| ردیف
|
آهنگ
|
| ۱ |
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من
|
| ۲ |
چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
|
| ۳ |
من بی می ناب زیستن نتوانم
|
| ۴ |
از آمدنم نبود گردون را سود
|
| ۵ |
بنگر به جهان چه‌طرف بر بستم هیچ
|
| ۶ |
از آمدن و رفتن ما سودی کو
|
| ۷ |
افسوس که بی فایده فرسوده شدیم
|
| ۸ |
جامیست که عقل آفرین میزندش
|
| ۹ |
در کارگه کوزه‌گری بودم دوش
|
| ۱۰ |
آنانکه محیط فضل و ادب شدند
|
| ۱۱ |
ازجمله رفتگان این راه دراز
|
| ۱۲ |
این قافله عمر عجب می‌گذرد
|
| ۱۳ |
یاران به مرافقت چو دیدار کنید
|
| ۱۴ |
ساقی غم من بلندآوازه شده است
|
| ۱۵ |
ساقی گل و سبزه بس تربناک شدست
|
| ۱۶ |
گویند که دوزخی بود عاشق و مست
|
| ۱۷ |
قومی متفکرند اندر ره دین
|
| ۱۸ |
من ظاهر نیستی و هستی دانم
|
| ۱۹ |
ما لعبتکانیم و فلک لعبت‌باز
|
| ۲۰ |
چون عمر به سر رسد چه بغداد و چه بلخ
|
| ۲۱ |
این بهر وجود آمده بیرون ز نهفت
|
| ۲۲ |
گردون نگری ز قد فرسوده ماست
|
| ۲۳ |
از من رمقی به سعی ساقی ماند است
|
| ۲۴ |
چون آمدنم به من نبد روز نخست
|
| ۲۵ |
دوری که در او آمدن و رفتن ماست
|
| ۲۶ |
ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم
|
| ۲۷ |
تا دست بر اتفاق برهم‌نزنیم
|
| ۲۸ |
صبح است دمی با می گلرنگ زنیم
|
| ۲۹ |
دوران جهان بی می و ساقی هیچ است
|
| ۳۰ |
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه
|
_-_morning_-_Nishapur_01.JPG)
