مینا بازار
مینا بازار (اردو: مینا بازار هندی: मीना बाज़ार، بنگالی: মীনা বাজার) نوعی بازار ویژه برای فروش اقلام و جمع‌آوری پول برای امور خیریه و سازمان‌های غیرانتفاعی است. همچنین اشاره به تعدادی از مراکز خرید و فروشگاه‌های خرده فروشی امروزی نیز دارد.
در دوران گورکانی[ویرایش]
در دوران گورکانیان مینا بازار با نام خوش روز ("روز شادی") هم شناخته می‌شد که منحصراً برای زنان برگزار می‌شد در حالی که امپراتور و چند تن از شاهزادگان تنها مردان حاضر بودند.[۱][۲]
بازار به مدت ۵ تا ۸ روز در طول نوروز جشن گرفته می‌شد. همایون برای اولین بار این بازارها را سازماندهی کرد اما اکبر و جانشینان او آن را گسترش دادند. بازار رو به عموم بسته بود، در حالی که زنان حرم‌سرا، زنان راجپوت، همسران و دختران نجیب‌زادگان دربار هر یک در غرفه‌های خود پارچه، جواهرات، صنایع دستی و غیره می‌فروختند. تنها امپراتور، شاهزادگان و برخی از اشراف اجازه ورود به این بازار برای خرید کالا را داشتند که معمولاً با قیمت‌های بالا به فروش می‌رسیدند. درآمد حاصل برای امور خیریه صرف می‌شد.[۳]
دیگر[ویرایش]
در هند، مینا بازار، اشاره، به بازار معروف باغ قیصر در شهر لکنو در اوده دارد.[۴] این بازار مورد استفاده زنان ساکن در باغ قیصر بود.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ Mukherjee, Soma (2001). p. 80.
- ↑ Eraly, Abraham (2007). The Mughal World: Life in India's Last Golden Age. Penguin Books India. شابک ۰۱۴۳۱۰۲۶۲۱. p. 70.
- ↑ Mukherjee, Soma (2001). pp. 102-103.
- ↑ "The Walled Palaces of Kaiserbagh (by Anil Mehrotra Neeta Das)". Zeno Marketing Communications. Inc. Archived from the original on 29 January 2009. Retrieved 2009-08-14.
| رسم‌ها | خانه‌تکانی • سفره هفت‌سین • هفت میوه • سمنو • حاجی‌فیروز • چهارشنبه‌سوری • آجیل مشکل‌گشا • سبزی‌پلو • سیزده‌به‌در • ننه‌سرما • عمونوروز • کوسه برنشین • میر نوروزی • تحویل سال • مسافرت نوروزی • عید دیدنی • عیدی دادن • نوروزخوانی • آیین شال‌اندازی • قاشق‌زنی • فال‌گوشی • آیین کوزه‌شکستن • تکم‌چی |  |
|---|---|---|
| دیگر | ||
| منبع‌شناسی |  | |
|---|---|---|
| ناواراتان | ||
| خانواده | ||
| دیگر درباریان | ||
| نقاشان |
| |
| معماری | ||
| نبردها | ||
| مذهب | ||
| آثار درباره اکبر | ||