امیر خان امیراعلم: تفاوت میان نسخه‌ها
جز به‌روزرسانی الگوی دیگر کاربردها، گام ۳، تغییرمسیر دنبال شد |
گسترش مقاله |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
|footnotes = |
|footnotes = |
||
}} |
}} |
||
| ⚫ | |||
| ⚫ | او فرزند حاج علی‌اکبرخان قزوینی معتمدالوزرا بود و در سال [[۱۲۵۶]] خورشیدی در [[تهران]] به دنیا آمد. به علت این که پدرش [[رایزن فرهنگی]] ایران در [[بغداد]] بود تحصیلات مقدماتی خود را در [[بیروت]] به اتمام رسانید. در زمان [[مظفرالدین شاه]] همراه دیگران جهت ادامه تحصیل در رشته طب به هزینه دولت عازم اروپا شد و در [[دانشکده پزشکی فرانسوی بیروت]] مشغول به تحصیل شده و در سال [[۱۲۸۰]] فارغ‌التحصیل گردید. |
||
در اواخر سال ۱۹۰۰ میلادی به [[فرانسه]] عزیمت نموده و در [[مدرسه طبی نظامی لیون]] مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۹۰۴ میلادی تحصیلات خود را در [[دانشگاه لیون]] به اتمام رساند. او در کنفرانس بین‌المللی بهداشت در سال ۱۹۰۲ میلادی [[بوشهر]] را به‌عنوان [[بندر صحی رسمی]] ایران شناساند و به این علت موفق به دریافت نشان درجه اول علمی از دولت فرانسه گردید. همچنین از سوی ایران به وابستگى سفارت شاهنشاهى در پاریس در آمد و [[نشان درجه سوم شیر و خورشید]] دریافت نمود. |
|||
| ⚫ | |||
در ۱۹۰۴ توانست با درجه‌ی سروانی به دانشکده‌ی والدوگراس وارد شود و به مدت ۲ سال به تحصیل [[پزشکی نظامی|طب نظامی]] بپردازد. همچنین در همین سال به عنوان نماینده‌ی نظامی ایران در مراسم عروسی ولیعهد سابق [[آلمان]] شرکت کرد و نشان درجه سوم «تاج پروس» دریافت کرد. |
|||
در سال ۱۹۰۶ میلادی به ایران مراجعت کرده و به استادی [[تشریح]] در [[مدرسه طب]] و عضویت در [[مجلس حفظ‌الصحه دولتی|مجلس حفظ‌الصحه‌ی دولتی]] انتخاب گردید. کمی بعد در دومین دوره‌ی [[مجلس شورای ملی]] از حوزه انتخابیه تهران به نمایندگی انتخاب شد و [[قانون طبابت]] را با مساعدت پزشکان دیگر از جمله شاهزاده [[لسان‌الحکما]] به تصویب رساند. وی در سال ١٣٢٨ قمری با درجه سرتیپی به ریاست [[بهداری ارتش]] انتخاب شد و برای ارتش، بهداری مرتب و منظم طبق اصول جدید تأسیس نمود. |
|||
| ⚫ | او فرزند حاج |
||
امیراعلم در ١٣٣٠ قمری تنظیم تشکیلات بهداری [[ژاندارمری ایران|ژاندارمری]] تازه تأسیس را بر عهده گرفت و در این دوره «بیمارستان نظامی احمدیه» را به نام پادشاه وقت تأسیس نمود. او سپس در سال ١٣٣۵ قمری بیمارستانی برای زنان و کودکان دایر ساخت. متعاقب همین به پاس زحماتی که در تأسیس بهداری ارتش متحمل شده بود به دریافت رتبه و حمایل نشان سرداری مفتخر گردید و نیز از طرف احمد شاه قاجار به سمت طبیب حضور همایونی و ریاست مجلس حفظ‌الصحه دولتی منصوب گردید. |
|||
| ⚫ | |||
در سال ١٢٩۶ ش به مشهد رفت و بیمارستان مخروبه حضرتی را با درآمد مطب شخصی خود ترمیم و تجهیز نمود. او در ١٣٣٨ ق به عضویت شورای ملی فرهنگ درآمد و در همان سال به وزارت فواید عامه رسید. همچنین در دوره چهارم به نمایندگی مردم مشهد و به سمت نایب رئیس دوم مجلس انتخاب شد و سپس به وزارت فرهنگ انتصاب یافت. |
|||
| ⚫ | |||
او در سال ١٣٠٢ شمسی پس از ١٧ ماه تلاش [[جمعیت شیر و خورشید سرخ ایران|جمعیت خیریه شیر و خورشید سرخ]] را دایر ساخت و خود نیابت ریاست آن را پذیرفت. در این دوره کمک‌های شایانی به آسیب‌دیدگان نقاط مختلف کشور شد. در دوره‌ی پنجم مجلس شورای ملی بار دیگر از طرف حوزه‌ی انتخابیه [[مشهد]] به نمایندگی برگزیده شد و در ضمن ریاست بهداری کل کشور را بر عهده گرفت. |
|||
در سال ١٣٠۴ شمسی به سمت طبیب مخصوص احمدشاه و پس از روی کار آمدن [[رضاشاه]] به عنوان طبیب مخصوص او نیز منصوب گردید. |
|||
| ⚫ | |||
ریاست تالار تشریح دانشکده پزشکی، کارمند پیوسته و رئیس کمیسیون پزشکی فرهنگستان و نایب رئیس فرهنگستان از دیگر سمت‌های او بود. |
|||
وی در سال ١٣٢٧ شمسی به [[وزارت بهداری]] انتخاب شد ولی به علت کسالت پس از مدت کوتاهی کنار گرفت. در سال ١٣٢٩ شمسی به درخواست خود بازنشسته شد و طبق رأی شورای دانشکده در زمره استادان افتخاری دانشکده درآمد. |
|||
| ⚫ | از اقدامات مهم او می‌توان [[قانون آبله‌کوبی عمومی]] و تأسیس و مجهز کردن چندین بیمارستان را نام برد. به همین منظور به پاس خدمات بهداشتی و فرهنگی که انجام داده بود و طبق نظر شورای دانشگاه طی مراسمی [[بیمارستان نسوان]] را که خود پایه‌گذار و مؤسس آنجا بودند به نام او «[[بیمارستان امیراعلم]]» نامگذاری کردند. |
||
وی همچنین در دوره‌های اول، دوم و سوم [[مجلس سنای ایران|مجلس سنا]]، سناتور انتصابی از سوی [[محمدرضاشاه پهلوی]] بود. |
|||
دکتر امیراعلم در سال ۱۳۴۰ در ۸۴ سالگی در تهران درگذشت. |
دکتر امیراعلم در سال ۱۳۴۰ در ۸۴ سالگی در تهران درگذشت. |
||
== منابع == |
== منابع == |
||
* |
*{{یادکرد|فصل= |کتاب=۱ - (روسای دانشکده پزشکی تهران از ابتدا تا کنون)|نویسنده=علی نجفی، زرین توکلی|ترجمه=|ناشر=دانشگاه علوم پزشکی تهران |چاپ=اول|شهر=تهران |کوشش= |ویرایش= ||سال=۱۳۸۷|۰ }} |
||
*{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی =روستایی | نام = محسن| پیوند نویسنده = | عنوان = تاریخ طب و طبابت در ایران (از عهد قاجار تا پایان عصر رضاشاه) به روایت اسناد| ترجمه = | جلد = دوم| سال = ۱۳۸۲| ناشر =سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران |مکان =تهران | شابک = 964-6189-64-4 | صفحه = ۱۲۲| پیوند = | تاریخ بازبینی = ۱۴ اکتبر ۲۰۱۵}} |
|||
*{{یادکرد کتاب | نام خانوادگی = موحدی| نام = محمدمهدی| پیوند نویسنده = | عنوان = زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران| ترجمه = | جلد = | سال = ۱۳۷۹| ناشر = ابرون|مکان = تهران| شابک =964-5642-23-x | صفحه = ۴۳| پیوند = | تاریخ بازبینی = ۱۴ اکتبر ۲۰۱۵}} |
|||
{{ترتیب:امیراعلم، امیر خان}} |
{{ترتیب:امیراعلم، امیر خان}} |
||
[[رده:زادگان ۱۲۵۵]] |
[[رده:زادگان ۱۲۵۵]] |
||
نسخهٔ ۱۴ اکتبر ۲۰۱۵، ساعت ۲۳:۵۸
امیر خان امیراعلم | |
|---|---|
| وزیر بهداری | |
| آغاز به کار ۱۳۲۹ | |
| پادشاه | محمدرضا شاه پهلوی |
| نخست‌وزیر | محمد ساعد |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۲۵۵ خورشیدی تهران، |
| درگذشته | ۱۳۴۰ خورشیدی (۸۴ سال) تهران، |
| ملیت |  ایران |
| محل تحصیل | دانشکده پزشکی فرانسوی بیروت |
| پیشه | سیاستمدار |
| تخصص | پزشک و استاد دانشگاه |
دکتر امیرخان امیر اعلم (۱۲۵۵-۱۳۴۰) پزشک و استاد دانشگاه ایرانی بود.
او فرزند حاج علی‌اکبرخان قزوینی معتمدالوزرا بود و در سال ۱۲۵۶ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. به علت این که پدرش رایزن فرهنگی ایران در بغداد بود تحصیلات مقدماتی خود را در بیروت به اتمام رسانید. در زمان مظفرالدین شاه همراه دیگران جهت ادامه تحصیل در رشته طب به هزینه دولت عازم اروپا شد و در دانشکده پزشکی فرانسوی بیروت مشغول به تحصیل شده و در سال ۱۲۸۰ فارغ‌التحصیل گردید.
در اواخر سال ۱۹۰۰ میلادی به فرانسه عزیمت نموده و در مدرسه طبی نظامی لیون مشغول به تحصیل شد. در سال ۱۹۰۴ میلادی تحصیلات خود را در دانشگاه لیون به اتمام رساند. او در کنفرانس بین‌المللی بهداشت در سال ۱۹۰۲ میلادی بوشهر را به‌عنوان بندر صحی رسمی ایران شناساند و به این علت موفق به دریافت نشان درجه اول علمی از دولت فرانسه گردید. همچنین از سوی ایران به وابستگى سفارت شاهنشاهى در پاریس در آمد و نشان درجه سوم شیر و خورشید دریافت نمود.
در ۱۹۰۴ توانست با درجه‌ی سروانی به دانشکده‌ی والدوگراس وارد شود و به مدت ۲ سال به تحصیل طب نظامی بپردازد. همچنین در همین سال به عنوان نماینده‌ی نظامی ایران در مراسم عروسی ولیعهد سابق آلمان شرکت کرد و نشان درجه سوم «تاج پروس» دریافت کرد.
در سال ۱۹۰۶ میلادی به ایران مراجعت کرده و به استادی تشریح در مدرسه طب و عضویت در مجلس حفظ‌الصحه‌ی دولتی انتخاب گردید. کمی بعد در دومین دوره‌ی مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه تهران به نمایندگی انتخاب شد و قانون طبابت را با مساعدت پزشکان دیگر از جمله شاهزاده لسان‌الحکما به تصویب رساند. وی در سال ١٣٢٨ قمری با درجه سرتیپی به ریاست بهداری ارتش انتخاب شد و برای ارتش، بهداری مرتب و منظم طبق اصول جدید تأسیس نمود.
امیراعلم در ١٣٣٠ قمری تنظیم تشکیلات بهداری ژاندارمری تازه تأسیس را بر عهده گرفت و در این دوره «بیمارستان نظامی احمدیه» را به نام پادشاه وقت تأسیس نمود. او سپس در سال ١٣٣۵ قمری بیمارستانی برای زنان و کودکان دایر ساخت. متعاقب همین به پاس زحماتی که در تأسیس بهداری ارتش متحمل شده بود به دریافت رتبه و حمایل نشان سرداری مفتخر گردید و نیز از طرف احمد شاه قاجار به سمت طبیب حضور همایونی و ریاست مجلس حفظ‌الصحه دولتی منصوب گردید.
در سال ١٢٩۶ ش به مشهد رفت و بیمارستان مخروبه حضرتی را با درآمد مطب شخصی خود ترمیم و تجهیز نمود. او در ١٣٣٨ ق به عضویت شورای ملی فرهنگ درآمد و در همان سال به وزارت فواید عامه رسید. همچنین در دوره چهارم به نمایندگی مردم مشهد و به سمت نایب رئیس دوم مجلس انتخاب شد و سپس به وزارت فرهنگ انتصاب یافت.
او در سال ١٣٠٢ شمسی پس از ١٧ ماه تلاش جمعیت خیریه شیر و خورشید سرخ را دایر ساخت و خود نیابت ریاست آن را پذیرفت. در این دوره کمک‌های شایانی به آسیب‌دیدگان نقاط مختلف کشور شد. در دوره‌ی پنجم مجلس شورای ملی بار دیگر از طرف حوزه‌ی انتخابیه مشهد به نمایندگی برگزیده شد و در ضمن ریاست بهداری کل کشور را بر عهده گرفت.
در سال ١٣٠۴ شمسی به سمت طبیب مخصوص احمدشاه و پس از روی کار آمدن رضاشاه به عنوان طبیب مخصوص او نیز منصوب گردید.
در سازمان نوین دانشکدهٔ پزشکی دانشگاه تهران در سال ۱۳۱۸ استادی کرسی کالبدشناسی و ریاست دستگاه ابن‌سینا به او واگذار شد. در سال ۱۳۲۱ به جای آقای دکتر شارل ابرلین که در مسافرت بود از طرف شورای دانشکده ریاست دانشکدهٔ پزشکی را بر عهده گرفت.
ریاست تالار تشریح دانشکده پزشکی، کارمند پیوسته و رئیس کمیسیون پزشکی فرهنگستان و نایب رئیس فرهنگستان از دیگر سمت‌های او بود.
وی در سال ١٣٢٧ شمسی به وزارت بهداری انتخاب شد ولی به علت کسالت پس از مدت کوتاهی کنار گرفت. در سال ١٣٢٩ شمسی به درخواست خود بازنشسته شد و طبق رأی شورای دانشکده در زمره استادان افتخاری دانشکده درآمد.
از اقدامات مهم او می‌توان قانون آبله‌کوبی عمومی و تأسیس و مجهز کردن چندین بیمارستان را نام برد. به همین منظور به پاس خدمات بهداشتی و فرهنگی که انجام داده بود و طبق نظر شورای دانشگاه طی مراسمی بیمارستان نسوان را که خود پایه‌گذار و مؤسس آنجا بودند به نام او «بیمارستان امیراعلم» نامگذاری کردند.
وی همچنین در دوره‌های اول، دوم و سوم مجلس سنا، سناتور انتصابی از سوی محمدرضاشاه پهلوی بود.
دکتر امیراعلم در سال ۱۳۴۰ در ۸۴ سالگی در تهران درگذشت.
منابع
- علی نجفی، زرین توکلی (۱۳۸۷)، ۱ - (روسای دانشکده پزشکی تهران از ابتدا تا کنون)، تهران: دانشگاه علوم پزشکی تهران پارامتر
|چاپ=اضافه است (کمک) - روستایی، محسن (۱۳۸۲). تاریخ طب و طبابت در ایران (از عهد قاجار تا پایان عصر رضاشاه) به روایت اسناد. ج. دوم. تهران: سازمان اسناد و کتابخانه ملی جمهوری اسلامی ایران. ص. ۱۲۲. شابک ۹۶۴-۶۱۸۹-۶۴-۴ مقدار
|شابک=را بررسی کنید: invalid character (کمک). پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک) - موحدی، محمدمهدی (۱۳۷۹). زندگی‌نامه پزشکان نام‌آور معاصر ایران. تهران: ابرون. ص. ۴۳. شابک ۹۶۴-۵۶۴۲-۲۳-x مقدار
|شابک=را بررسی کنید: invalid character (کمک). پارامتر|تاریخ بازیابی=نیاز به وارد کردن|پیوند=دارد (کمک)