رابرت موگابه
| رابرت موگابه | |
|---|---|
.jpg)
رابرت موگابه، مه ۲۰۱۵
|
|
| رئیس‌جمهور زیمبابوه | |
| مشغول به کار ۳۱ دسامبر ۱۹۸۷ – تاکنون |
|
| نخست وزیر | مورگان چانگیرای |
| پس از | کانان بانانا |
| نخست‌وزیر زیمبابوه | |
| مشغول به کار ۱۸ آوریل ۱۹۸۰ – ۳۱ دسامبر ۱۹۸۷ |
|
| رئیس جمهور | کنعان بانانا |
| پیش از | مورگان چانگیرای |
| دبیر کل جنبش عدم تعهد | |
| مشغول به کار ۶ سپتامبر ۱۹۸۶ – ۷ سپتامبر ۱۹۸۹ |
|
| پس از | زئیل سینگ |
| پیش از | یانیز درنوفشک |
| اطلاعات شخص | |
| زاده |
رابرت گابریل کاریگامومبه موگابه کوتاما، سالیسبوری،  رودزیای جنوبی، (زیمبابوه کنونی) |
| ملیت |  زیمبابوه |
| حزب سیاسی | رهبر حزب حاکم زانو پی اف |
| همسر(ان) | سالی هیفران (درگذشته در ۱۹۹۲ میلادی) گریس ماروفو |
| محل تحصیل |
دانشگاه فورت هاره |
| شغل | ، سیاستمدار |
| مذهب | کاتولیک رومی |
| امضا |  |
رابرت گابریل کاریگامومبه موگابه (به انگلیسی: Robert Gabriel Karigamombe Mugabe) (زاده ۲۱ فوریه ۱۹۲۴)، انقلابی و سیاستمدار زیمبابوه‌ای است که از ۱۹۸۷ به عنوان رئیس‌جمهور، و پیشتر از ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۷ به عنوان نخست وزیر بر زیمبابوه حکومت کرده است. او از نظر ایدئولوژیک یک ملی‌گرای آفریقایی و یک سوسیالیست است، که از سال ۱۹۷۵ اتحادیه ملی آفریقایی زیمبابوه-جبهه میهنی (زانو-پی‌اف) را رهبری کرده است.
موگابه در سوم اوت ۲۰۱۳ در انتخابات ریاست‌جمهوری با ۶۱ درصد آرا پیروز و برای هفتمین بار رئیس‌جمهور زیمبابوه شد، در این دوره مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر زیمبابوه و رهبر حزب جنبش، برای تغییر دموکراتیک ــ که رقیب اصلی موگابه به شمار می‌رفت ــ نزدیک به ۳۴ درصد آرا را کسب کرد.[۱] وی در سال ۲۰۱۵ به عنوان رئیس اتحادیه آفریقا برگزیده شد.[۲] موگابه ۹۳ ساله پیرترین رئیس‌جمهور جهان می‌باشد.
محتویات
زندگی‌نامه[ویرایش]
او که در ۱۹۵۱ مدرک لیسانس خود را از دانشگاه فورت هاره دریافت کرده، شش مدرک لیسانس دیگر را از راه آموزش از دور گرفت. او دو تا از مدارک حقوقش را در زندان به دست آورد. هنگام ریاست‌جمهوری، فوق‌لیسانس حقوق را دریافت کرد.[۳]
وی از سال ۱۹۸۰ میلادی تا ۱۹۸۷ به‌عنوان نخست‌وزیر و از سال ۱۹۸۷ تاکنون، با عنوان رئیس‌جمهور این کشور، بر سر کار است.
وی همچنین رهبر حزب حاکم زانو پی اف است.
رابرت موگابه، به‌دلیل سیاست‌های اقتصادی و سرکوب مخالفان سیاسی‌اش، همواره تحت انتقاد محافل جهانی قرار داشته‌است.[۴]
پس از دخالت گزاف نظامی زیمبابوه به رهبری رابرت موگابه در جنگ دوم کنگو، که به سلب مالکیت انبوه زمین‌های سفیدپوست‌ها انجامید، بسیاری کشورهای غربی وی را متهم به «تبعیض نژادی» و نفرت‌پراکنی نسبت به اقلیت سفیدپوست ساکن در زیمبابوه کردند.[۵][۶][۷] براثر تحریم‌های اقتصادی، اقتصاد زیمبابوه با مشکلات بسیار جدی روبرو شد. کمبودهای جدیِ نفتی و غذایی منجر به مهاجرت گستردهٔ اهالی زیمبابوه به کشورهای همسایه، بخصوص آفریقای جنوبی شد.
موگابه، مخالفینش را «تازه‌متولدین استعمارگر» می‌نامد.[۸][۹] وی و طرفدارانش، مدعی هستند که مشکلات زیمبابوه، «میراث استعمار» است.[۱۰]
سیاست‌ها[ویرایش]
رابرت موگابه از مدافعان برنامه هسته‌ای ایران است.[۱۱]
در پی فشار داخلی و بین‌الملی بر او، موگابه در سال ۲۰۰۸ ناچار به تقسیم قدرت با مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر کنونی، شد. در پی این تقسیم قدرت، اقتصاد زیمبابوه پس از دهه‌ها رکود، به‌آرامی روند بهبود به خود گرفت.[۱۲]
جنجال‌ها[ویرایش]
در پی انتقاد گوردن براون، نخست‌وزیر بریتانیا، از «وجود تقلب» در انتخابات ۲۹ مارس ۲۰۰۸ زیمبابوه، موگابه وی را «یک نقطهٔ ریز بر روی کُرهٔ زمین» خواند.[۱۳]
سیلویو برلوسکونی، نخست‌وزیر ایتالیا، و بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، که میزبان کنفرانس در ژوئن ۲۰۰۸ میلادی برای مقابله با «بحران جهانیِ غذا» بودند، محمود احمدی‌نژاد، رئیس‌جمهور اسلامی ایران، و رابرت موگابه، رئیس‌جمهور زیمبابوه را در مراسم تشریفاتیِ شام، که به افتخار رهبران حاضر در کنفرانس، برپا شده‌بود، دعوت نکردند.[۱۴]
در سال ۲۰۱۳ و در جشن تولد ۸۹سالگی‌اش، موگابه، ضمن رد گزارش‌هایی مبنی بر اوضاع جسمانیِ بدش، مأموریت خود در ادارهٔ زیمبابوه را «آسمانی» توصیف کرد.[۱۲]
زندگی شخصی[ویرایش]
وی در سال ۱۹۶۱ میلادی با «سالی هیفران» ازدواج کرد. خانواده سالی متعلق به «جنبش ملی‌گرایان غنا» بودند. زن اول او، بانوی اول سالی هیفران، در ۱۹۹۲ براثر نارسایی کلیه درگذشت.[۱۵] تنها پسر آنها در ۱۹۶۶، وقتی موگابه در زندان بود، درگذشته‌بود. برخی منتقدان می‌گویند موگابه پس از مرگ او زیمبابوه را بد حکمرانی کرد.[۱۶]
موگابه در ۱۷ اوت ۱۹۹۶ با منشی سابقش، گریس ماروفو، که ۴۱ سال از خودش جوان‌تر بود و از او از قبل دو فرزند داشت، ازدواج کرد. او اول بار زمانی حامله شد که موگابه هنوز در ازدواج با زن اولش سالی بود و خودش هم در ازدواج با مرد دیگری بود که اکنون در چین دیپلمات است.[۱۷] موگابه و گریس در یک مدرسهٔ مسیونری کاتولیک به‌شیوهٔ کاتولیک ازدواج کردند. نلسون ماندلا و نیز دو فرزند موگابه از گریس، از جمله مهمانان بودند. ماندلا در این مراسم در حال بوسیدن عشق جدیدش دیده شد.[۱۸] موگابه‌ها سه فرزند دارند: بونا، رابرت پیتر جونیور و بلمارین چاتونگا.[۱۹]
گریس، به‌دلیل خریدهای اروپایی‌اش «گوچی گریس» خوانده شده و مورد انتقاد قرار گرفته‌است.[۲۰]
انتخابات سال ۲۰۱۳[ویرایش]
رابرت موگابه در سوم اوت ۲۰۱۳ در انتخابات ریاست‌جمهوری زیمبابوه با ۶۱ درصد آرا پیروز و برای هفتمین بار رئیس‌جمهور زیمبابوه شد. در این دوره، مورگان چانگیرای، نخست‌وزیر زیمبابوه و رهبر حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک، که رقیب اصلی موگابه به شمار می‌رفت، نزدیک به ۳۴ درصد آرا را کسب کرد. حزب حاکم زانو پی اف، حزب رابرت موگابه، بیش از دوسوم کرسی‌های مجلس این کشور را به خود اختصاص داده‌است. با این میزان رأی، احتمال دارد حزب موگابه دست به تغییر قانون اساسی بزند. پس از انتخابات، چانگیرای نتایج اعلام‌شده را نپذیرفت و گفت این آرا را در دادگاه به چالش خواهد گرفت. هرچند مسئول ناظران انتخاباتیِ اتحادیه آفریقا، انتخابات عمومی در زیمبابوه را آزاد، منصفانه و معتبر دانست، اما گروه موسوم به حامیان انتخابات زیمبابوه، بزرگترین گروه داخلیِ ناظر بر انتخابات این کشور، معتقد بود که انحرافات جدی در این انتخابات صورت گرفته‌است. اتحادیه اروپا درمورد انحراف و تقلب در انتخابات زیمبابوه ابراز نگرانی کرد.[۲۱]
در جریان انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۰۸ نیز موگابه و چانگیرای هر دو به دور دوم راه یافتند، اما پس از انتشار گزارش‌هایی مبنی بر فشار بر طرفداران حزب جنبش برای تغییر دموکراتیک و کشته شدن شماری از آنان، مورگان چانگیرای از ادامهٔ رقابت صرف‌نظر کرد.[۲۱]
منابع[ویرایش]
- ↑ موگابه برای هفتمین بار رئیس‌جمهور زیمبابوه شد، بی‌بی‌سی فارسی
- ↑ موگابه رئیس اتحادیه آفریقا شد خبرگزاری انتخاب
- ↑ http://web.archive.org/web/20071010052824/http://www.gta.gov.zw/president+bio/president_bio_contents.htm
- ↑ گفتگوهای فوق‌العادۀ رهبران آفریقا دربارۀ زیمبابوه (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ “UK anger over Zimbabwe violence”. BBC News ed. 2000-04-01.
- ↑ McGreal, Peter. “Corrupt, greedy and violent: Mugabe attacked by Catholic bishops after years of silence”. The Guardian ed. 2007-04-02.
- ↑ Bentley, Daniel. “Sentamu urges Mugabe Action”. The Independent ed. 2007-09-17.
- ↑ “Mugabe: US must disarm”. BBC News ed. 2007-02-25.
- ↑ Egbuna, Obi. Zimbabwe: Who else but Mugabe?. . The Black Commentator, no. 51 (2003-07-31).
- ↑ “Colonial history tugs at EU-Africa ties”. People's Daily ed. 2007-12-05.
- ↑ Iran beim Gipfel der Blockfreien Einsam unter 120 Gästen, Der Spiegel
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ Cris Chinaka. [www.reuters.com/article/2013/02/21/us-zimbabwe-mugabe-idUSBRE91K0QN20130221 At 89, Mugabe sees "divine" mission to rule Zimbabwe]. Reuters, 21 February 2013.
- ↑ Robert Mugabe: Gordon Brown just ‘a tiny dot’ Times Online April 13 2008
- ↑ محمود احمدی‌نژاد سه‌شنبه به رم می‌رود (بی‌بی‌سی فارسی)
- ↑ http://query.nytimes.com/gst/fullpage.html?res=9E0CE7DA1331F93BA15752C0A964958260
- ↑ http://www.economist.com/world/displaystory.cfm?story_id=8922493
- ↑ http://books.google.com/?id=ahHLgWQi-rkC&pg=PA85&dq=Grace+Marufu+married#PPA85,M1
- ↑ http://books.google.com/books?id=95z6R6KI9S4C&pg=PA548&lpg=PA548&dq=mandela+++mugabe+wedding&source=bl&ots=MNaX9Rl3SY&sig=TWy8QtpwD96CUNs-EhZRA-KM4Nw&hl=en&sa=X&ei=zQJEUOKOOZKm8QShgoGgDw&ved=0CDkQ6AEwAg#v=onepage&q&f=false
- ↑ http://books.google.com/books?id=TpRQwsE-PmYC&lpg=PA132&ots=B_NuYSGgj0&dq=Nelson%20Mandela%20and%20Mugabe%27s%20two%20children&pg=PA132#v=onepage&q&f=false
- ↑ http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/africa/2143442.stm
- ↑ ۲۱٫۰ ۲۱٫۱ موگابه برای هفتمین بار رئیس‌جمهوری زیمبابوه شد، بی‌بی‌سی فارسی
پیوند به بیرون[ویرایش]
- http://www.bbc.co.uk/news/world-africa-26257237 Mugabe turns 90: Nine things you may not know
- فلمینگ، لوسی. «رابرت موگابه ۹۰ ساله شد: ۹ نکته جالب در مورد او». BBC Persian. ۲۰۱۴-۰۲-۱۴. بازبینی‌شده در ۲۰۱۶-۱۱-۱۸.
|
- افراد زنده
- افراد مبتلا به سرطان
- افراد ممنوعالورود به اتحادیه اروپا
- انقلابیون آفریقایی
- انقلابیون اهل زیمبابوه
- اهالی زیمبابوه
- پان-آفریقاییستهای آفریقایی
- دبیرکلهای جنبش عدم تعهد
- دریافتکنندگان جایزه جواهر لعل نهرو
- دریافتکنندگان نشان افتخار خوزه مارتی
- رهبران جنگ سرد
- رهبران ملی کنونی
- رئیسجمهورهای زیمبابوه
- زادگان ۱۹۲۴ (میلادی)
- زندانیان رودزیا
- سیاستمداران اهل زیمبابوه
- کاتولیکهای رومی اهل زیمبابوه
- مارکسیستهای اهل زیمبابوه
- مخالفان آپاراتاید در آفریقای جنوبی
- ملیگرایی
