جان دیویس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جان دیویس
پرتره مینیاتوری ۱۶۲۴ از عنوان صفحهٔ کلکسیون حکایت‌های سفر ساموئل پورچاس با عنوان «Purchas his Pilgrimes»
زادهٔتاریخ نامعلوم، ح. ۱۵۵۰
سندریج، استوک گابریل، انگلستان
درگذشت۲۹ دسامبر ۱۶۰۵ (۵۵ سال)
خارج از آب‌هایجزیره بینتان، هند شرقی
پیشهکاوشگر، ناوبر
امضاء

جان دیویس (John Davis) (زادهٔ حدود ۱۵۵۰ – درگذشتهٔ ۲۹ دسامبر ۱۶۰۵ میلادی)، یکی از دریانوردان پیشروی الیزابت اول ملکه انگلستان بود. او هدایت سفرهای متعددی را بر عهده داشت که منتهی به کشف گذرگاه شمال غربی شد. او همچنین در سفرهای انگلستان و هلند به هند شرقی به عنوان ناخدا و سکاندار کشتی حضور داشت. وی همچنین جزایر فالکلند را در اوت سال ۱۵۹۲ کشف کرد.

زندگی و حرفه[ویرایش]

دیویس در حدود سال ۱۵۵۰ در بخش استوک گابریل دوون متولد شد. او دوران کودکی خود را در نزدیکی ساندریج بارتون گذراند. گفته می‌شود، دیویس بیشتر مهارت دریانوردی خود را در دوران کودکی هنگام بازی با قایق‌های اسباب بازی در کنار رودخانه دارت آموخته و دریانوردی را از سن پایین آغاز کرده‌است. آدریان گیلبرت، هامفری گیلبرت و برادر ناتنی آنها والتر رالی از هم‌محله‌ای‌های او در دوران کودکی بودند. او از همان زمان با جان دی هم دوست بود.[۱]

او در سال ۱۵۸۳ تلاش کرد که فرانسیس والزیگهام، وزیر ملکه را برای سفری در جست‌وجوی گذرگاه شمال غربی مجاب نماید. دو سال بعد در سال ۱۵۸۵، والسینگتون این پیشنهاد را پذیرفت و مخارج سفر را متقبل شد؛ سفری که مسیر مارتین فروبیشر را به سواحل شرقی گرینلند و نزدیکی دماغه فیرول و از سمت غرب به جزایر بافین، هموار کرد. دیویس در سال ۱۵۸۶ با چهار کشتی به شمالگان بازگشت. دو کشتی از آنها به ساحل شرقی گرینلند فرستاده شدند که در حال یخ زدن بود. دو نفر دیگر قبل از مسدود شدن توسط کلاهک یخی قطب شمال تا ۶۷ درجه شمالی به تنگه‌ای که نام او را بر خود داشت، نفوذ کردند. سان‌شاین یک بار سعی کرد که جزیره را از سمت شرق دور بزند اما موفق نشد.[۲] بعد از اینکه اینوییت‌ها یکی از لنگرها را دزدیدند، دیویس روش ابتدایی خود را که به این صورت بود که نوازندگان را با خود به آنجا می‌آورد تا خدمه کشتی با اینوییت‌ها برقصند، تغییر داد. احتمالاً روشی که دیویس به کار برده بود باعث به هم خوردن مراسم مذهبی آنها شده بود و آنها را آزرده کرده بود. آنها به کشتی‌های دیویس در خلیج کوچ همیلتون (در لابرادور) هم حمله کردند. در سفر سوم در سال ۱۵۸۷ پیش از آنکه بادهای مخالف آنها را به عقب برانند به مدار ۷۳ درجه شمالی جزیره دیسکو رسیدند. دیویس در مسیر بازگشت نقشه خلیج کوک دیویس را در ساحل لابرادور کشید. گزارش سفرنامه این کشتی در قرن‌های بعدی به عنوان الگو و راهنمایی برای ناخدای کشتی‌ها مورد استفاده قرار گرفت.[۳]

به نظر می‌رسد دیویس در سال ۱۵۸۸ هدایت کشتی بلک داگ را در نبرد با ناوگان اسپانیایی آرمادا بر عهده داشته‌است.[۴] او در سال ۱۵۸۹ در سفر به جزایر آزور به جرج کلیفورد، ارل سوم کامبرلند ملحق شد و در سال ۱۵۹۱ هم توماس کاوندیش را در آخرین سفرش همراهی کرد که برای جست‌وجوی گذرگاه شمال غربی به آنجا می‌رفتند «به‌سوی بخش‌های پنهان آمریکا» (از مدخل غربی). پس از اینکه باقی سفرهای کاوندیش با شکست مواجه شدند، دیویس تلاش کرد تا به تنهایی به تنگه ماژلان برسد، اگرچه شرایط جوی بسیار نامساعد باعث ناموفق بودن این سفر شد، اما ظاهراً دیویس موفق شد تا جزایر فالکلند را در اوت سال ۱۵۹۲ با کشتی دزیره کشف کند. خدمه کشتی او مجبور شدند برای تأمین غذای خود صدها پنگوئن را بکشند، اما گوشتی که آنها ذخیره کرده بودند در منطقه استوا فاسد شد و تنها چهارده نفر از ۷۶ خدمه کشتی در آن سفر زنده ماندند.

به نظر می‌رسد دیویس در سال‌های ۱۵۹۶ تا ۱۵۹۷ به همراه سر والتر رالی به کادیس و جزایر آزور سفر کرده و هدایت کشتی رالی را بر عهده داشته‌است؛ او از سال ۱۵۹۸ تا ۱۶۰۰ در سفری از کشور هلند به هند شرقی به عنوان هدایت‌گر کشتی حضور داشته‌است؛ آنها از فلاشینگ تا میدلبورگ به دقت مشغول نقشه‌کشی و ثبت داده‌ها و جزئیات جغرافیایی بودند. او به سختی موفق شد در آچه جزایر سوماترا از خیانت و خدعه جان سالم به در ببرد.

دیویس در طول سال‌های ۱۶۰۱ تا ۱۶۰۳ در اولین سفرش به کمپانی هند شرقی بریتانیا، سر جیمز لنکستر را در مقام ناخدا ارشد همراهی کرد. قرار بود در صورتی که سرمایه اولیه سفر دوبرابر شود، دیویس برای این سفر ۵۰۰ پوند دریافت کند (حدوداً برابر با ارزش ۱٫۵ میلیون پوند در سال ۲۰۱۵)‏[۵] و اگر سرمایه تا سه برابر، چهار یا پنج برابر می‌شد، او ۱۰۰۰ پوند، ۱۵۰۰ و ۲۰۰۰ پوند دریافت می‌کرد.[۶]

دیویس قبل از عزیمت به تجار لندن گفته بود که ممکن است در آچه بتواند یک هاندردویت فلفل را می‌توان در آچه با قیمت چهار ریال هشت ریال در هر صد وزن تهیه کرد در حالی که قیمت اصلی آن ۲۰ ریال بود. پس از بازگشت از سفر لنکستر به دیویس اعتراض کرد که در مورد قیمت و موجود بودن فلفل اطلاعات اشتباه داده‌است.[۷] دیویس که خود را قربانی این موقعیت می‌دید، در ۵ دسامبر ۱۶۰۴ مجدداً برای هدایت کشتی به همراه سر ادوارد میشلبورن به هند شرقی سفر کرد؛ با وجود انحصار ظاهری تجارت در شرق توسط کمپانی هند شرقی، اما میشلبورن که به شکل غیرقانونی سفر و تجارت می‌کرد و جیمز یکم[۸] امتیاز سفری را به او داده بود.[۹] او در این سفر در جزیره بنتان در نزدیکی سنگاپور، توسط دزدان دریایی ژاپنی که اسیر کرده بود و قایق شکسته‌شان را دزدیده بود، کشته شد. دزدان دریایی انگلیسی‌ها را با ارتباط دوستانه شان در طول چند روز فریب داده بودند و آنها را غافلگیر کردند، با شمشیر به آنها حمله و همه را قتل‌عام کردند. دیویس تقریباً بلافاصله بعد از هجوم آنها کشته شد.

قرن‌ها پس از مرگ او اهمیت نقش شکارچیان نهنگ هلندی باعث شد تا این منطقه در اطراف ساحل غربی گرینلند «استرات دیویس» نام بگیرد که نام آنها برای تنگه بود. اما نام گرینلند برای ارجاع به ساحل شرقی مورد استفاده قرار گرفت که اشتباهاً به عنوان مکانی با نام منطقه شرقی نورس شناخته می‌شد.[۱۰]

آثار منتشر شده[ویرایش]

سفرهای اکتشافی دیویس در ناحیه شمالگان توسط ریچار هاکلویت به چاپ رسید و در نقشه جهان او نیز استفاده شد. خود دیویس هم رساله ارزشمندی دربارهٔ دریانوردی با نام رازهای ملوان[۱۱] در سال ۱۵۹۴ میلادی منتشر کرد و همچنین یک اثر تئوریک با نام نقشه آب‌نگاری جهان که در سال ۱۵۹۵ میلادی منتشر شد.[۱۲] گزارش آخرین سفر دیویس توسط میشلبورن در راه بازگشتش به انگلستان در سال ۱۶۰۶نوشته شد.

اختراعات[ویرایش]

اختراع او از پشتی و ربع دوگانه (به نام ربع دیویس پس از او) تا مدتها پس از معرفی ربع بازتابی هادلی در بین دریانوردان انگلیسی محبوبیت داشت.[۳]

زندگی شخصی[ویرایش]

دیویس در ۲۹ سپتامبر ۱۵۸۲ با دختری به نام فیث فولفورد ازدواج کرد. او دختر سر جان فولفورد (بخشدار ارشد دوون) دوروتی بورچیر (دختر ارل بث) بود.[۱۳] حاصل ازدواج آنها چهار پسر و یک دختر بود.[۱۴] دیویس در راه بازگشت از سفرش در سال ۱۵۹۲ متوجه شد که همسرش با «مردی خوش سرو زبان» در ارتباط است.[۱۵] همسرش با هم‌دستی این مرد که جاعل بود، «اتهاماتی دروغین و جعلی» را علیه دیویس طرح‌ریزی کرد.[۱۶]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ Markham, Albert Hastings (1880). Voyages and Works of John Davis. The Hakluyt Society.
  2. ↑ Gosch, C.C.A. Danish Arctic Expeditions, 1605 to 1620. Book I.—The Danish Expeditions to Greenland in 1605, 1606, and 1607; to which is added Captain James Hall's Voyage to Greenland in 1612. Hakluyt Society (London), 1897.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ "John Davis: Master Navigator". Collections Canada. 19 March 2004. Retrieved 9 June 2009.
  4. ↑ "John Davis at the Encyclopædia Britannica". Retrieved 9 June 2009.
  5. ↑ "Relative Value of a U.K. Pound". MeasuringWorth.com. Archived from the original on 19 September 2016. Retrieved 2 September 2016.
  6. ↑ Markham, Sir Clements Robert (1877). The Voyages of Sir James Lancaster, Kt. , to the East Indies: With Abstracts of Journals of Voyages to the East Indies During the Seventeenth Century, Preserved in the India Office: and the Voyage of Captain John Knight (1606), to Seek the North-west Passage. Hakluyt Society. p. v.
  7. ↑ Smart, Christopher; Goldsmith, Oliver; Johnson, Samuel (1815). The World Displayed, Or, A Collection of Voyages and Travels. Dublin: J Christie. p. 93.
  8. ↑ "East Indies: June 1604." Calendar of State Papers Colonial, East Indies, China and Japan, Volume 2, 1513-1616. Ed. W Noel Sainsbury. London: Her Majesty's Stationery Office, 1864. 141. British History Online[پیوند مرده] Retrieved 16 July 2019.
  9. ↑ Milton, Giles (1999). Nathaniel's Nutmeg, Or, The True and Incredible Adventures of the Spice Trader who Changed the Course of History. Hodder & Stoughton. pp. 114–5. ISBN 978-0-374-21936-9.
  10. ↑ Inter alia, cf. Permanent Court of International Justice. "Legal Status of Eastern Greenland: Judgment بایگانی‌شده در ۱۱ مه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine". 5 April 1933. Accessed 10 May 2012.
  11. ↑ Davis, John (1880) [1607]. "The Seamans Secrets". The voyages and works of John Davis, the navigator. London: Printed for the Hakluyt Society. pp. 229-337.
  12. ↑ Davis, John (1880) [1595]. "The Worldes Hydrographical Discription". The voyages and works of John Davis, the navigator. London: Printed for the Hakluyt Society. pp. 191-228.
  13. ↑ The Voyages and Works of John Davis, the Navigator, ed. Albert Hastings Markham, Burt Franklin Publishers, 1880, p. iv
  14. ↑ "Biography – DAVIS, JOHN (D. 1605) – Volume I (1000-1700) – Dictionary of Canadian Biography".
  15. ↑ In Patagonia, Bruce Chatwin, Picador, 1977, p. 86
  16. ↑ Encyclopaedia of World Biography, second edition, vol. 4- Chippendale-Dickenson, Gale Research, 1998, p. 419

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=جان_دیویس&oldid=38649981»