریخ تا زمان مرگش در سال ۱۹۳۸، رئیسجمهور ترکیه بود.
اصلاحات آتاترک
ازجمله کارهای مهم آتاترک، مبارزه در برابر روحانیون بود. او همچنین به سرکوب عشایر دست زد؛ ولی دیری نپایید که باور قلبیِ آتاترک به لزوم مدرن سازی، سبب خشم روحانیون ترکیه شد و خشم روحانیون باعث بروز اعتراضاتی در برخی نقاط ترکیه شد (ازجملهٔ آنها میتوان به قیام شیخ سعید در سال ۱۹۲۵ اشاره کرد که مغایرت آن با اسلام به دیاربکر حمله کردهبود).[۴][۵][۶] همچنین، از دیگر اقدامات وی میتوان به ترویج ملیگرایی ترک، جدا کردن دین از سیاست، قانونی کردن حق رأی زنان و تغییر خط عربی زبان ترکی به خط لاتین اشاره کرد.
در سال ۱۹۳۴، به فرمان آتاترک، استفاده از القاب و عناوین ستایشی چون «حضرت، ملا، حاجی، سید، افندی و جناب»، در برگههای دولتی ترکیه ممنوع اعلام شد.[۷]
در سفارشهای آتاترک به جوانان ترکیه آمدهاست: ".Bu Cumhuriyeti Biz Kurduk; Onu Yaşatacak ve Yüceltecek Sizlersiniz" «این جمهوریت را ما (قوای ملی) بنا نهادیم؛ بقا و پیشرفت آن با شماست.» |
یکی از اقدامات مهم و مؤثر آتاترک، پایان دادن به دعوای مسلمانان و مسیحیان بوده[نیازمند منبع] و ایا صوفیه در آن روزها و پس از دستور آتاترک در سال ۱۹۳۴ برای همیشه به موزه تبدیل شد.[۸] همچنین آتا ترک موجب کشته شدن 1/500/000 ارمنی است که در جهان نسل کشی ارامنه شناخته شده است
عصمت اینونو و آتاترک
عصمت اینونو در زمان جنگ جهانی اول مقام سرگردی را در ارتش عثمانی دارا بود؛ پس از پیروزیهای پیاپی، به درجهٔ ژنرالی ارتقاء یافت و با بنیانگذاری جمهوری ترکیه، مقام نخستوزیری را بهدستآورد. وی سیاستمدار زیرکی بود و مغز اندیشمند آتاترک بهشمار میآمد و در زمان آتاترک، بارها نخستوزیر شد و تا مرگ آتاترک، ریاست دولت را برعهده داشت و کشور را به نام او اداره میکرد. اینونو، در زمان جنگ جهانی دوم، با توجه به وضع اقتصادیِ ترکیه، کشورش را از جنگ به دور نگاه داشت. بسیاری از ناظران مینویسند که وی بهتنهایی در برابر سیاستمدارانی که طرفدار ورود به جنگ بودند میایستاد و میگفت «باید صبر کرد تا نتیجهٔ جنگ مشخص شود. اگر پیروزی متحدین حتمی باشد، آنگاه وارد جنگ میشویم».
مرگ
کمال آتاترک روز ۱۰ نوامبر سال ۱۹۳۸ میلادی در ۵۷ سالگی درگذشت. دلیل مرگ او بیماری کبد بود. ساعتِ اتاقی که در آن درگذشت، هنوز روی ساعتِ مرگش، ۹:۰۵ صبح، باقی ماندهاست. آرامگاه او (معروف به آنیتکابیر) در شهر آنکارا قرار دارد.
همه ساله، ساعت ۹:۰۵ روز ۱۰ نوامبر، یک دقیقه مراسم سکوت بهمناسبت درگذشت بنیانگذار ترکیهٔ نوین، مصطفی کمال آتاترک، و بهدنبال آن، به صدا درآمدن زنگ مدارس و آژیر پایگاهها در ۹:۰۶ (لحظهٔ وفات وی) برگزار میشود.
جایزهٔ بینالمللی صلح آتاترک
جایزهٔ بینالمللی صلح آتاترک (به ترکی استانبولی: Atatürk Uluslararası Barış Ödülü) در سال ۱۹۸۶ میلادی با الهام از جملهٔ «صلح در وطن، صلح در جهان» (به ترکی استانبولی: "Yurtta Sulh, Cihanda Sulh") آتاترک از طرف دولت ترکیه برای پاسداشت تلاش در راستای صلح و دوستی پایهگذاری شد.
نلسون ماندلا، قهرمان مبارزه با نژادپرستی، در سال ۱۹۹۲ بهدلیل ظلم و ستم دولت ترکیه بر کردها، از پذیرش «جایزهٔ صلح آتاترک» امتناع کرد.[۹][۱۰][۱۱]
آثار
ترجمهشده به فارسی
- آتاترک، مصطفیکمال. نطق (۱۹۲۷–۱۹۱۹)، ترجمهٔ محمدرضا هیئت، مورد تأیید مرسل اوزتورک، آنکارا: نهاد عالی فرهنگ، زبان و تاریخ آتاترک، مرکز تحقیقات آتاترک، ۲۰۰۴= ۱۳۸۳، ۵۵۱ ص. (این سخنرانی در روزهای ۲۰–۱۵ اکتبر ۱۹۲۷ در دومین کنگره بزرگ حزب جمهوری خلق ایراد گردیدهاست)
دربارهٔ آتاترک به فارسی
- محمد توفیق، محمد. کمال آتاتورک، ترجمهٔ اسمعیل فردوسیفراهانی، اراک: نامه عراق، ۱۳۱۸، ۲۱۸ ص.
- جنانی، جعفر. آتاتورک ناجی ترکیه، تبریز: انتشارات آذر تورک، ۱۳۹۶، ۲۷۳ص.
- کینراس، کینراس. زندگینامه مصطفیکمال آتاتورک پدر ترکیه مدرن، ترجمهٔ اسماعیلنوریعلا، کلن: انتشارات فروغ، ۲۰۰۹ = ۱۳۸۸، ۵۹۷ ص.
- مانگو، آندرو. آتاتورک، ترجمهٔ هوشمند دهقان، تهران: پیام امروز، چاپ دوم: ۱۳۹۵، ۹۸۸ ص.
- دعوتی، ابوالفتح. آتاتورک و شریف حسین عاملان تجزیهٔ امت اسلام، قم: ایام، ۱۳۸۴، ۱۰۲ ص.
- ایگدمیر، اولوغ، و دیگران. آتاتورک، ترجمه حمید نطقی، تهران: مؤسسهٔ فرهنگی منطقهای، نشریهٔ شماره ۱۲، ۲۱۰ ص.
- خاتمی، جعفر. آتاتورک عامل انگلیس در تجزیه جهان اسلام: دولت عثمانی به کجا رفت؟، در ایران چه باید کرد؟، قم: بهار آزادی (چاپخانه)، ۱۳۵۹، ۱۶۰ ص.
- اتابکی، تورج. تجدد آمرانه: جامعه و دولت در عصر رضاشاه، ترجمهٔ مهدی حقیقتخواه، تهران: ققنوس، ۱۳۸۷، ۲۸۶ ص.
- اروج زاده، لیلا، دین و سیاست در ترکیه معاصر از آتاتورک به بعد، اردبیل: انتشارات محقق اردبیلی، ۱۳۹۷، ۱۴۰ ص.
- هانیاوغلو، شکرو، سقوط امپراطوری و تولد جمهوری: نگاهی به نقش آتاتورک در پیدایش ترکیه، ترجمهٔ رضا جوادی، تهران: لوح فکر، ۱۳۹۵، ۲۶۷ ص.
پانویس
- ↑ پر شده: "Ali Rıza oğlu Mustafa" یعنی «مصطفی پسر علی رضا».
- ↑ تولد آتاترک نامعلوم است. تاریخ ۱۹ ماه مه تولد نمادین آتاترک است؛ زیرا روزی که جنگ استقلال ترکیه آغاز شد.
- ↑ کتاب آتاتورک، نوشته آندرو مانگو، ترجمه هوشمند دهقان، انتشارات پیام امروز، چاپ اول ۱۳۹۴
- ↑ ... O Sarışın Kurt! (Gazi Mustafa Kemal Atatürk); Atillâ İlhan
- ↑ Uçak Fabrikası
- ↑ Atatürk Araştırma Merkezi
- ↑ روزشمار تاریخ ترکیه. آذربایجان، ایران و جهان، TRT فارسی
- ↑ «Hagia Sophia Museum». hagiasophia.com.
- ↑ «Statement on the Ataturk Award given to Nelson Mandela; AFRICAN NATIONAL CONGRESS». بایگانیشده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۳. دریافتشده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.
- ↑ «Turkish newspapers criticise of ANC leader Nelson Mandela for refusing to accept Turkey's peace award; South African History Online». بایگانیشده از اصلی در ۲۱ ژوئن ۲۰۱۳. دریافتشده در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۲.
- ↑ Double Standard: The Turkish State And Racist Violence
منابع
پیوند به بیرون
- مصطفی کمال آتاترک
- اعتراضات درسیم
- انقلابیون
- انقلابیون اهل ترکیه
- اهالی سالونیک
- پاشاها
- پانترکیستها
- تاریخ ترکیه
- ترکهای اهل مقدونیه
- ترکهای عثمانی
- جمهوریتخواهی در ترکیه
- دارندگان لژیون دونور
- درگذشتگان ۱۹۳۸ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سیروز
- دریافتکنندگان صلیب آهنین (۱۹۱۴)
- دریافتکنندگان صلیب آهنین (۱۹۱۴) درجه یک
- دریافتکنندگان صلیب آهنین
- دریافتکنندگان صلیب آهنین درجه ۱
- رئیسجمهورهای ترکیه
- زادگان ۱۸۸۱ (میلادی)
- ژنرالهای اهل عثمانی
- سخنگویان پارلمان ترکیه
- سکولاریسم در ترکیه
- شاهدان نسلکشی ارمنیها
- شکگرایان دینی
- فراماسونها
- فیلد مارشالهای ترکیه
- کاخ دلمهباغچه
- مخترعان خط نوشتاری
- مسلمانان سابق اهل ترکیه
- ملیگرایان اهل ترکیه
- منتقدان ادیان
- نخستوزیران ترکیه
- نظامیان جنگ جهانی اول اهل عثمانی
- نظامیان جنگهای بالکان اهل عثمانی