فهرست مربیان برنده جام باشگاه‌های جهان
 پپ گواردیولا اولین سرمربی‌ای بود که چهار بار قهرمان مسابقات شد. او همچنین اولین سرمربی‌ای است که با ۳ تیم مختلف این کار را انجام داد. | |
| سال بنیان‌گذاری | ۲۰۰۰ |
|---|---|
| منطقه | بین‌المللی (فیفا) |
جام باشگاه‌های جهان یک رقابت بین‌المللی فوتبال است که توسط فدراسیون بین‌المللی فوتبال (فیفا)، نهاد جهانی این ورزش برگزار می‌شود.[۱] این مسابقات برای اولین بار به عنوان مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان ۲۰۰۰ برگزار شد.[۲] بین سال‌های ۲۰۰۱ و ۲۰۰۴ به دلایل مختلف، مهم‌تر از همه سقوط شریک بازاریابی فیفا برگزار نشد.[۳] پس از تغییر در فرمت که باعث شد مسابقات قهرمانی باشگاه‌های جهان با جام بین قاره‌ای ادغام شود، مسابقات در سال ۲۰۰۵ دوباره راه‌اندازی شد و نام فعلی خود را در فصل پس از آن انتخاب کرد.[۴]
فرمت فعلی این مسابقات شامل هفت تیم است که برای کسب عنوان قهرمانی در مکان‌های کشور میزبان در مدت حدود دو هفته با یکدیگر رقابت می‌کنند. برندگان آن سال لیگ قهرمانان آسیا، لیگ قهرمانان آفریقا، جام قهرمانان کونکاکاف، جام لیبرتادورس، لیگ قهرمانان اقیانوسیه و لیگ قهرمانان اروپا، همراه با قهرمان ملی کشور میزبان، در یک تورنمنت تک‌حذفی شرکت می‌کنند.[۱]
پپ گواردیولا اولین سرمربی‌ای بود که در چهار نوبت قهرمان مسابقات شد. او در سال ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ باشگاه اسپانیایی بارسلونا را با موفقیت به مقام قهرمانی رساند، در سال ۲۰۱۳ مربی تیم آلمانی بایرن مونیخ بود تا قهرمان شود، و در سال ۲۰۲۳ تیم انگلیسی منچستر سیتی را به قهرمانی رساند.. کارلو آنچلوتی نیز سه عنوان قهرمانی را کسب کرده است: یک بار با میلان در سال ۲۰۰۷ و دو بار با رئال مادرید در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۲. زین‌الدین زیدان (در سال‌های ۲۰۱۶ و ۲۰۱۷) دو عنوان قهرمانی را کسب کرده است و ده مربی دیگر هر کدام یک بار قهرمان این رقابت‌ها شده‌اند. گواردیولا جدیدترین مربی‌ای است که در جام باشگاه‌های جهان ۲۰۲۳ با منچستر سیتی قهرمان شده است.
فهرست سرمربی‌ها در فینال[ویرایش]
مربیان برزیلی، اسپانیایی و آلمانی رکورد مشترک بیشترین حضور متوالی مربیان برنده را دارند که هر کدام سه پیروزی متوالی داشته‌اند. یک مربی برزیلی در سال‌های ۲۰۰۰، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ فینال را برد، یک مربی اسپانیایی در سال‌های ۲۰۰۹، ۲۰۱۰ و ۲۰۱۱ این کار را انجام داد، در حالی که یک مربی آلمانی در سال‌های ۲۰۱۹، ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ این کار را انجام داد. مدیران اسپانیایی نیز بیشترین تعداد فینال‌ها را با پنج برد (سه مورد فوق‌الذکر به علاوه در سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۵) برده‌اند.
رافائل بنیتز از اسپانیا اولین مربی‌ای شد که با یک باشگاه خارجی به فینال جام باشگاه‌های جهان رسید، زمانی که تیم انگلیسی لیورپول در فینال سال ۲۰۰۵ تحت رهبری او شکست خورد.[۵] او در دو نوبت دیگر تیم‌های خارجی را به فینال رساند، در سال ۲۰۱۰ با تیم اینتر میلان ایتالیا پیروز شد و در سال ۲۰۱۲ با تیم انگلیسی چلسی شکست خورد. سر الکس فرگوسن، پپ گواردیولا، کارلو آنچلوتی، زین‌الدین زیدان، سانتیاگو سولاری، یورگن کلوپ و توماس توخل دیگر مربیانی هستند که یک باشگاه خارجی را به فینال رساندند و آنچلوتی (۲۰۱۴ و ۲۰۲۲) و زیدان (۲۰۱۶ و ۲۰۱۷) تنها مربیانی هستند که این کار را در موارد متعدد انجام دادند، هردو همه در حین مدیریت رئال مادرید.[۶][۷][۸]
همراه با آنچلوتی و زیدان، گواردیولا تنها مربی دیگری است که یک باشگاه را در بیش از یک بار به فینال رسانده است (سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۱ با بارسلونا). او همچنین در سال ۲۰۱۳ به عنوان مربی بایرن مونیخ، فینال را برد و به اولین سرمربی‌ای تبدیل شد که ۳ بار جام را برده است.[۹][۱۰]
سال ۲۰۰۰ تنها سالی بود که دو سرمربی از دو تیم مختلف اما با یک ملیت (برزیل) روبروی هم قرار گرفتند.[۱۱]
.jpg)
نتایج بر پایه سرمربی[ویرایش]
پپ گواردیولا و کارلو آنچلوتی تنها مربیانی هستند که سه بار قهرمان جام باشگاه‌های جهان شده‌اند. گواردیولا دو بار با بارسلونا و یک بار با بایرن مونیخ پیروز شد،[۹][۱۰] در حالی که آنچلوتی یک بار با میلان و دو بار با رئال مادرید پیروز شد. رافائل بنیتز، در کنار آنچلوتی و گواردیولا، رکورد بیشترین حضور در فینال را در اختیار دارد و باشگاه‌های انگلیسی لیورپول و چلسی و همچنین باشگاه ایتالیایی اینتر میلان را به یک فینال رساند.[۵][۸] لامین ندایه از سنگال در سال ۲۰۱۰، فوزی البنزرتی از تونس در سال ۲۰۱۳ و ماساتادا ایشیی از ژاپن در سال ۲۰۱۶ تنها سرمربیان غیر اروپایی/آمریکای جنوبی بودند که در فینال حضور داشتند. سه سرمربی فوق‌الذکر، و همچنین زوران مامیچ در سال ۲۰۱۸، ریکاردو فرتی در سال ۲۰۲۰ و رامون دیاز در سال ۲۰۲۲، تنها کسانی هستند که باشگاهی خارج از اروپا و آمریکای جنوبی را به فینال هدایت کرده‌اند.[۸]
| سرمربی | قهرمانی | نایب قهرمانی | سال‌های قهرمانی | سال‌های نایب قهرمانی |
|---|---|---|---|---|
 پپ گواردیولا
|
۴ | ۰ | ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۳، ۲۰۲۳ | — |
 کارلو آنچلوتی
|
۳ | ۰ | ۲۰۰۷، ۲۰۱۴، ۲۰۲۲ | — |
 زین‌الدین زیدان
|
۲ | ۰ | ۲۰۱۶، ۲۰۱۷ | — |
| رافائل بنیتز
|
۱ | ۲ | ۲۰۱۰ | ۲۰۰۵، ۲۰۱۲ |
 اسوالدو د الیویرا
|
۱ | ۰ | ۲۰۰۰ | — |
| پائولو آتوئوری
|
۱ | ۰ | ۲۰۰۵ | — |
| آبل براگا
|
۱ | ۰ | ۲۰۰۶ | — |
 الکس فرگوسن
|
۱ | ۰ | ۲۰۰۸ | — |
| تیته
|
۱ | ۰ | ۲۰۱۲ | — |
| لوییس انریکه
|
۱ | ۰ | ۲۰۱۵ | — |
 سانتیاگو سولاری
|
۱ | ۰ | ۲۰۱۸ | — |
 یورگن کلوپ
|
۱ | ۰ | ۲۰۱۹ | — |
| هانسی فلیک
|
۱ | ۰ | ۲۰۲۰ | — |
| توماس توخل
|
۱ | ۰ | ۲۰۲۱ | — |
| ادگاردو بائوسا
|
۰ | ۲ | — | ۲۰۰۸، ۲۰۱۴ |
| آنتونیو لوپز
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۰۰ |
 فرانک ریکارد
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۰۶ |
| میگوئل آنخل روسو
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۰۷ |
| آلخاندرو سابه‌یا
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۰۹ |
 لامین ندایه
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۰ |
| موریسی رامالو
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۱ |
 فوزی البنزرتی
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۳ |
| مارچلو گالاردو
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۵ |
 ماساتادا ایشیی
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۶ |
| ریناتو گوچو
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۷ |
 زوران مامیچ
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۸ |
 ژرژه ژسوس
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۱۹ |
| ریکاردو فرتی
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۲۰ |
| آبل فریرا
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۲۱ |
| رامون دیاز
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۲۲ |
| فرناندو دینیز
|
۰ | ۱ | — | ۲۰۲۳ |
نتایج بر پایه کشور[ویرایش]
سرمربیان اسپانیایی بیشترین موفقیت را در این رقابت‌ها داشته‌اند و در مجموع در هفت بازی فینال پنج عنوان کسب کرده‌اند. مدیران برزیلی چهار عنوان، مربیان آلمانی و ایتالیایی هر کدام سه عنوان، مدیران فرانسوی دو عنوان و یک مربی اسکاتلندی یک بار این عنوان را کسب کرده‌اند. مدیران آرژانتینی رکورد مشکوک بیشترین باخت در فینال را با ۶ شکست از جمله شکست در سه دوره متوالی دارند. یک مربی از آرژانتین تنها در یک مورد برنده این رقابت شده است.[۷][۹][۲۲]
| کشور | فینالیست | قهرمانی | نایب قهرمانی |
|---|---|---|---|
| اسپانیا
|
۸ | ۶ | ۲ |
| برزیل
|
۹ | ۴ | ۵ |
| آلمان
|
۳ | ۳ | ۰ |
| ایتالیا
|
۳ | ۳ | ۰ |
| فرانسه
|
۲ | ۲ | ۰ |
| آرژانتین
|
۷ | ۱ | ۶ |
| اسکاتلند
|
۱ | ۱ | ۰ |
| پرتغال
|
۲ | ۰ | ۲ |
| کرواسی
|
۱ | ۰ | ۱ |
| ژاپن
|
۱ | ۰ | ۱ |
| هلند
|
۱ | ۰ | ۱ |
| سنگال
|
۱ | ۰ | ۱ |
| تونس
|
۱ | ۰ | ۱ |
نتایج بر پایه قاره[ویرایش]
مدیران اروپایی با مجموع سیزده عنوان موفق‌ترین هستند.[۸][۷][۹][۱۰][۲۲] همتایان آمریکای جنوبی آنها با ۵ عنوان قهرمانی در رده دوم قرار دارند، در حالی که آفریقا دو مربی داشته است که یک باشگاه را به فینال هدایت کرده‌اند و آسیا نیز یک مربی داشته است.[۵][۶][۸][۱۱]
| قاره | فینالیست | قهرمانی | نایب قهرمانی |
|---|---|---|---|
| اروپا | ۲۱ | ۱۵ | ۶ |
| آمریکای جنوبی | ۱۶ | ۵ | ۱۱ |
| آفریقا | ۲ | ۰ | ۲ |
| آسیا | ۱ | ۰ | ۱ |
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Wayback Machine» (PDF). web.archive.org. ۲۰۱۳-۰۳-۲۸. بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۸ مارس ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
- ↑ «Brazil 2000 Final Draw - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
- ↑ «FIFA decides to postpone 2001 Club World Championship to 2003 - FIFA.com». web.archive.org. ۲۰۱۳-۱۱-۰۹. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ نوامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
- ↑ «FIFA.com - Toyota confirmed as FIFA Club World Championship 2005 naming partner». web.archive.org. ۲۰۰۷-۱۱-۰۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۳ نوامبر ۲۰۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۳-۰۲-۰۹.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ "FIFA Club World Championship Toyota Cup Japan 2005™: São Paulo - Liverpool". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ "FIFA Club World Cup Japan 2006™: Internacional - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ ۷٫۲ "FIFA Club World Cup Japan 2008™: LDU Quito - Manchester United". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ ۸٫۰ ۸٫۱ ۸٫۲ ۸٫۳ ۸٫۴ "FIFA Club World Cup UAE 2010™: TP Mazembe - Internazionale". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ ۹٫۳ "FIFA Club World Cup UAE 2009™: Estudiantes - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ ۱۰٫۰ ۱۰٫۱ ۱۰٫۲ "FIFA Club World Cup Japan 2011™: Santos - Barcelona". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ ۱۱٫۰ ۱۱٫۱ "FIFA Club World Championship Brazil 2000™: Corinthians - Vasco da Gama". www.fifa.com (به انگلیسی). Retrieved 2023-02-25.[پیوند مرده]
- ↑ "Corinthians - Vasco da Gama". Fédération Internationale de Football Association. 14 January 2000. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Sao Paulo FC - Liverpool FC". Fédération Internationale de Football Association. 18 December 2005. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Sport Clube Internacional - FC Barcelona". Fédération Internationale de Football Association. 17 December 2006. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Dominant Milan rule the world". Fédération Internationale de Football Association. 16 December 2007. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Red Devils rule in Japan". Fédération Internationale de Football Association. 21 December 2008. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Barça belatedly rule the world". Fédération Internationale de Football Association. 19 December 2009. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Internazionale on top of the world". Fédération Internationale de Football Association. 18 December 2010. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Santos humbled by brilliant Barcelona". Fédération Internationale de Football Association. 18 December 2011. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "Guerrero the hero as Corinthians crowned". Fédération Internationale de Football Association. 16 December 2012. Archived from the original on December 18, 2012. Retrieved 6 March 2013.
- ↑ "FIFA Club World Cup 2022 -Scores & Fixtures". FIFA.com. Retrieved 11 February 2023.
- ↑ ۲۲٫۰ ۲۲٫۱ "Dominant Milan rule the world". Fédération Internationale de Football Association. 16 December 2007. Retrieved 6 March 2013.
پیوند به بیرون[ویرایش]
- سایت رسمی فیفا برای جام باشگاه‌های جهان (به انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، پرتغالی، و اسپانیایی)
- سایت رسمی تویوتا برای جام باشگاه‌های جهان (به انگلیسی و ژاپنی)
| |
| مسابقات |
|
| فینال‌ها | |
| بازیکنان | |
| صلاحیت | |
| آمار | |
