حزب پیکار

حزب پیکار
حزب پیکار
بنیان‌گذار	خسرو اقبال
ادغام در	حزب میهن
روزنامه	ایران ما; نبرد
مرام سیاسی	ملی‌گرایی ایرانی
طیف سیاسی	میانه‌گرایی
	سیاست در ایران; حزب‌ها; انتخابات;

حزب پیکار، یک حزب سوسیالیست در ایران دهه ۱۳۲۰ و ۳۰ بود. این حزب مخالف عملکرد رضاشاه بود و اشغال ایران در جنگ جهانی دوم را محکوم کرد.^[۳]

تشکیل حزب[ویرایش]

پس از شهریور ۱۳۲۰ و کناره‌گیری رضا شاه فضای سیاسی کشور باز شده و در سپهر سیاسی ایران احزاب جدیدی با نگاه به کشورهای در جنگ شکل گرفت. حزب پیکار به رهبری خسرو اقبال، و اعضایی چون جلال شادمان، حسن مهری، محمود تفضلی، جهانگیر تفضلی، رضا آذرخشی و حسن ارسنجانی تشکیل شد.^[۵]^[۶] روزنامه‌های وابسته به حزب به ترتیب عبارت بودند از بهار، نبرد، ایران ما و داریا که روزنامه بهار در ابتدا و سپس داریا ارگان رسمی حزب اعلام شد.^[۷]

اتحاد و جدایی[ویرایش]

پس از بازگشت سیدضیاء الدین طباطبائی به عرصه سیاسی گروهی به رهبری ارسنجانی در حزب تلاش کردند که سیدضیاء رهبری حزب را بر عهده بگیرد که با مخالف جناح مقابل این امر محقق نشد و بعد از آن علاوه بر حزب توده، حزب اراده ملی به رهبری سیدضیاء نیز از مخالفان سرسخت این حزب و ایده‌هایش شد.^[۸]^[۹]

در سال ۱۳۲۳ و با تشکیل حزب میهن توسط سه حزب استقلال، میهن‌پرستان و آزادی‌خواهان این گروه نیز به آنان پیوست تا یک حزب واحد بنام میهن را در جهت مقابله با نیروهای وابسته به بیگانه سازماندهی کنند. پس از گذشت یک سال و در پی بروز اختلاف در حزب میهن، گروه مربوط به حزب پیکار از مجموعه جدا شدند. با توجه به حضور تفضلی در اروپا اعضا حزب پس از خروج و انشعاب مدتی به سمت حزب توده گرایش یافتند و برخی نیز جذب حزب دموکرات قوام شدند. بعد از مدتی اختلافات داخلی و نبود رهبران حزب مانند اقبال و تفضلی باعث شد تا مجموعه منحل شود.^[۱۰]

منابع[ویرایش]

↑ Jassim, Esmāʿil. "BAHĀR (2)". In Yarshater, Ehsan (ed.). دانشنامه ایرانیکا. Bibliotheca Persica Press. Archived from the original on 17 November 2017. Retrieved August 1, 2016.
↑ Frank Tachau (1994). "National Party (Hezb-e Mihan)". Political parties of the Middle East and North Africa. Greenwood Press. p. 164. ISBN 978-0-313-26649-2.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ Parvin, Nassereddin. "IRĀN-E MĀ". In Yarshater, Ehsan (ed.). دانشنامه ایرانیکا. Bibliotheca Persica Press. Retrieved August 1, 2016.
↑ Najleh Khandagh (Winter 2010). "The Political Parties in Iran between 1941-1947, with particular emphasis on the Left- wings Parties" (PDF). Geopolitics Quarterly. Iranian Association of Geopolitics. 6 (4): 154–166.
↑ نبرد، ش ۵۱، ۳ فروردین ۱۳۲۲، ص ۱.
↑ جهانگیر تفضلی، خاطرات جهانگیر تفضّلی، ج۱
↑ نبرد، ش ۱، ۱ مرداد ۱۳۲۱
↑ جهانگیر تفضلی، خاطرات جهانگیر تفضّلی، ج۱
↑ حسن ارسنجانی، «سیدضیاء چه می‌گوید»
↑ اسناد احزاب سیاسی ایران: ۱۳۲۰–۱۳۳۰ش، به کوشش بهروز طیرانی، ج۱،

مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر ایران/نحوه تأسیس حزب پیکار و میهن بایگانی‌شده در ۱۲ سپتامبر ۲۰۱۹ توسط Wayback Machine
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Battle Party». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ نوامبر ۲۰۱۷.

این یک مقالهٔ خرد حزب سیاسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Jassim, Esmāʿil. "BAHĀR (2)". In Yarshater, Ehsan (ed.). دانشنامه ایرانیکا. Bibliotheca Persica Press. Archived from the original on 17 November 2017. Retrieved August 1, 2016.

[FT-2] Frank Tachau (1994). "National Party (Hezb-e Mihan)". Political parties of the Middle East and North Africa. Greenwood Press. p. 164. ISBN 978-0-313-26649-2.

[I-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ ^۳٫۲ Parvin, Nassereddin. "IRĀN-E MĀ". In Yarshater, Ehsan (ed.). دانشنامه ایرانیکا. Bibliotheca Persica Press. Retrieved August 1, 2016.

[gpq-4] Najleh Khandagh (Winter 2010). "The Political Parties in Iran between 1941-1947, with particular emphasis on the Left- wings Parties" (PDF). Geopolitics Quarterly. Iranian Association of Geopolitics. 6 (4): 154–166.

[5] نبرد، ش ۵۱، ۳ فروردین ۱۳۲۲، ص ۱.

[6] جهانگیر تفضلی، خاطرات جهانگیر تفضّلی، ج۱

[7] نبرد، ش ۱، ۱ مرداد ۱۳۲۱

[8] جهانگیر تفضلی، خاطرات جهانگیر تفضّلی، ج۱

[9] حسن ارسنجانی، «سیدضیاء چه می‌گوید»

[10] اسناد احزاب سیاسی ایران: ۱۳۲۰–۱۳۳۰ش، به کوشش بهروز طیرانی، ج۱،

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

ن ب و حزب‌های منحل‌شده ایران
قاجاریان	فرقه کارگر فرقه عدالت اتحادیه جوانان کمونیست ایران اجتماعیون عامیون جمعیت اجتماعیون اتحادیون ایران جمعیت ترقی‌خواهان ایران حزب اتفاق و ترقی حزب اجتماعیون اعتدالیون حزب اجتماعیون انقلابیون حزب اصلاح‌طلبان حزب تجدد حزب سوسیال دموکرات هنچاکیان حزب سوسیالیست ایران حزب کمونیست ایران فدراسیون انقلابی ارمنی در ایران فرقه اصلاحیون عامیون فرقه جمهوری انقلابی ایران فرقه دموکرات هیئت علمیه حزب طرفداران قانون اساسی
پهلوی	جامعه سوسیالیست‌های نهضت ملی ایران جبهه دموکراتیک خلق جبهه مؤتلف احزاب آزادی‌خواه جبهه استقلال جمعیت احیای کردستان جمعیت یاران حزب اتحاد ملی حزب اراده ملی حزب ایران نو حزب ایران نوین حزب ایرانیان حزب آریا حزب برنا حزب پیکار حزب ترقی حزب جنگل حزب دموکرات ایران حزب رستاخیز حزب زحمت‌کشان ملت ایران حزب سومکا حزب عدالت حزب کبود حزب مردم حزب ملل اسلامی حزب ملیون حزب میهن حزب میهن‌پرستان حزب نیروی سوم حزب وحدت ایران حزب همرهان سازمان انقلابیون کمونیست سازمان آزادیبخش خلق‌های ایران مجمع مسلمانان مجاهد نهضت خداپرستان سوسیالیست سازمان انقلابی حزب توده ایران گروه آرش گروه ناسیونالیست
جمهوریِ اسلامی	اتحاد مبارزان کمونیست اتحادیه کمونیست‌های ایران سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران سازمان رزمندگان آزادی طبقه کارگر حزب کارگران سوسیالیست ایران ائتلاف احزاب اسلامی ائتلاف بزرگ ائتلاف گروه‌های پنج‌گانه ائتلاف گروه‌های هفت‌گانه ائتلاف گروه‌های خط امام ائتلاف مستضعفین و محرومین جبهه دموکراتیک ملی ایران جبهه مشارکت ایران اسلامی جبهه نجات ایران جمعیت دفاع از ارزش‌های انقلاب اسلامی حزب الوفاق الاسلامی حزب جمهوری اسلامی حزب جمهوری خلق مسلمان ایران حزب مارکسیست-لنینیست شفق سرخ سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران (اکثریت-جناح چپ) سازمان وحدت کمونیستی دفتر هماهنگی همکاری‌های مردم با رئیس‌جمهور سازمان انقلابی توده‌های جمهوری اسلامی سازمان آزادگان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی گروه موحدین انقلابی گروه همنام نهضت رادیکال ایران حزب اتحاد کمونیسم کارگری کومله - حزب سوسیالدموکرات کردستان روند سوسیالیستی کومله حزب کومله زحمتکشان کردستان ایران–روند همبستگی حزب دموکرات کردستان (حدک)