| ردیف |
آهنگ |
| ۱ |
اسرار ازل را نه تو دانی و نه من |
| ۲ |
چون ابر به نوروز رخ لاله بشست |
| ۳ |
من بی می ناب زیستن نتوانم |
| ۴ |
از آمدنم نبود گردون را سود |
| ۵ |
بنگر به جهان چه‌طرف بر بستم هیچ |
| ۶ |
از آمدن و رفتن ما سودی کو |
| ۷ |
افسوس که بی فایده فرسوده شدیم |
| ۸ |
جامیست که عقل آفرین میزندش |
| ۹ |
در کارگه کوزه‌گری بودم دوش |
| ۱۰ |
آنانکه محیط فضل و ادب شدند |
| ۱۱ |
ازجمله رفتگان این راه دراز |
| ۱۲ |
این قافله عمر عجب می‌گذرد |
| ۱۳ |
یاران به مرافقت چو دیدار کنید |
| ۱۴ |
ساقی غم من بلندآوازه شده است |
| ۱۵ |
ساقی گل و سبزه بس تربناک شدست |
| ۱۶ |
گویند که دوزخی بود عاشق و مست |
| ۱۷ |
قومی متفکرند اندر ره دین |
| ۱۸ |
من ظاهر نیستی و هستی دانم |
| ۱۹ |
ما لعبتکانیم و فلک لعبت‌باز |
| ۲۰ |
چون عمر به سر رسد چه بغداد و چه بلخ |
| ۲۱ |
این بهر وجود آمده بیرون ز نهفت |
| ۲۲ |
گردون نگری ز قد فرسوده ماست |
| ۲۳ |
از من رمقی به سعی ساقی ماند است |
| ۲۴ |
چون آمدنم به من نبد روز نخست |
| ۲۵ |
دوری که در او آمدن و رفتن ماست |
| ۲۶ |
ای دوست بیا تا غم فردا نخوریم |
| ۲۷ |
تا دست بر اتفاق برهم‌نزنیم |
| ۲۸ |
صبح است دمی با می گلرنگ زنیم |
| ۲۹ |
دوران جهان بی می و ساقی هیچ است |
| ۳۰ |
تا کی غم آن خورم که دارم یا نه |
_-_morning_-_Nishapur_01.JPG)
