این مقاله دقیق، کامل و صحیح ترجمه نشده و نیازمند ترجمه به فارسی است.
کل یا بخشی از این مقاله به زبانی بهجز زبان فارسی نوشته شدهاست. اگر مقصود ارائهٔ مقاله برای مخاطبان آن زبان است، باید در نسخهای از ویکیپدیا به همان زبان نوشته شود (فهرست ویکیپدیاها را ببینید). در غیر این صورت، خواهشمند است ترجمهٔ این مقاله را با توجه به متن اصلی و با رعایت سیاست ویرایش، دستور خط فارسی و برابر سازی به زبان فارسی بهبود دهید و سپس این الگو را از بالای صفحه بردارید. همچنین برای بحثهای مرتبط، مدخل این مقاله در فهرست صفحههای نیازمند ترجمه به فارسی را ببینید. اگر این مقاله به زبان فارسی بازنویسی نشود، تا دو هفتهٔ دیگر نامزد حذف میشود و/یا به نسخهٔ زبانی مرتبط ویکیپدیا منتقل خواهد شد.
چارلی چاپلین (۱۸۸۹–۱۹۷۷) بازیگر، کمدین و فیلمساز انگلیسی بود که کارش از سال ۱۹۱۴ تا ۱۹۶۷ به طول انجامید. در سالهای ابتدایی خود به خاطر شخصیت ولگرد کوچولو مشهور شد. در دهه ۱۹۱۰ و ۱۹۲۰ او مشهورترین فرد روی کره زمین محسوب میشد. [۱]
چاپلین در لندن متولد شد و از سن نه سالگی شروع به بازی در صحنه کرد. در سال ۱۹۱۳، هنگامی که با گروه طنز فرد کارنو در تور ایالات متحده بود، قرارداد کار در شرکت فیلمسازی کیستون ماک سنت را پذیرفت. در مدت حضور خود در کیستون، شروع به نوشتن و کارگردانی برخی از فیلمهایی که در آنها بازی کردهاست، کرد. چاپلین در سال ۱۹۱۵ و یک سال بعد با شرکت فیلمسازی متقابل با شرکت تولیدکننده فیلم Essanay قرارداد امضا کرد. در سال ۱۹۱۸، چاپلین تولید فیلمهای خود را آغاز کرد، و در ابتدا آنها را از طریق First National و سپس از طریق United Artists منتشر کرد، شرکتی که با مری پیکفورد، داگلاس فیربانکز و D. W. Griffith تأسیس کرد. در اواخر دهه ۴۰ و اوایل دهه ۱۹۵۰، چاپلین به هواداری کمونیست متهم شد، که وی آن را انکار کرد. وی همچنان یک سوژه انگلیسی بود و در حالی که در سال ۱۹۵۲ برای شرکت در اکران فیلم خود با نام Limelight به انگلیس سفر میکرد، اجازه ورود مجدد وی به آمریکا لغو شد. چاپلین سرانجام در سوئیس اقامت گزید و تا آخر عمر در آنجا ماند. او دو فیلم آخر خود را در انگلیس ساخت.
در طول زندگی خود، چاپلین سه جایزه از آکادمی علوم و هنرهای سینمایی دریافت کرد. در اولین مراسم اهدای جوایز اسکار، که در ۱۶ مه ۱۹۲۹ برگزار شد، وی در ابتدا برای فیلم سیرک (۱۹۲۸) نامزد بهترین بازیگر و بهترین کارگردان شد. آکادمی دو نامزدی خود را رد کرد و وی برای نویسندگی، کارگردانی، تهیه کنندگی و بازیگری جایزه افتخاری گرفت. در سال ۱۹۷۲، او پس از نزدیک به دو دهه به ایالات متحده بازگشت تا یک بار دیگر جایزه افتخاری را دریافت کند، این بار به دلیل موفقیتهای کلی در سینما. سال بعد، امتیاز چاپلین برای Limelight جایزه اسکار بهترین موسیقی را دریافت کرد. اگرچه در این زمان ۲۰ ساله بود، لیم لایت تا سال ۱۹۷۲ در منطقه لس آنجلس آزاد نشده بود و قبل از آن واجد شرایط دریافت جایزه اسکار نبود. چاپلین همچنین نامزد دریافت جایزه اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین فیلمنامه اصلی را برای دیکتاتور بزرگ دریافت کرد. در سال ۱۹۴۲، چاپلین نسخه جدیدی از The Gold Rush را منتشر کرد، فیلم اصلی ساکت ۱۹۲۵ را گرفت و آهنگسازی و آهنگسازی موسیقی را انجام داد که در سال ۱۹۲۵ منتشر نشد. Gold Rush نامزد بهترین موسیقی (امتیازدهی یک تصویر دراماتیک یا کمدی) شد. . علیرغم نامزدی دیرهنگام Limelight، آخرین نامزدی معاصر وی در سال ۱۹۴۷ برای فیلمنامه فیلم Monsieur Verdoux بود.
از سال ۲۰۲۰، هفت فیلم که چاپلین در آن بازی کرده به فهرست ثبت ملی فیلمهای آمریکایی اضافه شدهاست: مسابقات اتومبیلرانی بچهها در ونیز (۱۹۱۴)، مهاجر (۱۹۱۷)، بچه (۱۹۲۱)، جویندگان طلا (۱۹۲۵)، روشنایی های شهر (۱۹۳۱)، مدرن تایمز (۱۹۳۶) و دیکتاتور بزرگ (۱۹۴۰). همچنین Show People (1928) انتخاب شد که چاپلین را در ظاهری کاملاً بی نظیر نشان میدهد. چاپلین برای کار در فیلمهای سینمایی ستاره ای در پیادهروی مشاهیر هالیوود دارد.
Compilation assembled by Leo White with scenes from Police and an unfinished short, Life, along with new material shot by White. Chaplin includes this production in the filmography of his autobiography.
Pulled from American screens shortly after its release when Chaplin became a political exile from the United States.[۱۴]جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم. (Awarded in 1973 when the film became first eligible for Academy Award consideration via Los Angeles screenings.)[۱۲]
A 7-minute reel of this جنگ جهانی اول propaganda short, was discovered in 2009,[۱۷] with a second in 2011.[۱۸] The first copy was bought on eBay and later put up for auction, but the only bid failed to reach the reserve price.[۱۹]
مه ۱۹۱۸
Chase Me Charlie
آری
آری
A seven-reel montage of Essanay films, edited by Langford Reed. Released in England.
Circa 1920
Charlie Butts In
آری
آری
Essentially a one-reel version of the second Essanay short, A Night Out, incorporating alternate takes and footage of Chaplin conducting a band at Mer Island.