آنان که محیط فضل و آداب شدند
| اثر خیام | |
| کشور | ایران |
|---|---|
| زبان | فارسی |
| قالب | رباعی |
| بحر | مفعول مفاعیل مفاعیل فعل |
| طرح قافیه | aaba |
| شمار ابیات یا خط‌ها | ۲ بیت |
| از سلسلهٔ مقالات دربارهٔ |
 |
|---|
| آثار |
| فهرستِ آثار |
| هنر و اندیشه |
|
رباعی با مطلعِ «آنان که محیط فضل و آداب شدند» از رباعی‌های معروف خیام است. خیام در این رباعی بر ناشناختنی بودن جهان تأکید می‌کند.[۱] او جدل‌های بیهوده و سهل‌انگارانهٔ رهبران فکری گروه‌های مختلف جامعه را افسانه می‌داند و خواب بی‌خبری آنها را به تمسخر می‌گیرد.[۲]
متن[ویرایش]
آنان که محیط فضل و آداب شدند
- در جمع کمال شمع اصحاب شدند
ره زین شب تاریک نبردند برون[الف]
- گفتند فسانه‌ای و در خواب شدند
بازآفرینی[ویرایش]
احمد شاملو این رباعی را در آلبوم رباعیات خیام دکلمه کرده‌است.
یادداشت‌ها[ویرایش]
- ↑ ره زین شب تاریک نبردند به روز
منابع[ویرایش]
- ↑ «نظام فکری خیام» (PDF).
- ↑ «خیام ۹۰۰ساله یا خیام ۹۰ساله؟» (PDF).
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
متن مربوطه در ویکینبشته: آنان که محیط فضل و آداب شدند |
| آثار و کتاب‌ها |
|
|---|---|
| خیام‌شناسی | |
| فیلم و موسیقی | |
| جستار وابسته | |
