حجر الیهود
حجر الیهود به فرانسوی Le lapis Judaïque و به یونانی «Lithos Ioydaikos» گفته میشود، سنگی به شکل میوهٔ بلوط در اندازهٔ زیتون در رنگ سفید مایل به آبی و خاکستری و دارای خطوط طولی که برای آن دو نوع نر و ماده قایل هستند. در اطراف اورشلیم یافت میشود
حجر الیهود در کتب طبی قدیم[ویرایش]
دیوسکورید در کتاب معروف خود یعنی متریا مدیکا، پس از آنکه علائم سنگ کلیه را شرح می دهد، توصیه می کند که برای درمان آن، حجر الیهود در آب حل شده و نوشیده شود.
کونارد گسنر پزشک و طبیعت شناس سوئیسی که در سال ۱۵۱۶ در زوریخ به دنیا آمد، در توصیف روش های درمانی سنگ کلیه به کاربرد حجرالیهود اشاره کرده است.
او پس از ارائه چندین نسخه برای درمان سنگ کلیه، نوشته است که اگر هیچکدام از این روش ها برای دفع سنگ کلیه موثر واقع نشد، به عنوان قویترین دارو، باید از ترکیبی حاوی حجر الیهود و چند گیاه دیگر استفاده کرد.
فرمول ارائه شده توسط او عبارتست از حجر الیهود پودر شده با مجموعه کاملی از مواد حیوانی و گیاهی ترکیب شده و سپس به آن زغال اخته، زنجبیل، گل خطمی و مارچوبه اضافه کرده و میل شود. [۱]
مشخصات[ویرایش]
مشخصات نر آن طبق توضیح بالا و مادهٔ آن بدون خطوط موازی و با رنگی مایل به سرخ است.
خواص و کاربرد[ویرایش]
در طب سنتی مخلوط با روغن بادام تلخ به عنوان دارویی مؤثر برای دفع سنگ کلیه و مثانه به کار برده میشود.[۲]
نگارخانه[ویرایش]
جستارهای وابسته[ویرایش]
پانویس[ویرایش]
- ↑ جلال عباسیان. «حجر الیهود چیست+ معرفی و خرید کپسول حجر الیهود».
- ↑ میرحیدر، معارف گیاهی، ۱: ۴۲۸.
منابع[ویرایش]
- کتاب‌ها
- بیرونی، ابوریحان (۱۳۷۰). الصیدنه فی الطب. ج. ۱. ترجمهٔ عباس زریاب. تهران: مرکز نشر دانشگاهی تهران. ص. ۲۰۱.
- ابن سینا، حسین (۱۳۷۰). قانون در طب. ج. ۲. ترجمهٔ عبدالرحمان شرفکندی. تهران: سروش. ص. ۱۶۴.
- مومن حسینی، محمد (۱۳۷۳). تحفه حکیم مومن. تهران: انتشارات مصطفوی. ص. ۸۲.
- میرحیدر، حسین (۱۳۷۳). معارف گیاهی. ج. ۱. تهران: دفتر نشر فرهنگ اسلامی. ص. ۴۲۸.
- دیسقوریدوس (۱۳۹۲). الحشایش. ج. ۱. ترجمهٔ علی بن شریف الحسینی. تهران: چوگان. ص. ۵۶۸. شابک ۹۷۸-۹۶۴-۵۶۸۲-۷۰-۳.