بارآوری آهن

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
یک فیتوپلانکتون اقیانوسی در اقیانوس اطلس جنوبی، در سواحل آرژانتین که مساحتی در حدود ۳۰۰در ۵۰مایل (۵۰۰در ۸۰کیلومتر) را پوشش داده است.

بارآوری آهن (به انگلیسی: Iron Fertilisation) افزودن آهن در آب اقیانوس‌ها برای گسترش جمعیت فیتوپلانکتون‌ها است.[۱][۲]

بارآوری آهن می‌تواند به صورت طبیعی و مصنوعی رخ دهد.

اهمیت فیتوپلانکتون‌ها در محیط زیست[ویرایش]

فیتوپلانکتون‌ها که میکروارگانیسم‌های موجود در آب اقیانوس‌ها یا رسوب‌های اقیانوسی هستند (در خشکی نیز موجود هستند)، اهمیت بسزایی در حفظ چرخه‌های شیمیایی و زیست‌محیطی در طبیعت دارند. تلمبه‌های زیستی، چرخه کربن ، خوراک برخی آبزیان، چرخه گوگرد، تثبیت نیتروژن و تولیدات زیست‌بنیان شیمیایی (مانند نفت و زغال سنگ) از مهمترین کارکردهای فیتوپلانکتون‌های موجود در آب هستند. بررسی دانشمندان نشان داد که فیتوپلانکتون‌ها از آهن موجود در آب اقیانوس تغذیه می‌کنند.

بارآوری طبیعی[ویرایش]

بارآوری طبیعی آهن، که به صورت طبیعی به عنوان بخشی از چرخه آهن اتفاق می‌افتد. باعث افزایش زیست‌توده در اکوسیستم می‌گردد.

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. «OCEANUS».
  2. "Iron Fertilisation". NIWA (به انگلیسی). 2012-01-19. Retrieved 2022-08-26.
  • Umweltchemie Vorlesung Skriptum , Ragina Krachler , 2014 , Universität Wien