پرش به محتوا

هارتکور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

هارتکور، (به انگلیسی: Hurtcore) ترکیبی از کلمات «هاردکور» و «آسیب» است که به یک نوع بسیار خشن از فیلم‌های پورنوگرافی کودکان گفته می‌شود، این فیلم‌ها معمولاً شامل نوعی خشونت تحقیرآمیز، صدمات جسمی و قتل مرتبط با سوءاستفاده جنسی از کودکان است. جنس آن معمولاً به اندازه‌ای خشونت‌آمیز است که حتی اغلب پدوفیل‌ها هم گفته‌اند که از این ژانر فیلم‌های پورنوگرافی انزجار می‌ورزند و در بیشتر بحث‌ها موضوع آن را محکوم می‌کنند.[۱][۲][۳][۴] ایلین اورمزبی، نویسنده و مؤلف استرالیایی کتاب «تاریک‌ترین وب» (به انگلیسی: The Darkest Web),[۵] هارتکور را «نوعی فتیش برای افرادی که از تحمیل درد یا حتی شکنجه یک شخص دیگر که [شرکت کننده] مایل به انجام چنین کاری نیست، برانگیخته می‌شوند» توصیف کرده است.[۲] یکی از انگیزه‌های دیگر برای مجرم، در کنار موقعیت قدرتی که بر قربانیان خود دارد، می‌تواند واکنش قربانیان به آزار جسمی مانند گریه کردن یا فریاد زدن از درد باشد. این واکنش‌ها می‌تواند مجرم را بیش از پیش برانگیخته کند.

برخی از تالارهای گفتگوی دارک وب به بحث، تبادل نظر و اشتراک‌گذاری تصاویر و ویدیوهای «هارتکور» اختصاص دارند.[۶] در سال ۲۰۱۳، مجله Vice Hurt2theCore را «بدنام‌ترین سایت هارتکور دارک وب» نامید[۲] که توسط «متیو گراهام» اداره می‌شد[۷] و او به عنوان «پادشاه هارتکور»[۲] و «یکی از بزرگ‌ترین توزیع کننده فیلم‌های سوءاستفاده جنسی از کودکان و هارتکور در جهان» شناخته شد.[۸] پروندهٔ متیو فالدر، اولین پروندهٔ موفقیت‌آمیز سازمان ملی جرم انگلستان در حوزهٔ «هارتکور» بود.[۹]

اگر چه بیشتر هارتکورها معمولاً پورن کودکان است، اما هارتکور بزرگسالان نیز وجود دارد که معمولاً به شکل پورنورگرافی تجاوز، خشونت خانگی فیلم‌برداری شده است و همچنین می‌تواند با بی‌دی‌اس‌ام همپوشانی داشته باشد. از آنجایی که «هارتکور بزرگسالان» شامل هیچ کودکی نمی‌شود، و بنابراین پورن کودک نیست، این نوع از آن غیرقانونی نیست، اما بسیاری از وب‌سایت‌های پورن و گور معمولاً میزبانی آن را ممنوع می‌کنند.[۱۰]

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. Evans, Robert (16 June 2015). "5 Things I Learned Infiltrating Deep Web Child Molesters". Archived from the original on 26 August 2015. Retrieved 29 August 2015.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Daly, Max (19 February 2018). "Inside the Repulsive World of 'Hurtcore', the Worst Crimes Imaginable". Vice. Archived from the original on 31 December 2019. Retrieved 5 February 2019.
  3. Johnston, Chris (14 May 2016). "Lux captured: The simple error that brought down the world's worst hurtcore paedophile". The Sydney Morning Herald. Retrieved 5 February 2019.
  4. Evans, Martin (7 February 2018). "GCHQ helped catch 'hurtcore' paedophile, Matthew Falder". The Daily Telegraph. Retrieved 5 February 2019.
  5. Lee, Bri (21 March 2018). "The Darkest Web: exploring the ugly world of illegal online marketplaces". TheGuardian.com. Retrieved 5 February 2019.
  6. Wallace, Ben (3 December 2018). "Part of Withdrawal Agreement: Legal Position – in the House of Commons at 7:05 pm on 3rd December 2018". TheyWorkForYou. Archived from the original on 7 February 2019. Retrieved 5 February 2019.
  7. O'Neill, Patrick Howell (24 June 2014). "Internet's worst pedophile abruptly shuts down his 'PedoEmpire'". The Daily Dot. Archived from the original on 10 September 2019.
  8. Tankard Reist, Melinda (6 July 2017). "Why Are Australian Telcos and ISPs Enabling a Child Sexual Abuse Pandemic?". ABC Online. Retrieved 5 February 2019.
  9. "Matthew Falder posed as female artist for online sex attacks". BBC. 16 October 2017. Retrieved 5 February 2019.
  10. Daly, Max (19 February 2018). "Inside the Repulsive World of 'Hurtcore', the Worst Crimes Imaginable". Vice. Archived from the original on 31 December 2019. Retrieved 5 February 2019.

پیوند به بیرون

[ویرایش]