لارنژیت: تفاوت میان نسخه‌ها
محتوای حذف‌شده محتوای افزوده‌شده
علائم بیماری، ابرابزار |
|||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
== علائم بیماری == |
== علائم بیماری == |
||
در مراحل اولیه [[اریتما]] (سرخ شدگی پوست) و [[خیز| |
در مراحل اولیه [[اریتما]] (سرخ شدگی پوست) و [[خیز|تورم]] در [[اپیگلوت|دریچه نای]]، چین آری اپیگلوتیک، [[غضروف آریتنوئید]] و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. |
||
== جستارهای وابسته == |
== جستارهای وابسته == |
||
نسخهٔ ۱۳ مهٔ ۲۰۱۵، ساعت ۱۰:۵۴
| لارنژیت | |
|---|---|
| تخصص | پزشکی ریه، پزشکی گوش و حلق و بینی  |
| طبقه‌بندی و منابع بیرونی | |
| آی‌سی‌دی-۱۰ | J04.0, J37.0 |
| دادگان بیماری‌ها | 29347 |
| مدلاین پلاس | 001385 |
| ئی‌مدیسین | ent/۳۵۳ ent/354 |
| پیشنت پلاس | لارنژیت |
 | این مقاله هماکنون برای مدتی کوتاه تحت ویرایش عمده است. این برچسب بهمنظور جلوگیری از تعارض ویرایشی اینجا گذاشته شدهاست. لطفاً تا زمانی که این پیام در اینجا نمایش داده می‌شود، ویرایشی در این صفحه انجام ندهید. این صفحه آخرین بار در ۱۳ مه ۲۰۱۵، ساعت ۱۰:۵۴ (ساعت هماهنگ جهانی) (۸ سال پیش) ویرایش شده است – این زمان تخمینی موجود در میانگر است؛ . اگر این صفحه در چند ساعت اخیر ویرایش نشده است، لطفاً این الگو را حذف کنید. اگر خودتان این الگو را به صفحه اضافه کردهاید، لطفاً در میانهٔ بازههای مختلف ویرایشی آن را حذف کنید یا با {{در دست ساخت}} جایگزین کنید. |
لارنژیت (انگلیسی: Laryngitis)، به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لانژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد آنرا لارنژیت حاد و اگر بیشتر از ۳ هفته طول یکشد آنرا لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معولا در میانسالی رخ می‌دهد و در مردان شایع تر از زنان است.
عوامل
لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:
عوامل غیر عفونی
- بازگشت اسید معده به مری
- آلرژی
- سرفه‌های بیش از حد، استعمال دخانیات و مصرف الکل
- التهاب ناشی از استفاده بیش از حد از تارهای صوتی
- استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروییدهای استنشاقی برای درمان آسم
- سوختگی‌های حرارتی یا شیمیایی
- ترومای حنجره، مخصوصاً پیامدهای ناشی از لوله گذاری نای
عوامل عفونی
- لارنژیت ویروسی می‌تواند به وسیله عواملی چون ویروس سرماخوردگی، ارتومیکسوویریده، ویروس‌های پاراآنفلوآنزا، آدنوویروس‌ها، ویروس کرونا و ویروس سین‌سیشیال تنفسی به وجود آید.
- لارنژیت باکتریایی، می‌تواند به وسیله این عوامل به وجود آمده باشد: استرپتوکوک پیوژنز، استرپتوکوک پنومونیه، باکتری دیفتری، موراکسلا کاتارالیس، باسیل آنفلوآنزا، باسیلوس آنتراسیس و باکتری سل. عفونت‌هایی که به وسیله باکتری رخ می‌دهد معمولاً ناشی از عفونت‌های ویروسی قبلی هستند.
- لارنژیت‌های عفونی که توسط قارچ‌هایی نظیر کاندیدا و کریپتوکوکوس به وجود آمده‌اند.
لارنژیت می‌تواند گاهی به سینه پهلو منجر شود.
نشانه‌های بیماری
- بد صدایی یا بی صدایی
- خشکی، سوزش و درد گلو
- سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است.
- دشواری در بلع
- احساس تورم در حنجره
- نشانه‌های سرماخوردگی و آنفولانزا مانند سرفه
- تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسه سینه، و یا صورت
- تب
- خلط خونی
- تنگی نفس، به ویژه در کودکان
- افزایش بزاق دهان
علائم بیماری
در مراحل اولیه اریتما (سرخ شدگی پوست) و تورم در دریچه نای، چین آری اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند.
جستارهای وابسته
منابع
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Laryngitis». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ مه ۲۰۱۵.
 | این یک مقالهٔ خرد پزشکی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |