آریل ۴

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
آریل ۴
آریل ۴
گونه مأموریتیونوسفر
اپراتورSERC / NASA
شناسهٔ کوسپار1971-109A
شماره ستکات5675
مدت مأموریت1 year (design life)[۱]
ویژگی‌های فضاپیما
سازندهBAC
جرم پرتاب۹۹٫۵ کیلوگرم (۲۱۹ پوند)
آغاز مأموریت
تاریخ راه‌اندازی11 December 1971, 20:47:01 (1971-12-11UTC20:47:01Z) UTC
موشکScout B-1-F S183C
سایت پرتابVandenberg SLC-5
پیمان‌کارNASA
پایان مأموریت
تاریخ واپاشی12 December 1978
مشخصات مداری
سامانه مرجعGeocentric
رژیم مأموریتLow Earth
خروج از مرکز0.00795
حضیض gee۴۷۳ کیلومتر (۲۹۴ مایل)
اوج gee۵۹۰ کیلومتر (۳۷۰ مایل)
انحراف مداری82.9 degrees
تناوب95.26 minutes
مبدأ10 January 1972[۲]
→ Ariel 5
Ariel 3 ←
 


آریل ۴ که پیش از پرتاب به عنوان UK 4 شناخته می‌شد، یک ماهواره تحقیقاتی یونوسفر بریتانیا بود که توسط شورای تحقیقات علوم و مهندسی اداره می‌شد. این موشک در ۱۱ دسامبر ۱۹۷۱ توسط یک موشک آمریکایی اسکات پرتاب شد. آزمایش‌های آریل ۴ برای رسیدن به یک هدف علمی طراحی شده و آن را به اولین ماهواره مأموریت‌گرا برای بریتانیا تبدیل کردند. همچنین این اولین ماهواره در پروژه آریل بود که حاوی آزمایش آمریکایی بود. آریل ۴ در ۱۲ دسامبر ۱۹۷۸ از مدار خود فروپاشید

طرح[ویرایش]

توسعه[ویرایش]

برای کاهش هزینه آریل ۴ از طراحی و سخت‌افزار آریل ۳ استفاده کرد. آریل ۴ از قطعات یونیت پشتیبان پرواز و قطعات یدکی قبلی خود استفاده کرد. هزینه ساخت این ماهواره حدود ۱٫۲۵ میلیون پوند شد.[۳]

عمل[ویرایش]

شرکت هواپیماسازی بریتانیا پیمانکار اصلی این پروژه بود.[۳] آریل ۴ دارای جرم پرتاب ۱۰۱ کیلوگرم (۲۲۳ پوند) بود.[۳] این اولین ماهواره در برنامه آریل بود که قادر به انجام مانورهای نگرش بود.[۴]

منابع[ویرایش]

  1. "Ariel 4 General Information". NASA Space Science Data Coordinated Archive. Retrieved March 24, 2020.
  2. McDowell, Jonathan. "Satellite Catalog". Jonathan's Space Page. Retrieved 6 December 2013.
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Dalziel 1975.
  4. Dalziel 1979.