پرش به محتوا

فلسفه بریتانیایی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

فلسفه بریتانیایی اشاره دارد به سنت‌های فلسفی مردمان بریتانیایی.

دوره قرون وسطی

[ویرایش]

انسلمِ کَنتربری

راجر بیکن

دانز اسکوتِس

ویلیامِ آکِم

دوره مدرن نخستین

[ویرایش]

فرانسیس بیکن

تامِس هابز

سه تجربه گرای اولیه

  1. جان لاک
  2. جورج برکلی
  3. دیوید هیوم

آدِم اسمیت

قرن نوزدهم

[ویرایش]

جرمی بنتام

جان استوارت میل

هنری سیجویک

ایدئالیسم بریتانیایی

نمایندگان این جنبش فلسفی افرادی چون تامس هیل گرین بودند. برتراند راسل و جرج ادوارد مُر نیز در ابتدا به پرورش آن کمک کردند اما سپس با پیش کشیدن فلسفه تحلیلی با آن مخالفت کردند.

قرن بیستم و به این سو

[ویرایش]

فلسفه تحلیلی

فلسفه تحلیلی بر تجربه گرایی سنتی بریتانیایی بنا شده بود؛ که توسط گوتلوب فرگه‌ی ریاضی‌دان بروزرسانی و همچنین با منطق سازگار شده بود. فلسفه تحلیلی‌، فلسفه مسلط در کشورهای انگلیسی زبان ابتدای قرن بیستم بود.

جرج ادوارد مُر

برتراند راسل

آلفرد جِی. اِیِر

یک مکتب فلسفی بزرگ در بین سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۷۰ بود.

دوره معاصر

[ویرایش]

متفکران اخیر بریتانیایی به ویژه فعال در زمینه فلسفه دین اینها هستند، آنتونی فلو، سی. اس. لوئیس، جان هیک. در زمینه احلاف و سیاست السدیر مک‌اینتایر. و در زمینه سنت تحلیلی درک پارفیت، پیتر استراسن.[۱]

جستارهای وابسته

[ویرایش]
  • فهرست فیلسوفان بریتانیایی
  • انجمن فلسفی بریتانیایی
  • انجمن فلسفی انگلند

پانویس

[ویرایش]
  1. "British philosophy". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-08-31.