مبارزه تن به تن: تفاوت میان نسخه‌ها

محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده

درخط

نسخهٔ ‏۱۸ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۷:۴۲

مبارزه تن به تن (نبرد پنجه در پنجه ،پنجه افکندن) یک درگیری فیزیکی کشنده یا غیر کشنده بین دو یا چند نفر در محدوده بسیار کوتاه (فاصله گلاویز شدن یا در محدوده فیزیکی لازم برای استفاده سلاح دستی) است که شامل استفاده از سلاح های دوربرد نمی شود . ^{[مبارزه تن به تن ۱]} در حالی که عبارت "پنجه در پنجه" به نظر می رسد به مبارزه غیر مسلحانه اشاره دارد، این اصطلاح عمومی است و ممکن است شامل استفاده از سلاح های سرد مانند چاقو ، چوب ، باتون ، نیزه یا سلاح های دست ساز مانند ابزارهای چند منظوره باشد. در حالی که مبارزه تن به تن به طور عمده به تعامل با مبارزان در میدان جنگ اشاره می کند، همچنین می تواند به هر گونه درگیری فیزیکی شخصی توسط دو یا چند نفر از جمله افسران انتظامی ، غیرنظامیان و مجرمان اشاره کند .

مبارزه در داخل محدوده های نزدیک (در محدوده ای کمی فراتر از گلاویز شدن) معمولا مبارزه نزدیک یا مبارزه در محدوده نزدیک نامیده می شود. این شکل از مبارزه ممکن است شامل سلاح های کشنده و غیر کشنده بسته به محدودیت های اعمال شده توسط قانون غیر نظامی ، قوانین نظامی درگیری و یا ملاحظات اخلاقی باشد. مبارزه نزدیک با استفاده از اسلحه گرم یا دیگر سلاح های با فاصله توسط رزمندگان نظامی در سطح تاکتیکی ، به تازگی با عنوان نبرد در محدوده نزدیک تعریف می شود . ارتش ایالات متحده از اصطلاح فنون درگیری برای توصیف روشهای گوناگون نظامی مورد استفاده در آموزش مبارزه تن به تن استفاده می کند، روشهایی که ممکن است از تکنیکهای ترکیب از هنرهای رزمی و ورزش های مبارزه ای بهره ببرند .

تاریخ

مبارزه تن به تن قدیمی ترین شکل مبارزه شناخته شده است. اکثریت فرهنگ ها تاریخ خاص خود را در رابطه با مبارزه نزدیک و همچنین روش های مخصوص به خود را برای تمرین این مبارزات دارند. انواع مختلفی هنرهای رزمی ، از جمله بوکس و کشتی وجود دارند. سایر گونه ها به طور مثال شامل نبرد گلادیاتورها در رم باستان و رویدادهای مسابقات قرون وسطایی مانند جنگ شوالیه ها می شوند .

سازمان های نظامی همیشه نوعی مبارزه مسلحانه بدون سلاح را برای آمادگی و بعنوان مکمل مبارزه مسلحانه آموزش داده اند. سربازان در چین از اوایل دوره سلسله ژو (1022 میلادی تا 256 سال قبل از میلاد) آموزش مبارزه بدون سلاح می دیده اند.

علیرغم تغییرات عمده تکنولوژیکی مانند استفاده از باروت، مسلسل در جنگ روسیه و ژاپن و جنگ زرهی جنگ جهانی اول ، روش های مبارزه تن به تن مانند سرنیزه در آموزش نظامی مدرن رایج ماندند، اگرچه اهمیت آموزش رسمی آنها پس از سال 1918 کاهش یافت به طوری که در سال 1944، برخی از اسلحه های آلمان بدون محل اتصال سرنیزه تولید می شدند.

تکنیک های مدرن نبرد تن به تن

نبرد در محدوده های نزدیک (CQC)، یا فنون درگیری جنگ جهانی دوم ، عمدتا توسط ویلیام اوارارت فیربیرن واریک آنتونی سیکز معرفی شدند. آنها که از روی نام چاقوی نبرد فربرن-سیکز هم شناخته می شوند،در پلیس شهری شانگهای وابسته به مرکز حل و فصل بین المللی (1854-1943) واقع در شانگهای در دهه 1920 کار می کرده اند، این شهر عموما به عنوان خطرناک ترین شهر بندری جهان شناخته می شد .به این دلیل که در آن تجارت سنگین تریاک توسط جرایم سازمان یافته (باندهای زیرزمینی چینی)انجام می شد. نبرد در محدوده های نزدیک از ترکیبی از جودو ، جوجوتسو ، بوکس ، ساواته ، کشتی و مبارزه خیابانی مشتق شده بود .

پس از شورش های جنبش سی ام مه، که منجر به قتل عام پلیس شد، فیربیرن مسئول تشکیل یک جوخه کمکی برای کنترل شورش و عملیات پلیسی تهاجمی شد. پس از جذب مناسب ترین عناصر از انواع متخصصان هنر رزمی ، از چین، ژاپن و دیگر نقاط، این هنر را به یک سیستم مبارزه عملی تبدیل کرد که آنرا دفندو نامید. او و تیم پلیس او در این خیابان های شانگهای این مهارت ها را آزمایش کردند. خود فیربیرن سیستم مبارزه خود را به طور موثر در بیش از 2000 برخورد مستند شده ، از جمله بیش از 600 درگیری مرگبار استفاده نمود.^{[مبارزه تن به تن ۲]} هدف سیستم مبارزه او به طور ساده این بود:موثر بودن به روش وحشیانه تا آخرین حدممکن . همچنین روش او بر خلاف هنرهای رزمی سنتی شرقی که سال ها تمرین فشرده نیاز داشت، می توانست نسبتا سریع به نیروهای جدید آموزش داده شود. این روش شامل آموزش تیراندازی های نقطه ای و تکنیک های مبارزه با سلاح گرم و همچنین استفاده موثر از سلاح های موردی مانند صندلی ها یا پایه های میز است.

در طی جنگ جهانی دوم ، فیربیرن به انگلیس بازگردانده شد و پس از اثبات اثربخشی تکنیک هایش برای آموزش روش رزمی اش به کماندوهای بریتانیایی استخدام شد. در طول این دوره، "روش شانگهای" خود را به روش "روش کشتن خاموش در نبرد محدوده نزدیک" برای استفاده در کاربردهای نظامی توسعه داد. این روش تبدیل به روش مبارزه استاندارد برای همه پرسنل عملیات ویژه بریتانیا شد. او همچنین چاقوی نبرد فربرن-سیکز را طراحی کرد که برای استفاده نیروهای ویژه انگلیسی و آمریکایی به کار گرفته شد .وی در سال 1942، یک کتاب درسی برای تمرینات رزمی نزدیک به نام " Get Tough" (سرسخت باش) منتشر کرد.

افسران ارتش ایالات متحده آمریکا، رکس اپلگیت و آنتونی بیدل ، روش های فیربیرن را در مرکز آموزشی در اسکاتلند آموختند و برنامه ای را برای آموزش کارکنان اداره سرویسهای استراتژیک در یک اردوگاه تازه تاسیس در نزدیکی دریاچه انتاریو در کانادا راه اندازی کردند. اپلگیت شرح کار خود را در سال 1943 با نام " Kill or Get Killed" (بکش یا کشته بشو) منتشر کرد . در طول جنگ، کماندوهای انگلیسی ، تیپ شیطان ، اداره سرویسهای استراتژیک OSS ، رنجرهای ایالات متحده ارتش ومهاجمان نیروی دریایی این آموزشها را دیدند .

دیگر سیستم های مبارزه ای که در جاهای دیگر برای مبارزه با ارتش طراحی شده بودند، ، از جمله یونی فایت اروپایی ، سامبو اتحاد جماهیر شوروی / روسیه ، مبارزه تن به تن ارتشی، سانشو /ساندای نظامی چینی ،کاپاپ وکراو ماگای اسرائیل معرفی شدند . گستردگی و سبک آموزش رزمی تن به تن اغلب بر اساس نیاز موجود تغییر می کند. واحدهای نخبگان مانند نیروهای ویژه و واحدهای کماندوی ترجیح میدهند تاکید بیشتری بر آموزش رزمی تن به تن داشته باشند.

گرچه پس از جنگ جهانی دوم ، مبارزه تن به تن در بیشتر نیروهای نظامی اهمیت کمتری یافت ، درگیری های شورشگری مانند جنگ ویتنام ،درگیری های اعمال قانون و جنگ های شهری به بسیاری از ارتش ها هشدار می دهند که توجه بیشتری به این نوع مبارزه داشته باشند.اگر چنین مبارزه ای شامل اسلحه های کوچک طراحی شده برای مبارزه نزدیک باشد، چناچه در سطح دسته یا جوخه باشد اغلب به آن جنگ در محدوده نزدیک (CQB) گفته می شود در حالی که اگر در در سطوح تاکتیکی بالاتر باشد به آن "عملیات نظامی در قلمرو شهری" (MOUT) اطلاق می شود.

استفاده مدرن

خفه کردن در آموزش مبارزه پنجه در پنجه نمایش داده می شود.

سیستم های نظامی

در سال 2002، ارتش ایالات متحده برنامه آموزشی فنون درگیری مدرن ارتش ایالات متحده (MAC) را با انتشار کتابچه راهنمای ارتش ایالات متحده (FM 3-25.150) و ایجاد مدرسه فنون درگیری ارتش ایالات متحده در فورت بنینگ جورجیا راه اندازی کرد.
نیروی هوایی ایالات متحده در اوایل سال 2008 فنون درگیری مدرن ارتش ایالات متحده (MAC) رابه عنوان سیستم مبارزه تن به تن تصویب کرد.
در سپاه پاسداران دریایی ایالات متحده ،در سال 2002برنامه هنرهای رزمی تفنگداران دریایی ایالات متحده (MCMAP) جایگزین سیستم مبارزه لاین سپاه دریایی گردید. هر تفنگدار دریایی یک کتابچه دارد که در آن آموزشهای خود را ثبت می کند و همچنین یک کمربند رنگی (بلوطی، خاکستری، سبز، قهوه ای و سیاه به ترتیب اولویت) برای نشان دادن تجربه و سطح مهارت، که شبیه به بسیاری از هنرهای رزمی آسیایی است.

نبردهای پنجه در پنجه تاریخی

نبرد اسندلانا در تاریخ 22 ژانویه 1879، اولین نبرد در جنگ انگلیس-زولو ، زمانی که بریتانیا مهمات خود را تمام کرد به جنگ تن به تن تبدیل شد که به پیروزی قاطع زولو ها بر ارتش مدرن بریتانیا منجر شد.

در 22 اکتبر 1986، در محاصره زندان پودو ،اقدام واحد عملیات ویژه (واحد عملیات ویژه پلیس سلطنتی مالزی) پس از اینکه نخست وزیر مالزی دستور رسیدگی به این پرونده را صادر کرد،بدون استفاده از سلاح گرم منجر به نبرد تن به تن با استفاده از باتون و عصاهای خیزرانی شد. نتیجه این نبرد پیروزی برای پلیس بود و پنج زندانی که در زندان پودو گروگانگیری کرده بودند ، دستگیر شدند.

همچنین نگاه کنید

منابع

↑ Hunsicker, A., Advanced Skills in Executive Protection, Boca Raton FL: Universal Publishers,
↑ Laukaitis، John J. (۲۰۱۸). Service, Faith, and Race: North Park College During World War II. Cham: Springer International Publishing. صص. ۹۳–۱۴۵. شابک ۹۷۸۳۳۱۹۹۶۶۲۴۳.

خواندن بیشتر

بستن مبارزه (MCRP 3-02B)، USMC، فوریه 1999. تجاری شابک ‎۱−۵۸۱۶۰−۰۷۳−۹ شابک ‎۱−۵۸۱۶۰−۰۷۳−۹ شابک ‎۱−۵۸۱۶۰−۰۷۳−۹ 1-58160-073-9
دشوار توسط ویلیام ای. فیربیرن ، 1942. جزئیات روش های کماندوی پایه چاپ مجدد شابک ‎۰−۸۷۳۶۴−۰۰۲−۰ شابک ‎۰−۸۷۳۶۴−۰۰۲−۰ شابک ‎۰−۸۷۳۶۴−۰۰۲−۰ 0-87364-002-0
کشته یا کشته شده توسط رکس اپلگیت ، 1943. به طور گسترده در ایالات متحده آمریکا از سال 1991 به عنوان FMFRP 12-80 توزیع شده است. شابک ‎۰−۸۷۳۶۴−۰۸۴−۵ شابک ‎۰−۸۷۳۶۴−۰۸۴−۵ شابک ‎۰−۸۷۳۶۴−۰۸۴−۵ 0-87364-084-5
در جستجوی روح رزمی: آموزش ریاضیات آگاهی به برتس سبز توسط ریچارد استروزی هکلر . نسخه سوم شابک ‎۱−۵۵۶۴۳−۴۲۵−۱ شابک ‎۱−۵۵۶۴۳−۴۲۵−۱ شابک ‎۱−۵۵۶۴۳−۴۲۵−۱ 1-55643-425-1
ناوگان نیروی دریایی (FMFM) 0-7، مبارزه با بستر ، USMC ، ژوئیه 1993.
ترکیبات : FM 3-25.150 مجددا بازنویسی مجله 2002 ارتش ایالات متحده شامل جیو جیتسو برزیل است . شابک ‎۱−۵۸۱۶۰−۴۴۸−۳ شابک ‎۱−۵۸۱۶۰−۴۴۸−۳ شابک ‎۱−۵۸۱۶۰−۴۴۸−۳ 1-58160-448-3

[1] Hunsicker, A., Advanced Skills in Executive Protection, Boca Raton FL: Universal Publishers,

[2] Laukaitis، John J. (۲۰۱۸). Service, Faith, and Race: North Park College During World War II. Cham: Springer International Publishing. صص. ۹۳–۱۴۵. شابک ۹۷۸۳۳۱۹۹۶۶۲۴۳.

[مبارزه تن به تن ۱]

[مبارزه تن به تن ۲]

@@ خط ۱۴: / خط ۱۴: @@
 [[نبرد در محدوده های نزدیک]] (CQC)، یا [[فنون درگیری جنگ جهانی دوم]] ، عمدتا توسط [[ویلیام اوارارت فیربیرن]] و[[ اریک آنتونی سیکز]] معرفی شدند. آنها که از روی نام چاقوی نبرد فربرن-سیکز  هم شناخته می شوند،در پلیس شهری شانگهای وابسته به مرکز حل و فصل بین المللی (1854-1943) واقع در [[شانگهای]] در دهه 1920 کار می کرده اند، این شهر عموما به عنوان خطرناک ترین شهر بندری جهان شناخته می شد .به این دلیل که در آن [[تریاک|تجارت]] سنگین [[تریاک]] توسط جرایم سازمان یافته ([[باندهای زیرزمینی چینی]])انجام می شد. نبرد در محدوده های نزدیک از ترکیبی از [[جودو]] ، [[جوجیتسو|جوجوتسو]] ، [[بوکس]] ، [[ساواته]] ، [[کشتی (ورزش)|کشتی]] و [[مبارزه خیابانی]] مشتق شده بود .
-پس از شورش های جنبش سی ام مه، که منجر به قتل عام پلیس شد، فیربیرن مسئول  تشکیل یک جوخه کمکی برای [[Riot control|کنترل شورش]] و عملیات پلیسی تهاجمی شد.  پس از جذب مناسب ترین عناصر از انواع متخصصان [[هنرهای رزمی|هنر رزمی]] ، از چین، ژاپن و دیگر نقاط، این هنر را به یک سیستم مبارزه عملی تبدیل کرد که آنرا  [[دفندو]] نامید.  او و تیم پلیس او در این خیابان های شانگهای این مهارت ها را آزمایش کردند. خود فیربیرن سیستم مبارزه خود را به طور موثر در بیش از 2000 برخورد مستند شده ، از جمله بیش از 600 درگیری مرگبار استفاده نمود. هدف سیستم مبارزه او به طور ساده این بود:موثر بودن به روش وحشیانه تا آخرین حدممکن .  همچنین روش او بر خلاف هنرهای رزمی سنتی شرقی که سال ها تمرین فشرده  نیاز داشت، می توانست نسبتا سریع به نیروهای جدید آموزش داده شود.  این روش شامل آموزش [[Point shooting|تیراندازی های نقطه ای]] و تکنیک های مبارزه با سلاح گرم و همچنین استفاده موثر از سلاح های موردی مانند صندلی ها یا  پایه های میز است.
+پس از شورش های جنبش سی ام مه، که منجر به قتل عام پلیس شد، فیربیرن مسئول  تشکیل یک جوخه کمکی برای [[Riot control|کنترل شورش]] و عملیات پلیسی تهاجمی شد.  پس از جذب مناسب ترین عناصر از انواع متخصصان [[هنرهای رزمی|هنر رزمی]] ، از چین، ژاپن و دیگر نقاط، این هنر را به یک سیستم مبارزه عملی تبدیل کرد که آنرا  [[دفندو]] نامید.  او و تیم پلیس او در این خیابان های شانگهای این مهارت ها را آزمایش کردند. خود فیربیرن سیستم مبارزه خود را به طور موثر در بیش از 2000 برخورد مستند شده ، از جمله بیش از 600 درگیری مرگبار استفاده نمود.<ref group="مبارزه تن به تن">{{یادکرد کتاب|نشانی=http://dx.doi.org/10.1007/978-3-319-96625-0_5|عنوان=Service, Faith, and Race: North Park College During World War II|نام خانوادگی=Laukaitis|نام=John J.|تاریخ=2018|ناشر=Springer International Publishing|شابک=9783319966243|مکان=Cham|صفحات=93–145}}</ref> هدف سیستم مبارزه او به طور ساده این بود:موثر بودن به روش وحشیانه تا آخرین حدممکن .  همچنین روش او بر خلاف هنرهای رزمی سنتی شرقی که سال ها تمرین فشرده  نیاز داشت، می توانست نسبتا سریع به نیروهای جدید آموزش داده شود.  این روش شامل آموزش [[Point shooting|تیراندازی های نقطه ای]] و تکنیک های مبارزه با سلاح گرم و همچنین استفاده موثر از سلاح های موردی مانند صندلی ها یا  پایه های میز است.
 در طی [[جنگ جهانی دوم]] ، فیربیرن به انگلیس بازگردانده شد و پس از اثبات اثربخشی تکنیک هایش برای آموزش روش رزمی اش به [[British commandos|کماندوهای بریتانیایی]]  استخدام شد.  در طول این دوره، "روش شانگهای" خود را به روش "روش کشتن خاموش در نبرد محدوده نزدیک" برای استفاده در کاربردهای نظامی توسعه داد.  این روش تبدیل به روش مبارزه استاندارد برای همه پرسنل عملیات ویژه بریتانیا شد.  او همچنین [[چاقوی نبرد فربرن-سیکز|چاقوی نبرد فربرن-سیکز را]] طراحی کرد که برای استفاده [[نیروهای ویژه]] انگلیسی و آمریکایی به کار گرفته شد .وی  در سال 1942، یک کتاب درسی برای تمرینات رزمی نزدیک به نام " ''Get Tough" (سرسخت باش) منتشر کرد.