بهروز بوچانی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از بوچانی، بهروز)
بهروز بوچانی
زاده۱ مرداد ۱۳۶۲ ‏(۴۰ سال)
روستای علیشروان، شهرستان بدره، استان ایلام، ایران
پیشهروزنامه‌نگار، نویسنده، فیلم‌ساز
تحصیلاتعلوم سیاسی
جغرافیای سیاسی
ژئوپولیتیک[۱]
دانشگاهدانشگاه تربیت مدرس[۱]
دانشگاه خوارزمی
کار(های) برجستهرفیقی نه مگر کوهستان: نوشته‌ای از زندان مانوس
چوکا، الان ساعت چنده؟ (فیلم)
جوایز

بهروز بوچانی (زادهٔ ۱ مرداد ۱۳۶۲)[۲] روزنامه‌نگار، فعال سیاسی و نویسنده کرد ایرانی می باشد.[۱] شرح حال او که با نام رفیقی نه مگر کوهستان که در اردوگاه پناهندگان مانوس نوشت برنده جوایز متعددی شده‌است. او از سال ۲۰۱۳ تا نوامبر ۲۰۱۷ در جزیره مانوس گرفتار بود.[۳]او همچنین به عنوان استاد مهمانِ دانشگاه بیرکبک لندن دعوت به همکاری شد.[۴]

بوچانی در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ با روادید مسافرتی، به کرایست‌چرچ نیوزیلند سفر کرد[۵] تا در رویداد ادبی «جشنواره کلمه» شرکت کند. بوچانی پس از ورود به نیوزیلند گفت دیگر هرگز به پاپوآ گینه‌نو و استرالیا بر نمی‌گردد.[۶]

زندگی[ویرایش]

بهروز بوچانی دانش‌آموخته کارشناسی دانشگاه تربیت معلم تهران و کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی و ژئوپلیتیک از دانشگاه تربیت مدرس تهران است. او در هنگام زندگی در ایران مقالاتی در نشریه کردی وریا چاپ کرده بود. بوچانی با آرش کمالی سروستانی فیلم چوکا، الان ساعت چنده؟ [الف] را در سال ۲۰۱۷ کارگردانی کرده‌است. همچنین در مستند قایق‌ها را متوقف کنید[ب] ساخته سایمون کورین [پ] به عنوان بازیگر حضور داشته‌است.

پناهجویی[ویرایش]

بوچانی بر اساس ادعای خودش، به دنبال مشکلات روزنامه‌نگاری در ایران ناچار به خروج از کشور شد.[۶] پس از خروج به اندونزی رفت تا خود را به استرالیا برساند. او دو بار تلاش کرد با قایق از اندونزی به استرالیا برود. بار نخست، قایق غرق شد و ماهیگیران اندونزیایی نجاتش دادند. بار دوم نیروی دریایی سلطنتی استرالیا او و ۷۵ پناهجوی دیگر را دستگیر کرد و آنها را به بازداشتگاهی در جزیره مانوس فرستاد.[۷]

او دربارهٔ علت پناهجویی‌اش گفته:

ایران را ترک کردم چون یک بی‌خدا هستم و ایران یک کشور دیکتاتوری مذهبی است. چون نمی‌خواستم عمر خودم را در زندان باشم از ایران به استرالیا آمدم اما آن‌ها در هر صورت من را در این جزیره زندانی کردند.

— بهروز بوچانی، [۸]

ورود به نیوزیلند[ویرایش]

در ۱۴ نوامبر ۲۰۱۹ بهروز بوچانی با روادید مسافرتی، به کرایست‌چرچ نیوزیلند سفر کرد[۵] تا در رویداد ادبی «جشنواره کلمه» شرکت کند. او در این رویداد درباره کتاب رفیقی نه مگر کوهستان سخن گفت که جوایز ادبی بسیاری بدست آورده‌است. بوچانی پس از ورود به نیوزیلند گفت دیگر هرگز به پاپوآ گینه‌نو و استرالیا بر نمی‌گردد.[۶] وی اسناد موقت سفر و مجوز این سفر را از اداره مهاجرت پاپوآگینه نو دریافت کرده‌است.[۹] در فرودگاه، گلریز قهرمان، فعال حقوق بشر ساکن نیوزلند به استقبال بوچانی آمده بود.[۱۰][۱۱]

استعمارزدایی در نیوزلند[ویرایش]

بوچانی در سال ۲۰۲۱ صحبت از استعمارزدایی اقوام بومی در نیوزلند کرده است.[۱۲] این گفته واکنش‌هایی در نیوزلند داشت. وینستن پیترز، رهبر حزب NZ First که بیشترین حمایت بومی‌ها را در نیوزیلند دارد، از شکل حضور بوچانی در نیوزیلند و اظهاراتش انتقاد کرد و حزب چپگرای سبز را متهم کرد که سناریوی حضور بوچانی در نیوزیلند یک تله نژادی است و نیوزیلند محل دامن زدن به تنفر نژادی و دور زدن قوانین مهاجرتی نیست.[۱۳]

اعطای پناهندگی[ویرایش]

روز جمعه، ۳ مرداد ۱۳۹۹، سرانجام پس از ۶ سال حبس در جزیره مانوس و همزمان با تولد ۳۷ سالگی او، نیوزیلند با درخواست پناهندگی بهروز بوچانی، موافقت کرد. اداره مهاجرت نیوزیلند اعلام کرد که به او حق اقامت دائمی در این کشور اعطا شده‌است.[۱۴][۱۵] روند اعطای این پناهندگی خارج از حالت مرسوم بوده است و این امر موجب بحث‌ها و انتقاداتی در استرالیا و نیوزلند شده است.[۱۶] گلریز قهرمان از اقامت دائمی بوچانی در مقابل انتقادها به شیوه ورود و اقامت وی در نیوزلند دفاع کرد.[۱۰][۱۷][۱۱][۱۸]

آثار[ویرایش]

بهروز بوچانی کتاب رفیقی نه مگر کوهستان را در ۵ سال با پیامک‌هایی که با پیام‌رسان فوری واتس‌اپ برای دوستش امید توفیقیان در استرالیا می‌فرستاد و امید توفیقیان آن را از زبان فارسی به زبان انگلیسی برگردان می‌کرد.[۷]

در ایران[ویرایش]

در اردیبهشت ۱۳۹۹ نشر چشمه، کتاب صوتی رفیقی نه مگر کوهستان را با صدای نوید محمدزاده به بازار کتاب ایران عرضه کرد. انتشار این کتاب در ایران با اجازه خود بهروز بوچانی بود.[۱۹] نشر چشمه همچنین نسخه چاپی این کتاب را نیز به فارسی برگردان کرده و خود بوچانی، بر ویرایش آن نظارت کرده‌است. بوچانی، بخش‌هایی از این ویرایش کتاب را به صلاحدید خود حذف کرده‌است.[۱۹]

جوایز[ویرایش]

بهروز بوچانی در سال ۲۰۱۷ با همکاری آرش کمالی سروستانی فیلمی مستند به نام چوکا، الان ساعت چنده؟ را ساخته بود که به چند جشنواره بین‌المللی، مانند جشنواره فیلم لندن راه پیدا کرد.[۳][۲۰]

بوچانی در ژانویه ۲۰۱۹ برای داستان رفیقی نه مگر کوهستان برنده جوایز ادبی نخست‌وزیری ویکتوریا به ارزش ۱۲۵٬۰۰۰ دلار استرالیا شد.[۲][۲۱] او برای شرکت در مراسم جایزه اجازه نیافت از اردوگاه جزیره مانوس خارج شود.[۲۲]

در آوریل ۲۰۱۹ کتاب رفیقی نه مگر کوهستان برنده جایزه برتر ادبی نیو ساوت ولز به ارزش ۱۰ هزار دلار شد.[۲۳]

در اوت ۲۰۱۹ بهروز بوچانی برنده جایزه ملی زندگی‌نامه استرالیا مهم‌ترین جایزه زندگی‌نامه استرالیا شد. مبلغ این جایزه ۲۵ هزار دلار است که از سوی کتابخانه ایالتی نیو سات ولز پرداخت می‌شود. وی با استفاده از واتس‌اپ در مراسم شرکت کرد.[۷][۲۴]

یادداشت‌ها[ویرایش]

  1. ↑ Chauka, Please Tell Us the Time
  2. ↑ Stop the Boats
  3. ↑ Simon V. Kurian

پانویس[ویرایش]

  1. ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Arnold Zable (۲۱ سپتامبر ۲۰۱۵). «Iranian journalist Behrouz Boochani tells of the horrors of Manus Island: out of sight, out of mind». The Sydney Morning Herald (به انگلیسی).
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «گران‌ترین جایزه ادبی استرالیا برای پناهجوی ایرانی». ایسنا. ۱۲ بهمن ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۱۲ بهمن ۱۳۹۷.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ The Pacific Solution: What can we learn from the case of Behrouz Boochani? (به انگلیسی). Melbourne University. Retrieved 5 April 2017.
  4. ↑ «دعوت از پناهجوی ایرانی برای تدریس در یک دانشگاه انگلیس / از کمپ مانوس تا بیرکبِکِ لندن». سایت تحلیلی خبری عصر ایران. ۲۴ شهریور ۱۳۹۸.
  5. ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ Behrouz Boochani (۱۴ نوامبر ۲۰۱۹). «I just arrived in New Zealand». Twitter (به انگلیسی).
  6. ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ «بهروز بوچانی پس از شش سال جزیره مانوس را ترک کرد و وارد نیوزیلند شد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۳ آبان ۱۳۹۸.
  7. ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ «بهروز بوچانی جایزه ملی بیوگرافی استرالیا را هم برد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۱ مرداد ۱۳۹۸.
  8. ↑ https://redflag.org.au/node/6802
  9. ↑ «بهروز بوچانی پس از شش سال جزیره مانوس را ترک کرد» (به انگلیسی). ۲۰۱۹-۱۱-۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۹-۱۱-۱۴.
  10. ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ «https://parsi.euronews.com/2019/11/14/behrouz-boochani-new-zealand-literary-festival-christchurch-voice-manus-island». پیوند خارجی در |title= وجود دارد (کمک)
  11. ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ «Today, Aotearoa New Zealand stands with Behrouz Boochani as a counterpoint to the politics of hate» (به انگلیسی). The Guardian. ۲۰۱۹-۱۱-۱۵. شاپا 0261-3077. دریافت‌شده در ۲۰۲۴-۰۱-۱۶.
  12. ↑ Raghukumar، Kadambari (۲۰۲۱-۰۵-۱۵). «We see a process of decolonisation in New Zealand - Behrouz Boochani». RNZ (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۰.
  13. ↑ «'Disgraceful': Peters hits back at Greens over accusations of 'race-baiting'». NZ Herald (به انگلیسی). دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۰.
  14. ↑ «نیوزیلند به بهروز بوچانی پناهندگی اعطا کرد».
  15. ↑ «بی‌بی‌سی فارسی: نیوزیلند به بهروز بوچانی پناهندگی اعطا کرد».
  16. ↑ «National Party 'deeply suspicious' of refugee Behrouz Boochani's visa». RNZ (به انگلیسی). ۲۰۲۰-۰۶-۰۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۱۱-۱۰.
  17. ↑ "Golriz Ghahraman hits back at 'baseless assertion' Manus Island refugee Behrouz Boochani won political favour" (به انگلیسی). Retrieved 2024-01-16.
  18. ↑ "Manus Is refugee not seeking NZ asylum - for now". Otago Daily Times Online News (به انگلیسی). 2019-11-15. Retrieved 2024-01-16.
  19. ↑ ۱۹٫۰ ۱۹٫۱ «انتشار 'کتاب گویای' بهروز بوچانی در ایران». بی‌بی‌سی فارسی. ۱ اردیبهشت ۱۳۹۹.
  20. ↑ «از پشت حصارهای اردوگاه پناهندگان مانوس، تا جشنواره فیلم لندن». بی‌بی‌سی فارسی. ۱۲ مهر ۱۳۹۶.
  21. ↑ "Victorian Premier's Literary Awards 2019". The Wheeler Centre. Archived from the original on 29 December 2018. Retrieved 2019-01-31.
  22. ↑ Calla Wahlquist (۳۱ ژانویه ۲۰۱۹). «Behrouz Boochani: detained asylum seeker wins Australia's richest literary prize». theguardian.com (به انگلیسی). The Guardian. دریافت‌شده در ۳۱ ژانویه ۲۰۱۹.
  23. ↑ «بهروز بوچانی جایزه ملی بیوگرافی استرالیا را هم برد». بی‌بی‌سی فارسی. ۲۱ مرداد ۱۳۹۸.
  24. ↑ «یک جایزه عمده ادبی دیگر برای پناهجوی ایرانی در جزیره مانوس». رادیو فردا. ۲۱ مرداد ۱۳۹۸.

منابع[ویرایش]

پیوند به بیرون[ویرایش]

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=بهروز_بوچانی&oldid=39384867»