اینوزین

اینوزین
داده‌های بالینی
AHFS/Drugs.com	International Drug Names
کد ATC	D06BB05 G01AX02 (WHO)‎ S01XA10 (WHO)‎;
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	OTC;
داده‌های فارماکوکینتیک
متابولیسم	Hepatic
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 9-[(2R,3R,4S,5R)-3,4-dihydroxy-5-(hydroxymethyl)oxolan-2-yl]-6,9-dihydro-3H-purin-6-one;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	۵۸-۶۳-۹ ;
پاب‌کم CID	۶۰۲۱;
IUPHAR/BPS	۴۵۵۴;
دراگ‌بنک	DB04335 ;
کم‌اسپایدر	۵۷۹۹ ;
UNII	5A614L51CT;
KEGG	C00294 ;
ChEBI	CHEBI:۱۷۵۹۶ ;
ChEMBL	ChEMBL۱۵۵۶ ;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID2045993 ;
ECHA InfoCard	100.000.355
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C10H12N4O۵
جرم مولی	۲۶۸٫۲۲۹ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES c1[nH]c2c(c(=O)n1)ncn2[C@H]3[C@@H]([C@@H]([C@H](O3)CO)O)O;
	InChI InChI=1S/C10H12N4O5/c15-1-4-6(16)7(17)10(19-4)14-3-13-5-8(14)11-2-12-9(5)18/h2-4,6-7,10,15-17H,1H2,(H,11,12,18)/t4-,6-,7-,10-/m1/s1 ; Key:UGQMRVRMYYASKQ-KQYNXXCUSA-N ;
	(این چیست؟) (صحت‌سنجی)

اینوزین (انگلیسی: Inosine) یک نوکلئوزیدی است که وقتی هیپوگزانتین از طریق پیوند β-N9-گلیکوزیدی به یک حلقه ریبوز (همچنین به عنوان ریبوفورانوز شناخته می‌شود) متصل می‌شود، تشکیل می‌شود.^[۱] در سال ۱۹۶۵ میلادی در تجزیه و تحلیل RNA ترانسفراز کشف شد. اینوزین معمولاً در tRNAها یافت می‌شود و برای ترجمه مناسب کد ژنتیکی در جفت‌های باز متزلزل ضروری است.

دانش متابولیسم اینوزین منجر به پیشرفت در ایمونوتراپی در دهه‌های اخیر شده‌است. اینوزین مونوفسفات توسط آنزیم اینوزین مونوفسفات دهیدروژناز اکسید می‌شود و گزانتوزین مونوفسفات تولید می‌کند که یک پیش‌ساز کلیدی در متابولیسم پورین است. مایکوفنولات موفتیل یک داروی ضد متابولیت و ضد تکثیر است که به عنوان یک مهار کننده اینوزین مونوفسفات دهیدروژناز عمل می‌کند. اینوزین در درمان انواع بیماری‌های خودایمنی از جمله گرانولوماتوز همراه با پلی‌آنژیت استفاده می‌شود، زیرا جذب پورین با تقسیم فعال سلول‌های B می‌تواند بیش از ۸ برابر سلول‌های طبیعی بدن باشد و بنابراین، این مجموعه از سلول‌های سفید (که نمی‌توانند پورین را عمل کنند). مسیرهای نجات) به‌طور انتخابی توسط کمبود پورین ناشی از مهار اینوزین مونوفسفات دهیدروژناز (IMD) هدف قرار می‌گیرد.

واکنش‌ها[ویرایش]

آدنین به آدنوزین یا اینوزین مونوفسفات (IMP) تبدیل می‌شود که هر کدام به نوبه خود به اینوزین (I) تبدیل می‌شود که با آدنین (A)، سیتوزین (C) و اوراسیل (U) جفت می‌شود.^[۲]

پورین نوکلئوزید فسفوریلاز اینوزین و هیپوگزانتین را به داخل تبدیل می‌کند.

اینوزین همچنین یک واسطه در زنجیره‌ای از واکنش‌های نوکلئوتیدی پورین مورد نیاز برای حرکات ماهیچه‌ای است.^[۳]

اهمیت بالینی[ویرایش]

در دهه ۱۹۷۰ میلادی، اینوزین توسط ورزشکاران کشورهای شرقی در تلاش برای بهبود عملکرد مورد استفاده قرار گرفت. مطالعات حیوانی نشان داده‌است که اینوزین دارای خواص محافظت‌کننده عصبی است.^[۴] این دارو برای آسیب نخاعی و برای تجویز پس از سکته پیشنهاد شده‌است، زیرا یافته‌ها نشان می‌دهد که اینوزین باعث سیم‌کشی دوباره آکسون می‌شود.^[۵]

پس از مصرف، اینوزین به اسید اوریک متابولیزه می‌شود، که پیشنهاد شده‌است که یک آنتی‌اکسیدان طبیعی و پاک کننده پراکسی نیتریت با مزایای بالقوه برای بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) باشد. پراکسی نیتریت با دژنراسیون آکسون مرتبط است در سال ۲۰۰۳ میلادی، مطالعه ای در مرکز ام اس دانشگاه پنسیلوانیا برای تعیین اینکه آیا افزایش سطح اسید اوریک با تجویز اینوزین باعث کاهش پیشرفت ام اس می‌شود یا خیر، آغاز شد.^[۶] این پژوهش در سال ۲۰۰۶ تکمیل شد اما نتایج به NIH گزارش نشد. انتشار بعدی به مزایای بالقوه اشاره کرد اما حجم نمونه (۱۶ بیمار) برای نتیجه‌گیری قطعی بسیار کوچک بود.^[۷] افزون بر این، عارضه جانبی درمان ایجاد سنگ کلیه در چهار بیمار از ۱۶ بیمار بود.^[۸]^[۹]^[۱۰]

با تکمیل کارآزمایی‌های فاز دوم برای بیماری پارکینسون، اینوزین تا مرحله سوم آزمایش‌ها ادامه خواهد یافت. کارآزمایی‌های پیشین نشان داد که بیمارانی که بالاترین سطح اورات سرم را داشتند، پیشرفت کندتر علائم پارکینسون داشتند.^[۱۱] این کارآزمایی از اینوزین برای بالا بردن سطح اورات در کسانی که سطوح کمتر از میانگین جمعیت (۶ میلی‌گرم در دسی لیتر) دارند، استفاده می‌کند.^[۱۲]

Alseres Pharmaceuticals (در زمان ثبت اختراع به نام Boston Life Sciences) استفاده از اینوزین را برای درمان سکته به ثبت رساند و در حال بررسی این دارو در محیط ام اس بود.^[۱۳]

این دارو در سیستم طبقه‌بندی شیمیایی درمانی آناتومیک، به عنوان یک داروی ضدویروس طبقه‌بندی می‌شود.^[۱۴]

اتصال[ویرایش]

اینوزین یک لیگاند طبیعی برای محل اتصال بنزودیازپین در گیرنده GABA A است.

بیوتکنولوژی[ویرایش]

هنگام طراحی پرایمرها برای واکنش زنجیره ای پلیمراز، اینوزین مفید است زیرا می‌تواند با هر پایه طبیعی جفت شود. این مورد امکان طراحی پرایمرهایی را فراهم می‌کند که دارای یک پلی‌مورفیسم تک نوکلئوتیدی هستند، بدون اینکه پلی‌مورفیسم کارایی بازپخت پرایمر را مختل کند.^[۱۵]

با این حال، اینوزین ترجیحاً با سیتوزین (C) جفت می‌شود و وارد RNA می‌شود، به عنوان مثال. با عمل ADARها، در نتیجه RNA دورشته‌ای را با تغییر جفت بازهای AU به عدم تطابق IU بی‌ثبات می‌کند.^[۱۶]

تناسب اندام[ویرایش]

علی‌رغم فقدان شواهد بالینی مبنی بر بهبود رشد عضلانی، اینوزین به عنوان یک عنصر در برخی از مکمل‌های تناسب اندام باقی می‌ماند.^[۱۷]

محرک تغذیه[ویرایش]

همچنین مشخص شده‌است که اینوزین به تنهایی یا در ترکیب با اسیدهای آمینه خاص در برخی از گونه‌های ماهیان پرورشی یک محرک خوراک مهم است.^[۱۸] به عنوان مثال، اینوزین و اینوزین-۵-مونوفسفات به عنوان محرک‌های تغذیه‌ای اختصاصی برای ماهی‌های سرخ شده (Scophthalmus maximus) و عنبرجک ژاپنی (Seriola quinqueradiata) گزارش شده‌است. مشکل اصلی استفاده از اینوزین و/یا اینوزین-۵-مونوفسفات به عنوان جاذب تغذیه، هزینه بالای آنهاست. با این حال، استفاده از آنها ممکن است از نظر اقتصادی در خوراک لارو برای لارو ماهی‌های دریایی در طول دوره شیرگیری اولیه توجیه شود، زیرا مقدار کل خوراک مصرفی نسبتاً کم است.^[۱۹]

نگارخانه[ویرایش]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

↑ Inosine in Biology and Disease
↑ Kerksick CM, Wilborn CD, Roberts MD, Smith-Ryan A, Kleiner SM, Jäger R, et al. (August 2018). "ISSN exercise & sports nutrition review update: research & recommendations". Journal of the International Society of Sports Nutrition. 15 (1): 38. doi:10.1186/s12970-018-0242-y. PMC 6090881. PMID 30068354.
↑ ClinicalTrials.gov NCT00067327 Treatment of Multiple Sclerosis Using Over the Counter Inosine
↑ Neuhaus, Oliver; Hartung, Hans-Peter. "Immune mediated injury, oxidative toxicity and excitotoxicity in multiple sclerosis. Possibilities for immune modulation and neuroprotection". Archived from the original on 2007-03-11. Retrieved 2006-04-23.
↑ Markowitz CE, Spitsin S, Zimmerman V, Jacobs D, Udupa JK, Hooper DC, Koprowski H (June 2009). "The treatment of multiple sclerosis with inosine". Journal of Alternative and Complementary Medicine. 15 (6): 619–25. doi:10.1089/acm.2008.0513. PMC 3189001. PMID 19425822.
↑ "Uric Acid In Multiple Sclerosis". WebCite. 2018. Archived from the original on 2009-10-27.
↑ Chen P, Goldberg DE, Kolb B, Lanser M, Benowitz LI (June 2002). "Inosine induces axonal rewiring and improves behavioral outcome after stroke". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 99 (13): 9031–6. Bibcode:2002PNAS...99.9031C. doi:10.1073/pnas.132076299. PMC 124418. PMID 12084941.
↑ "Safety of Urate Elevation in Parkinson's Disease". Fox Trial Finder. 2018.
↑ ClinicalTrials.gov NCT00833690 Safety of Urate Elevation in Parkinson's Disease
↑ Kuhl, Maggie McGuire (September 1, 2015). "Inosine Trial Secures Phase III Funding to Study Effect on Slowing Parkinson's". Michael J. Fox Foundation.
↑ Liu F, You SW, Yao LP, Liu HL, Jiao XY, Shi M, et al. (July 2006). "Secondary degeneration reduced by inosine after spinal cord injury in rats". Spinal Cord. 44 (7): 421–6. doi:10.1038/sj.sc.3101878. PMID 16317421.
↑ "Boston Life Sciences Announces Issuance of Inosine Patent for Treatment of Spinal Cord Injury". November 17, 2003. Archived from the original on 2005-09-03.
↑ Lou, Kai-Jye (2009). "The inosine conundrum (Alseres Pharmaceuticals Inc.)" (PDF). Nature SciBX.
↑ "ATC/DDD Index". World Health Organization Collaborating Centre. Retrieved Dec 20, 2017.
↑ Yarom M, Tang XW, Wu E, Carlson RG, Vander Velde D, Lee X, Wu J (July 1998). "Identification of inosine as an endogenous modulator for the benzodiazepine binding site of the GABAA receptors". Journal of Biomedical Science. 5 (4): 274–80. doi:10.1007/bf02255859. PMID 9691220.
↑ Ben-Dov E, Shapiro OH, Siboni N, Kushmaro A (November 2006). "Advantage of using inosine at the 3' termini of 16S rRNA gene universal primers for the study of microbial diversity". Applied and Environmental Microbiology. 72 (11): 6902–6. doi:10.1128/AEM.00849-06. PMC 1636166. PMID 16950904.
↑ Bass BL, Weintraub H (December 1988). "An unwinding activity that covalently modifies its double-stranded RNA substrate". Cell. 55 (6): 1089–98. doi:10.1016/0092-8674(88)90253-x. PMID 3203381. S2CID 11698374.
↑ Mackie AM (1987). "Identification of the gustatory feeding stimulants.". In Hara TJ (ed.). Chemoreception in Fishes. Amsterdam: Elsevier Scientific Publishing Co. pp. 275–291.
↑ Takeda M, Takii K, Matsui K (1984). "Identification of feeding stimulants for juvenile eel". Bulletin of the Japanese Society of Scientific Fisheries. 50 (4): 645–651. doi:10.2331/suisan.50.645.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Inosine». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۷ ژانویه ۲۰۲۲.

پیوند به بیرون[ویرایش]

PDR health study

[1] Inosine in Biology and Disease

[ISSN-2] Kerksick CM, Wilborn CD, Roberts MD, Smith-Ryan A, Kleiner SM, Jäger R, et al. (August 2018). "ISSN exercise & sports nutrition review update: research & recommendations". Journal of the International Society of Sports Nutrition. 15 (1): 38. doi:10.1186/s12970-018-0242-y. PMC 6090881. PMID 30068354.

[3] ClinicalTrials.gov NCT00067327 Treatment of Multiple Sclerosis Using Over the Counter Inosine

[4] Neuhaus, Oliver; Hartung, Hans-Peter. "Immune mediated injury, oxidative toxicity and excitotoxicity in multiple sclerosis. Possibilities for immune modulation and neuroprotection". Archived from the original on 2007-03-11. Retrieved 2006-04-23.

[5] Markowitz CE, Spitsin S, Zimmerman V, Jacobs D, Udupa JK, Hooper DC, Koprowski H (June 2009). "The treatment of multiple sclerosis with inosine". Journal of Alternative and Complementary Medicine. 15 (6): 619–25. doi:10.1089/acm.2008.0513. PMC 3189001. PMID 19425822.

[:0-6] "Uric Acid In Multiple Sclerosis". WebCite. 2018. Archived from the original on 2009-10-27.

[7] Chen P, Goldberg DE, Kolb B, Lanser M, Benowitz LI (June 2002). "Inosine induces axonal rewiring and improves behavioral outcome after stroke". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 99 (13): 9031–6. Bibcode:2002PNAS...99.9031C. doi:10.1073/pnas.132076299. PMC 124418. PMID 12084941.

[8] "Safety of Urate Elevation in Parkinson's Disease". Fox Trial Finder. 2018.

[9] ClinicalTrials.gov NCT00833690 Safety of Urate Elevation in Parkinson's Disease

[10] Kuhl, Maggie McGuire (September 1, 2015). "Inosine Trial Secures Phase III Funding to Study Effect on Slowing Parkinson's". Michael J. Fox Foundation.

[11] Liu F, You SW, Yao LP, Liu HL, Jiao XY, Shi M, et al. (July 2006). "Secondary degeneration reduced by inosine after spinal cord injury in rats". Spinal Cord. 44 (7): 421–6. doi:10.1038/sj.sc.3101878. PMID 16317421.

[12] "Boston Life Sciences Announces Issuance of Inosine Patent for Treatment of Spinal Cord Injury". November 17, 2003. Archived from the original on 2005-09-03.

[13] Lou, Kai-Jye (2009). "The inosine conundrum (Alseres Pharmaceuticals Inc.)" (PDF). Nature SciBX.

[urlATC/DDD_Index-14] "ATC/DDD Index". World Health Organization Collaborating Centre. Retrieved Dec 20, 2017.

[15] Yarom M, Tang XW, Wu E, Carlson RG, Vander Velde D, Lee X, Wu J (July 1998). "Identification of inosine as an endogenous modulator for the benzodiazepine binding site of the GABAA receptors". Journal of Biomedical Science. 5 (4): 274–80. doi:10.1007/bf02255859. PMID 9691220.

[16] Ben-Dov E, Shapiro OH, Siboni N, Kushmaro A (November 2006). "Advantage of using inosine at the 3' termini of 16S rRNA gene universal primers for the study of microbial diversity". Applied and Environmental Microbiology. 72 (11): 6902–6. doi:10.1128/AEM.00849-06. PMC 1636166. PMID 16950904.

[pmid_3203381-17] Bass BL, Weintraub H (December 1988). "An unwinding activity that covalently modifies its double-stranded RNA substrate". Cell. 55 (6): 1089–98. doi:10.1016/0092-8674(88)90253-x. PMID 3203381. S2CID 11698374.

[18] Mackie AM (1987). "Identification of the gustatory feeding stimulants.". In Hara TJ (ed.). Chemoreception in Fishes. Amsterdam: Elsevier Scientific Publishing Co. pp. 275–291.

[19] Takeda M, Takii K, Matsui K (1984). "Identification of feeding stimulants for juvenile eel". Bulletin of the Japanese Society of Scientific Fisheries. 50 (4): 645–651. doi:10.2331/suisan.50.645.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]