لیگ قهرمانان اقیانوسیه

لیگ قهرمانان اقیانوسیه

پرونده:Ofc-champions-league-logo-(2013).png
سازمان	اواف‌سی
سال بنیان‌گذاری	۱۹۸۷ (۱۹۸۷-}})
منطقه	اقیانوسیه
شمار تیم‌های حاضر	۱۶ (مرحله گروهی) ۱۸ (مجموعا، از ۱۱ اتحادیه)
مقدماتی برای	جام باشگاه‌های جهان
قهرمان کنونی	آوکلند سیتی (دهمین قهرمانی) (۲۰۲۲)
موفق‌ترین تیم	آوکلند سیتی (۱۰ قهرمانی)
پخش تلویزیونی	ایلون اسپورتس (پخش زنده)
وبگاه	http://www.oceaniafootball.com/
لیگ قهرمانان اقیانوسیه ۲۰۲۳

لیگ قهرمانان اقیانوسیه که با نام او لیگ نیز شناخته می‌شود، بالاترین رقابت فوتبال باشگاهی مردان در اقیانوسیه است. این سازمان توسط اواف‌سی، هیئت حاکمه فوتبال اقیانوسیه برگزار می‌شود. این مسابقات که با نام مسابقات باشگاهی قهرمانی اقیانوسیه (۲۰۰۶–۱۹۸۷) افتتاح شد، از سال ۲۰۰۷ با فرمت فعلی آن سازماندهی شده است.

چهار عنوان اول قهرمانی مسابقات توسط باشگاه‌های استرالیا به دست آمد. از سال ۲۰۰۶، ۱۲ عنوان مسابقات توسط باشگاه‌هایی از نیوزیلند، یک باشگاه از پاپوآ گینه نو و یک باشگاه از کالدونیای جدید به دست آمده است.

جوایز برندگان مسابقات توسط نقره‌سازان مستقر در لندن، توماس لایت، ساخته می‌شود.

تاریخچه و فرمت

مسابقات باشگاهی قهرمانی اقیانوسیه

مسابقات باشگاهی قهرمانی اقیانوسیه در یک یا دو مکان، در یک کشور میزبان برگزار شد. دو یا سه گروه همراه با مراحل نیمه نهایی و فینال با فرمت رفت و برگشت تک‌بازی برگزار شد. این مسابقات معمولاً حدود ۱۰ روز به طول می‌انجامید و مسابقات هر ۲ روز یکبار برگزار می‌شد.

این مسابقات در ابتدا به صورت تک بازی پلی آف بین قهرمانان نیوزیلند و استرالیا برگزار شد. آن مسابقه در سال ۱۹۸۷ برگزار شد و آدلاید سیتی برنده فصل افتتاحیه شد. سپس ۱۲ سال مکث شد، تا اینکه اواف‌سی در جام بعدی، تمام اقیانوسیه را سازمان داد. در ژانویه ۱۹۹۹، مسابقات قهرمانی باشگاه‌های اقیانوسیه در شهرهای نادی و لائوتوکا فیجی برگزار شد. ۹ تیم شرکت کردند که تیم استرالیایی ملبورن جنوبی برنده جام شد. آنها همچنین جواز حضور در جام باشگاه‌های جهان را در سال بعد دریافت کردند.

مسابقه بعدی دو سال بعد برگزار شد و یک تیم استرالیایی دوباره عنوان قهرمانی را به دست آورد. ولونگونگ وولفس با شکست دادن نماینده تافئا از وانواتو در فینال، آن را به دست آورد. دو دوره دیگر با این نام و قالب برگزار شد که سیدنی و آوکلند سیتی عناوین قهرمانی را کسب کردند. اواف‌سی تصمیم گرفت فرمت و نام مسابقات را تغییر دهد، به طوری که از سال ۲۰۰۷ این مسابقات به عنوان لیگ قهرمانان اقیانوسیه شناخته می‌شود.

لیگ قهرمانان اقیانوسیه

۲۰۱۴–۲۰۰۷

اواف‌سی تصمیم گرفت فرمت مسابقات را تغییر دهد تا رقابت اصلی خود را برای باشگاه‌های رقیب جالب‌تر و مهم‌تر کند.

دو فصل اول شاهد رقابت با دو گروه سه تیمی و از دوره سوم به بعد شامل دو گروه چهار تیمی بود. برندگان گروه به فینال راه می‌یافتند که در قالب دو پلی آف بازی می‌شد و برنده عنوان قهرمانی را به دست می آورد. برخلاف فرم قبلی، او لیگ بیش از نیم سال به طول می‌انجامید و از اکتبر شروع می‌شد و در آوریل بعد به پایان می‌رسید. برنده او لیگ جواز حضور در جام باشگاه‌های جهان را کسب می‌کرد و در مرحله پلی آف وارد رقابت می‌شد.

برای فصل ۱۳–۲۰۱۳ او لیگ، با معرفی مرحله مقدماتی فرمت خود را تغییر داد و قهرمانان چهار لیگ ضعیف برای یک مکان پلی آف با نماینده کشوری با بدترین رکورد از مسابقات قبلی رقابت می‌کردند. بعداً برنامه ریزی و قالب مسابقات اصلی نیز تغییر کرد. آن مسابقه بین مارس و مه ۲۰۱۳ با معرفی مرحله نیمه نهایی و فینال در محل بی‌طرف برگزار شد. اولین فینال تک‌بازی او لیگ در آوکلند برگزار شد و اولین فینال او لیگ بین دو تیم از یک کشور بود که آوکلند سیتی با شکست ویتاکر یونایتد، پنجمین قهرمانی خود را بدست آورد.

لیگ قهرمانان اقیانوسیه شاهد تغییر دیگری برای فصل ۱۴–۲۰۱۳ بود، با بازی مرحله گروهی در مکانی از پیش تعیین شده و نیمه نهایی و فینال به صورت خانگی و خارج از خانه انجام شد. فیجی به عنوان میزبان انتخاب شد. مرحله مقدماتی شش ماه قبل از مرحله گروهی برگزار شد و برنده وارد مرحله گروهی شد.

در سال ۲۰۱۴، هر دو فینالیست لیگ قهرمانان اقیانوسیه در جام پرزیدنت اقیانوسیه شرکت کردند، یک تورنمنت دعوتی که توسط اواف‌سی برگزار شد. با این حال جام پرزیدنت فقط یک بار برگزار شد.

تاکنون–۲۰۱۴

در فصل ۱۵–۲۰۱۴، مسابقات توسط فیجی ایرویز حمایت مالی شد و در آن فصل به لیگ قهرمانان اقیانوسیه فیجی ایرویز تغییر نام داد.

تغییر فرمت دیگری در سال ۲۰۱۷ رخ داد که مرحله گروهی به ۱۶ تیم افزایش یافت و کل مسابقات در یک سال برگزار شد (مرحله مقدماتی و سپس مرحله گروهی و بعداً مرحله حذفی). هر یک از چهار گروه توسط یکی از تیم‌های گروه میزبانی می‌شد که شامل کشورها و تیم‌های بیشتری بود. برندگان گروه به مرحله نیمه نهایی راه یافتند. نیمه نهایی و فینال هر دو به صورت خانگی برگزار شد. پس از موفقیت در فصل ۲۰۱۷، اواف‌سی مرحله یک چهارم نهایی را برای نسخه ۲۰۱۸ اضافه کرد، به این معنی که دو تیم برتر از هر گروه به مرحله حذفی راه می‌یافتند.

فینال ۲۰۱۹ که بین هیانگن اسپورت و مجنتا (هر دو از کالدونیای جدید)، اولین بار در تاریخ مسابقات بود که هیچ طرفی از نیوزیلند حضور نداشت.

قهرمانان

باشگاهی

باشگاه	قهرمانی‌ها	نایب‌قهرمانی‌ها	فصل‌های قهرمانی	فصل‌های نایب‌قهرمانی
آوکلند سیتی	۱۰	—	۲۰۰۶، ۲۰۰۹، ۲۰۱۱، ۲۰۱۲، ۲۰۱۳، ۲۰۱۴، ۲۰۱۵، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷، ۲۰۲۲	—
ویتاکر یونایتد	۲	۲	۲۰۰۷، ۲۰۰۸	۲۰۱۰، ۲۰۱۳
تیم ولینگتون	۱	۳	۲۰۱۸	۲۰۱۵، ۲۰۱۶، ۲۰۱۷
آدلاید سیتی	۱	—	۱۹۸۷	—
ملبورن جنوبی	۱	—	۱۹۹۹	—
ولونگونگ وولفس	۱	—	۲۰۰۱	—
سیدنی	۱	—	۲۰۰۵	—
هیکاری یونایتد	۱	—	۲۰۱۰	—
هیانگن اسپورت	۱	—	۲۰۱۹	—
مجنتا	—	۲	—	۲۰۰۵، ۲۰۱۹
آمیکال	—	۲	—	۲۰۱۱، ۲۰۱۴
دانشگاه مونت ولینگتون	—	۱	—	۱۹۸۷
نادی	—	۱	—	۱۹۹۹
تافئا	—	۱	—	۲۰۰۱
پیرائه	—	۱	—	۲۰۰۶
با	—	۱	—	۲۰۰۷
کوسا	—	۱	—	۲۰۰۸
کولواله	—	۱	—	۲۰۰۹
تیفانا	—	۱	—	۲۰۱۲
لائوتوکا	—	۱	—	۲۰۱۸
ونوس	—	۱	—	۲۰۲۲

کشوری

باشگاه	قهرمانی	نایب قهرمانی
نیوزیلند	۱۳	۶
استرالیا	۴	—
کالدونیای جدید	۱	۲
پاپوآ گینه نو	۱	—
فیجی	—	۳
تاهیتی	—	۳
وانواتو	—	۳
جزایر سلیمان	—	۲

نکته:

• استرالیا دیگر عضو اواف‌سی نیست.

جستارهای وابسته

• جام برندگان جام اقیانوسیه

پیوند به بیرون

• وبگاه رسمی کنفدراسیون فوتبال اقیانوسیه