تنگی انتهای مجرای ادرار

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تنگی انتهای مجرای ادرار
Urethral meatal stenosis
نام‌های دیگرتنگی مجرای ادرار
تخصصاورولوژی
طبقه‌بندی و منابع بیرونی

تنگی انتهای مجرای ادرار یا تنگی انتهای مجرای پیشابراه (به انگلیسی: Meatal stenosis) عبارت است از باریک شدن (تنگی) دهانه مجرای ادرار در خروجی مجرا ‎/miːˈeɪtəs/‎، بنابراین منفذی را که از طریق آن ادرار از مثانه و از بدن خارج می‌شود، باریک است.

علائم و نشانه‌ها[ویرایش]

  • قدرت و جهت غیرطبیعی جریان ادرار
  • دهانه باریک قابل مشاهده در قسمت گوشتی در پسران
  • تحریک، زخم یا تورم گوشتی در پسران
  • ناراحتی در هنگام ادرار (سوزش ادرار و تکرر ادرار)
  • بی‌اختیاری ادرار (روز یا شب)
  • خون‌ادراری (هماچوری) در انتهای ادرار
  • عفونت‌های دستگاه ادراری - افزایش حساسیت به دلیل تنگی

علل[ویرایش]

حفاظتی که توسط پوست ختنه‌گاه برای آلت تناسلی و انتهایمجرای ادرار به وجود می‌آید از سال ۱۹۱۵ به رسمیت شناخته شده‌است. در نبود پوست ختنه‌گاه، کلاهک آلت تناسلی در معرض تحریک مکانیکی و شیمیایی ناشی از پوشک قرار می‌گیرد که باعث تشکیل تاول و زخم در دهانه مجرای ادرار می‌شود که در نهایت منجر به تنگی خروجی مجرا اداری (تنگی دهانه کلاهک آلت تناسلی) می‌شود.[۱] این مشکل همچنین ممکن است در اثر ایسکمی ناشی از آسیب به شریان فرنولار در طی ختنه ایجاد شود.[۱][۲]

عوامل خطر[ویرایش]

فریش و سیمونسن (۲۰۱۶) مطالعه‌ای در مقیاس بسیار بزرگ در دانمارک انجام دادند که میزان بروز تنگی انتهای مجرای اداری (کلاهک آلت تناسلی) در مردان مسلمان (بیشتر ختنه شده) را با بروز تنگی مجرا در مردان دانمارکی قومی (بیشتر ختنه نشده) مقایسه کردند و در نتیجه گزارش دادند خطر تنگی انتهای مجرای اداری در مردان ختنه شده ۳٫۷ برابر بیشتر از مردان غیرختنه شده‌است.[۱]

تشخیص[ویرایش]

در مردان، شرح حال و معاینه بالینی برای تشخیص پزشکی کافی است. در زنان، VCUG (سیستورتروگرافی دفع ادرار) معمولاً تشخیصی است. سایر آزمایش‌ها ممکن است شامل موارد زیر باشند:[نیازمند منبع]

جلوگیری[ویرایش]

در نوزاد تازه متولد شده[ویرایش]

طبق گفته فریش و سیمونسن در سال (۲۰۱۶)، «وجود پوست ختنه گاه در برابر بیماری تنگی ادرار از فرد محافظت می‌کند» (تنگی مجرای کلاهک).[۱] آنها خواستار «ارزیابی مجدد و کامل مشکلات مجرای ادرار و سایر پیامدهای نامطلوب پس از ختنه غیر درمانی پسران» شدند.[۱]

بعد از ترمیم هیپوسپادیاس[ویرایش]

مایر و لیون (۲۰۰۴) پیشنهاد کردند که استفاده از یک آنتی‌بیوتیک با طیف گسترده پس از ترمیم هیپوسپادیاس «احتمالاً تنگی [میزان] مجرای کلاهک آلت مردانه را کاهش می‌دهد»،[۳] در حالی که جایانتی (۲۰۰۳) استفاده از ترمیم هیپوسپادیاس اسنودگراس اصلاح شده را توصیه می‌کند.[۴]

رفتار[ویرایش]

در زنان، تنگی خروجی مجرای اداری معمولاً در مطب پزشک با استفاده از بی‌حسی موضعی برای بی‌حس کردن ناحیه و گشاد کردن (گشاد کردن) دهانه مجرای ادرار با ابزارهای مخصوص قابل درمان است.[نیازمند منبع]

در مردان، با یک روش جراحی دوم به نام مه آتوتومی درمان می‌شود که در آن مجرا با یک هموستات مستقیم باز می‌شود و سپس با قیچی نوک ریز بریده می‌شود.[۵] اخیراً نشان داده شده‌است که کشیده و گشاد کردن در خانه یک درمان موفق برای اکثر پسران است.[۶]

پیش‌بینی[ویرایش]

اکثر افراد پس از درمان می‌توانند انتظار ادرار طبیعی داشته باشند.[۵]

وقوع[ویرایش]

مطالعات متعدد در یک دوره زمانی طولانی به وضوح نشان می‌دهد که ختنه مردان ایجاد تنگی مجرای ادرار را افزایش می‌دهد. در مردان ختنه شده، گزارش بروز تنگی انتهای مجرای اداری متفاوت است. گریفیث و همکاران (۱۹۸۵) بروز ۲٫۸ درصد را گزارش کردند.[۷] سورنسن و سورنسن (۱۹۸۸) صفر درصد را گزارش کردند.[۸] کاتکارت و همکاران (۲۰۰۶) بروز ۰٫۵۵ درصد را گزارش کردند.[۹] یگان و همکاران (۲۰۰۶) بروز ۰٫۹ درصد را گزارش کردند.[۱۰] وان هاو (۲۰۰۶) بروز ۷٫۲۹ درصد را گزارش کرد.[۲] در مطالعه ون هو، تمام موارد تنگی مجرا در میان پسران ختنه شده بود. سیم فروش و همکاران (۲۰۱۰) بروز ۰٫۵۵ درصد را گزارش کرد.[۱۱] با توجه به امدیسین (۲۰۱۶)، از ۹ تا ۲۰ درصد است.[۵] فریش و سیمونسن (۲۰۱۶) میزان بروز را بین ۵ تا ۲۰ درصد در پسران ختنه شده اعلام کردند.[۱]

منابع[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ Frisch M, Simonsen J (April 2018). "Cultural background, non-therapeutic circumcision and the risk of meatal stenosis and other urethral stricture disease: Two nationwide register-based cohort studies in Denmark 1977-2013". The Surgeon. 16 (2): 107–118. doi:10.1016/j.surge.2016.11.002. PMID 28017691. Published online ahead of print on 22 December 2016.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Van Howe RS (2006). "Incidence of meatal stenosis following neonatal circumcision in a primary care setting". Clinical Pediatrics. 45 (1): 49–54. doi:10.1177/000992280604500108. PMID 16429216.
  3. ↑ Meir DB, Livne PM (June 2004). "Is prophylactic antimicrobial treatment necessary after hypospadias repair?". The Journal of Urology. 171 (6 Pt 2): 2621–2. doi:10.1097/01.ju.0000124007.55430.d3. PMID 15118434.
  4. ↑ Jayanthi VR (October 2003). "The modified Snodgrass hypospadias repair: reducing the risk of fistula and meatal stenosis". The Journal of Urology. 170 (4 Pt 2): 1603–5, discussion 1605. doi:10.1097/01.ju.0000085260.52825.73. PMID 14501672.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Koenig JF (22 September 2016). "Meatal stenosis". EMedicine. Retrieved 21 August 2017.
  6. ↑ Searles JM, MacKinnon AE (March 2004). "Home-dilatation of the urethral meatus in boys". BJU International. 93 (4): 596–7. doi:10.1111/j.1464-410X.2003.04680.x. PMID 15008738.
  7. ↑ Griffiths DM, Atwell JD, Freeman NV (1985). "A prospective survey of the indications and morbidity of circumcision in children". European Urology. 11 (3): 184–7. doi:10.1159/000472487. PMID 4029234.
  8. ↑ Sörensen SM, Sörensen MR (1988). "Circumcision with the Plastibell device. A long-term follow-up". International Urology and Nephrology. 20 (2): 159–66. doi:10.1007/BF02550667. PMID 3384610.
  9. ↑ Cathcart P, Nuttall M, van der Meulen J, Emberton M, Kenny SE (July 2006). "Trends in paediatric circumcision and its complications in England between 1997 and 2003". The British Journal of Surgery. 93 (7): 885–90. doi:10.1002/bjs.5369. PMID 16673355.
  10. ↑ Yegane RA, Kheirollahi AR, Salehi NA, Bashashati M, Khoshdel JA, Ahmadi M (May 2006). "Late complications of circumcision in Iran". Pediatric Surgery International. 22 (5): 442–5. doi:10.1007/s00383-006-1672-1. PMID 16649052.
  11. ↑ Simforoosh N, Tabibi A, Khalili SA, Soltani MH, Afjehi A, Aalami F, Bodoohi H (June 2012). "Neonatal circumcision reduces the incidence of asymptomatic urinary tract infection: a large prospective study with long-term follow up using Plastibell". Journal of Pediatric Urology. 8 (3): 320–3. doi:10.1016/j.jpurol.2010.10.008. PMID 21115400.

برای مطالعه بیشتر[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=تنگی_انتهای_مجرای_ادرار&oldid=38179654»