اردنی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

"اردونی" از طوایف بجا مانده در زمان لشکرکشی نادرشاه به هندوستان می باشد که در منطقه بسیار خوش آب و هوا و بکر آن زمان یعنی دریاچه هامون برای استراحت و اردو زدن در هردو مرحله رفت و برگشت اتراق کرده اند و حتی میل بسیار بلند گلی بنام میل نادر نیز از آن اردوکشی به یادگار بجا مانده است و از جاذبه های تاریخی سیستان می باشد, قومی ک در طی این لشکرکشی برجا مانده به قوم اردویی نام داشتند ک بعدها به اردونی شهرت یافته است. پراکندگی این طایفه امروزه عمدتا در شهرهای زابل, زاهدان, نهبندان, شوسف, سربیشه, بیرجند, مشهد, سرخس, گرگان, تهران و غیره می باشد.

از افراد تحصیل کرده و شاخص علمی در این طایفه می توان به متخصصان پزشکی چون برادران متخصص پرویز و جمشید اردونی اول به ترتیب متخصص داخلی و متخصص بیهوشی (عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان)، جلال اردونی متخصص فیزیک پزشکی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان و سایر عزیزان دیگری که به مدارج بالای علمی رسیده اند و باعث افتخار این طایفه بزرگ و ریشه دار در تاریخ سیستان هستند,اشاره داشت.

در منابع معتبر نیز بیان شده که مردم این طایفه از دامداران ساکن شوررود زابل هستند که تعدادی از آن‌ها در روستاهای خطه سیستان زندگی می‌کنند و به شغل دامداری (پرورش گوسفند) و کشاورزی مشغول هستند. گروهی دیگر از دامداران این طایفه معمولاً بین کوه‌های سیستان و قائنات در حال ییلاق و قشلاق هستند.

منابع[ویرایش]

  • غلامعلی رئیس الذاکرین، زادسروان سیستان