پرش به محتوا

جنگش چاقوسو

مختصات: ۴۲°۰۲′۱۵″ شمالی ۸۰°۰۷′۳۰″ شرقی / ۴۲٫۰۳۷۵۰°شمالی ۸۰٫۱۲۵۰۰°شرقی / 42.03750; 80.12500
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
جنگش چاقوسو
قله پابدا/پوبدی
قله پیروزی
نمایی از کوه جنگش چاقوسو
Map
مرتفع‌ترین نقطه
ارتفاع۷٬۴۳۹ متر[۱][۲][۳]
برجستگی۴٬۱۴۸ متر[۳]
قله مادر
ایزولاسیون۵۶۰ کیلومتر (۳۵۰ مایل) ویرایش این در ویکی‌داده
مختصات۴۲°۰۲′۱۵″ شمالی ۸۰°۰۷′۳۰″ شرقی / ۴۲٫۰۳۷۵۰°شمالی ۸۰٫۱۲۵۰۰°شرقی / 42.03750; 80.12500
نام‌گذاری
ترجمه فارسیقله پیروزی
زبانِ نامقرقیزی و روسی
تلفظ[dʒeŋiʃ tʃoqusú] و [pʲik pˠaˈbʲɛdˠɨ]
جغرافیا
موقعیتقرقیزستان
چین
رشته‌کوه مادرتیان شان
صعود
نخستین صعود۱۹۵۶ توسط گروه کوهنوردان شوروی

جَنگِش چاقوسو (به قرقیزی: Жеңиш чокусу) به معنای قلهٔ پیروزی که پیشتر پوبدی[۴] یا قلهٔ پابدا (به روسی: Пик победы) نامیده می‌شد[۲] کوهی به ارتفاع ۷٬۴۳۹ متر واقع در رشته‌کوه تیان‌شان در مرز قرقیزستان با چین است و بلندترین نقطهٔ قرقیزستان و تیان‌شان شناخته می‌شود.[۲][۱] این قله در سال ۱۹۴۶ به منظور یادآوری و گرامی‌داشت پیروزی اتحاد جماهیر شوروی و متفقین در جنگ جهانی دوم قلهٔ پیروزی نامگذاری شد.[۱][۵]

مشخصات

[ویرایش]

جنگش چاقوسو کوهی عظیم و گنبدی‌شکل واقع در کوه‌های قاشقال‌داغ[۱] در تیان شان مرکزی[۲] است که در جنوب شرقی دریاچه ایسیق‌کول[۴] قرار دارد. تا پیش از دههٔ ۱۹۴۰ گمان می‌رفت که کوه خان تنگری بلندترین کوه تیان شان است[۶] اما با اندازه‌گیری ارتفاع جنگش چاقوسو در سال ۱۹۴۳ مشخص شد که این کوه بلندترین قله در رشته‌کوه تیان شان و دومین قلهٔ مرتفع در اتحاد جماهیر شوروی است.[۱] با فروپاشی شوروی، این کوه امروزه بلندترین نقطه در کشور قرقیزستان است.

تاریخچه صعود

[ویرایش]

در سال ۱۹۵۵ تلاشی فاجعه‌بار برای صعود به جنگش چاقوسو صورت گرفت که نتیجه‌اش کشته‌شدن ۱۱ نفر از اعضای گروه صعودکننده بر اثر کولاک شدید بود.[۵] اما نخستین صعود موفقیت‌آمیز به جنگش چاقوسو که کوهی به‌شدت یخچالی و غالباً پوشیده از ابر است در سال ۱۹۵۶ و توسط گروهی از کوهنوردان شوروی صورت گرفت.[۱] سرپرستی این تیم برعهدهٔ ویتالی آبالاکوف بود.[۵]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ «Victory Peak». Encyclopedia Britannica Online. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Laurence Mitchell. Kyrgyzstan: The Bradt Travel Guide. Bradt Travel Guides, 2008, ISBN 1-84162-221-4. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۴ آوریل ۲۰۱۲).
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ «Central Asian Republics Ultras». PeakList.org. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ واحد پژوهش و تألیف گیتاشناسی زیر نظر سعید بختیاری (تابستان ۱۳۸۷)، «نقشهٔ طبیعی آسیا»، اطلس جامع گیتاشناسی ۸۷–۸۸، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ص. ص ۲۳، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۴۲-۲۷۰-۷
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «National geographic magazine: Volume 170». National Geographic Society. ۱۹۸۶: p٫۲۵۸. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
  6. Paul Brummell. Kazakhstan. Bradt Travel Guides, 2008, ISBN 1-84162-234-6. p. 161. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۱۲).