آتش‌بس
آتَش‌بَس به توقّف موقّتی هر جنگی گفته می‌شود که در آن، هر کدام از طرف‌های جنگ، با تعلیق کارهای تجاوزکارانه موافقت می‌کنند. آتش‌بس‌ها ممکن است بخشی از یک قرارداد رسمی یا بخشی از تفهیم غیررسمی مضمون تعلیق جنگ میان نیروهای مخالف باشند. آتش‌بس در جنگ‌ها در صورتی که پایدار بمانند به قرارداد ترک مخاصمه منجر می‌شود ولی هنوز وضعیت در حالت جنگی باقی می‌ماند.[۱] یک آتش‌بس موقت پس از ترک مخاصمه به حالت توافق دائمی صلح منجر می‌گردد.
نمونه‌های تاریخی[ویرایش]
جنگ جهانی اول[ویرایش]
در ۲۴ دسامبر ۱۹۱۴، فرانسه، پادشاهی متحده و آلمان خواستار آتش‌بسی رسمی برای برپایی کریسمس (آتش‌بس کریسمس) شدند. هیچ قراردادی امضا نشد و جنگ پس از چند روز ادامه یافت.[۲]
جنگ کره[ویرایش]
برای توقّف جنگ و ساخت یک منطقه غیرنظامی، آتش‌بسی در ۲۷ ژوئیه ۱۹۵۳ اجرا شد. تاکنون پیمان صلحی امضا نشده‌است؛ امّا کره شمالی و جنوبی از حالت جنگی خارج شده‌اند.
جنگ ویتنام[ویرایش]
در تاریخ ۱۵ ژانویه ۱۹۷۳، رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا ریچارد نیکسون درخواست یک آتش‌بس برای توقف بمباران ویتنام شمالی را دادند. این درخواست به دنبال بازگشت دکتر هنری کسینجر مشاور امور امنیت ملی رئیس‌جمهور آمریکا، از سفر پاریس به واشینگتن مطرح شد. وی همراه خود متن پیش‌نویس توافق‌نامه صلح با ویتنام جنوبی که به پیمان صلح پاریس ۱۹۹۱ معروف شد را داشت.
منابع[ویرایش]
- ↑ توضیح ترک مخاصمه در دفاتر برابرنهاده‌های فرهنگستان زبان فارسی.
- ↑ Evans, Abigail; Bartollas, Clemens; Graham, Gordon; Henke, Kenneth (2011). The Long Shadow of Emile Cailliet: Faith, Philosophy, and Theological Education. Eugene, OR: Wipf and Stock Publishers. ISBN 978-1-61097-112-6.
