بازرگان

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

بازرگان شخصی حقیقی یا حقوقی است که محصولات را برای کسب درآمد خرید و فروش می کند .از لحاظ نوع فعالیت، بازرگانان را می توان به دو دسته کلی طبقه بندی کرد:

  1. تاجر عمده فروش در زنجیره بین تولید کننده و بازرگان خرده فروشی فعالیت می کند و معمولاً در مقادیر زیاد کالا خرید و فروش می کند. به عبارت دیگر، تاجر عمده‌فروش مستقیماً به مصرف کننده نهایی نمی‌فروشد.
  2. تاجر خرده‌فروش ،که معمولاً در مقادیر کم، کالا را به کاربران نهایی یا مصرف‌کنندگان می‌فروشد. یک مغازه دار نمونه ای از یک کاسب خرده فروش است.

از دیدگاه حقوقی، بازرگانان معمولا به انواع زیر طبقه بندی می شوند:

  1. بازرگانان ( اشخاص حقیقی ):کسانی که عادتاً به تجارت می پردازند.
  2. شرکت های تجاری

تعریف[ویرایش]

بازرگان یا تاجر به فردی گفته می‌شود که شغل خود را معاملات تجاری قرار می‌دهد و به دلیل آن که معاملات تجارتی، خرید و فروش به قصد انتفاع است، بنابراین کلیه اشخاصی که مبادرت به خرید و فروش یا اجاره اموال منقول می‌نمایند، تاجر شناخته می‌شوند. از آنجا که طبق ماده ۵۸۸ قانون بازرگانی اشخاص حقوقی نیز می‌توانند دارای حقوق و مسئولیت‌هایی که قانون برای افراد وضع کرده باشند، بنابراین شرکت‌های تجارتی هم بازرگان تلقی می‌شوند.[۱]

به این ترتیب ظاهراً کسبه نیز در ردیف بازرگانان قرار داده شده‌اند و این معنی از شق ۱ ماده ۲ قانون بر می‌آید بنابراین کسبه جزء نیز از مزایای قوانین بازرگانی بی بهره نیستند. منتهی در تشریفاتی که به جهت انتظام امور تجارت وضع شده کسبه جزء مستثنی گردیده‌است؛ مثلاً این دسته از داشتن دفاتر تجارتی و ثبت تجارتخانه معاف اند و در موقعی که از اداء دیون خود عاجز باشند، تابع مقررات ورشکستگی نیستند.

تشخیص اینکه چه کسی کاسب جزء می‌باشد چون در هر زمان فرق می‌کرده و تعریف جامع و مانع آن در قانون اشکال فراوان داشته، به نظر وزارت دادگستری موکول شده که طی آئین‌نامه معلوم شود.

با تمام این احوال قانون، معاملات بازرگانی را معلوم نموده و آن را به ده قسمت تقسیم کرده، بنابراین کسی که شغل خود را یکی از اقسام ده‌گانه قرار دهد از نظر قانون تاجر شناخته می‌شود.

تاریخچه[ویرایش]

در طول تاریخ بازرگانان و شبکه های تجاری در بابل و آشور باستان، چین، مصر، یونان، هند، ایران، فنیقیه و روم به کسب و کار می پرداختند. در طول دوره قرون وسطی اروپا، گسترش سریع بازرگانی منجر به ظهور طبقه بازرگانان سرمایه دار و قدرتمند شد.

بین سالهای 1300 تا 1500، حسابداری مدرن و برات اختراع شد و بدین ترتیب در جهان اولین بانکداران پدید آمدند[۲]. عصر اکتشافات اروپا مسیرهای تجارتی جدیدی را باز کرد و به مصرف کنندگان اروپایی امکان دسترسی به طیف وسیع تری از کالاها را داد .

پس از گشودن آسیا به روی بازرگانی اروپا و کشف دنیای جدید، تجار کالاهایی را از فواصل بسیار طولانی وارد کردند: پارچه کتان از هند، چینی، ابریشم و چای از چین، ادویه جات ترشی جات از هند و آسیای جنوب شرقی و تنباکو، شکر، رام و قهوه از دنیای جدید.[۳]اروپا در قرن شانزدهم به قدرت بازرگانی غالب جهانی تبدیل شد و با توسعه ابزارهای جدید برای تجارت، بازرگانان شروع به استفاده از این ابزارها کردند. در این دوره در اروپا ، پول کاغذی، چک و شرکت های سهامی پدید آمدند. تحولات در علم آمار و احتمالات منجر به پدید آمدن بیمه شد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ستوده تهرانی، حسن (۱۳۸۰). حقوق تجارت. تهران: نشر دادگشتر. OCLC 55754493. شابک ۹۶۴۶۳۵۲۹۲۸.
  2. "Businessperson". Wikipedia (به انگلیسی). 2023-10-26.
  3. "Merchant". Wikipedia (به انگلیسی). 2023-10-25.