گابریل آکسل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

گابریل آکسل
نام هنگام تولد	آکسل گابریل اریک مورک
زادهٔ	۱۸ آوریل ۱۹۱۸ آرهوس، دانمارک
درگذشت	۹ فوریهٔ ۲۰۱۴ (۹۵ سال) بائوس‌ورا (در نزدیکی کپنهاگ)، دانمارک
محل زندگی	۱۹۴۵ تا ۲۰۰۱
ملیت	دانمارکی
پیشه	کارگردان، بازیگر، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده فیلم
همسر(ها)	لوسی شولیت لارِی‌نو (۱۹۹۶–۱۹۴۸)
فرزندان	۴

گابریل آکسل (دانمارکی: Gabriel Axel؛ ۱۸ آوریل ۱۹۱۸ – ۹ فوریهٔ ۲۰۱۴) کارگردان، بازیگر، فیلم‌نامه‌نویس و تهیه‌کننده فیلم اهل دانمارک بود.

او دانش‌آموختهٔ «مؤسسه سلطنتی تئاتر دانمارک» بود و مابین سال‌های ۱۹۴۵ تا ۲۰۰۱ میلادی فعالیت می‌کرد.

فیلم ضیافت بابت به نویسندگی و کارگردانی او،^[۱]^[۲] در سال ۱۹۸۷ میلادی، در بخش «نوعی نگاه» در ۴۰مین دورهٔ جشنواره فیلم کن نمایش داده شد و در همان سال، برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی شد.

از دیگر فیلم‌های او می‌توان به حالا نوبت می‌رسه به دامار، بازیچه دوست‌داشتنی، لومیر و شرکا، شاهزاده یوتلاند و کریستیان اشاره کرد.

از سایر افتخارات او می‌توان به دریافتِ نشانِ لژیون دونور اشاره کرد.

منابع[ویرایش]

↑ "Babette's Feast director Gabriel Axel dies". BBC News. Retrieved 10 February 2014.
↑ ""Babette's Feast and the Goodness of God" by Thomas J. Curry".

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Gabriel Axel». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۳ دسامبر ۲۰۱۵.

ن ب و برندگان جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی
۱۹۴۷–۱۹۵۵ (افتخاری)	۱۹۴۷: واکسی – ویتوریو دسیکا ۱۹۴۸: آقای ونسان – موریس کلوش ۱۹۴۹: دزد دوچرخه – ویتوریو دسیکا ۱۹۵۰: دیوارهای مالاپاگا – رنه کلمان ۱۹۵۱: راشومون – آکیرا کوروساوا ۱۹۵۲: بازی‌های ممنوعه – رنه کلمان ۱۹۵۴: دروازه جهنم – تینوسوکه کینوگاسا ۱۹۵۵: سامورایی ۱: موساشی میاموتو – هیروشی ایناگاکی
۱۹۵۶–۱۹۵۹	۱۹۵۶: جاده – فدریکو فلینی ۱۹۵۷: شب‌های کابیریا – فدریکو فلینی ۱۹۵۸: دایی من – ژاک تاتی ۱۹۵۹: اورفه سیاه – مارسل کامو
دهه ۱۹۶۰	۱۹۶۰: چشمه باکره – اینگمار برگمان ۱۹۶۱: همچون در یک آینه – اینگمار برگمان ۱۹۶۲: یکشنبه‌ها و سیبل – سرژ بورگینیون ۱۹۶۳: هشت‌ونیم – فدریکو فلینی ۱۹۶۴: دیروز، امروز، فردا – ویتوریو دسیکا ۱۹۶۵: فروشگاه در خیابان اصلی – یان کادار و المار کلوس ۱۹۶۶: یک مرد و یک زن – کلود للوش ۱۹۶۷: از روی قطارها چشم برندار – یرژی منتسل ۱۹۶۸: جنگ و صلح – سرگئی باندارچوک ۱۹۶۹: زد – کوستا گاوراس
دهه ۱۹۷۰	۱۹۷۰: بازجویی از یک شهروند دور از سوءظن – الیو پتری ۱۹۷۱: باغ فینزی کوینتینی – ویتوریو دسیکا ۱۹۷۲: جذابیت پنهان بورژوازی – لوئیس بونوئل ۱۹۷۳: روز به جای شب – فرانسوا تروفو ۱۹۷۴: آمارکورد – فدریکو فلینی ۱۹۷۵: درسو اوزالا – آکیرا کوروساوا ۱۹۷۶: سیاه و سفید رنگی – ژان-ژاک آنو ۱۹۷۷: مادام رزا – موشه میزراهی ۱۹۷۸: دستمال‌های خود را آماده کنید – برتران بلیه ۱۹۷۹: طبل حلبی – فولکر شلوندورف
دهه ۱۹۸۰	۱۹۸۰: مسکو اشک‌ها را باور ندارد – ولادیمیر منشوف ۱۹۸۱: مفیستو – ایشتوان سابو ۱۹۸۲: آغازی دوباره – خوزه لوئیس گارسی ۱۹۸۳: فانی و الکساندر – اینگمار برگمان ۱۹۸۴: حرکات خطرناک – ریشار دمبو ۱۹۸۵: گزارش رسمی – لوئیس پوئنسو ۱۹۸۶: حمله – فونس رادماکرس ۱۹۸۷: ضیافت بابت – گابریل آکسل ۱۹۸۸: پله فاتح – بیله آگوست ۱۹۸۹: سینما پارادیزو – جوزپه تورناتوره
دهه ۱۹۹۰	۱۹۹۰: سفر امید – گزاویه کولر ۱۹۹۱: مدیترانه – گابریله سالواتورس ۱۹۹۲: هند و چین – رژیس وارنیه ۱۹۹۳: روزگار خوش – فرناندو تروئبا ۱۹۹۴: آفتاب‌سوخته – نیکیتا میخالکوف ۱۹۹۵: آنتونیا – مرلین گوریس ۱۹۹۶: کلیا – یان اسویراک ۱۹۹۷: شخصیت – مایک فان دیم ۱۹۹۸: زندگی زیباست – روبرتو بنینی ۱۹۹۹: همه چیز درباره مادرم – پدرو آلمودوار
دهه ۲۰۰۰	۲۰۰۰: ببر خیزان، اژدهای پنهان – انگ لی ۲۰۰۱: سرزمین هیچ‌کس – دانیس تانویچ ۲۰۰۲: هیچ‌کجا در آفریقا – کارولین لینک ۲۰۰۳: تهاجم بربرها – دنی آرکان ۲۰۰۴: دریای درون – آلخاندرو آمنابار ۲۰۰۵: ساتسی – گوین هود ۲۰۰۶: زندگی دیگران – فلوریان هنکل فون دونرسمارک ۲۰۰۷: جاعلان – اشتفان روزویتسکی ۲۰۰۸: عزیمت‌ها – یوجیرو تاکیتا ۲۰۰۹: راز چشمان آن‌ها – خوان خوزه کامپانلا
دهه ۲۰۱۰	۲۰۱۰: در یک دنیای بهتر – سوزان بیر ۲۰۱۱: جدایی نادر از سیمین – اصغر فرهادی ۲۰۱۲: عشق – میشائل هانکه ۲۰۱۳: زیبایی بزرگ – پائولو سورنتینو ۲۰۱۴: ایدا – پاوو پاولیکوفسکی ۲۰۱۵: پسر شائول - لاسلو نمش ۲۰۱۶: فروشنده - اصغر فرهادی ۲۰۱۷: یک زن شگفت‌انگیز - سباستین للیو ۲۰۱۸: رما - آلفونسو کوارون ۲۰۱۹: انگل - بونگ جون-هو ۲۰۲۰: یک دور دیگر – توماس وینتربرگ ۲۰۲۱: ماشین مرا بران – ریوسوکی هاماگوچی ۲۰۲۲: در جبهه غرب خبری نیست – ادوارد برگر

این یک مقالهٔ خرد یک کارگردان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.