کارولین لینک - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

کارولین لینک
تولد	۲ ژوئن ۱۹۶۴ ‏(۵۹ سال) باد نواهایم، آلمان
ملیت	آلمانی
پیشه	کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس
شریک(های) زندگی	دومینیک گراف
فرزندان	۱

کارولین لینک (آلمانی: Caroline Link؛ زادهٔ ۲ ژوئن ۱۹۶۴) یک کارگردان، نویسنده و فیلم‌نامه‌نویس اهل آلمان است.

او دانش‌آموختهٔ «آکادمی سینما و تلویزیون مونیخ» است و دو مرتبه در سال‌های ۱۹۹۶ و ۱۹۹۸ میلادی، برندهٔ «جایزهٔ فیلم باواریا» شده است و یکی دیگر از فیلم‌هایش، «هیچ‌کجا در آفریقا»، در ۷۵مین دورهٔ جوایز اسکار، برندهٔ جایزه اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان شد.

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Caroline Link». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵.
«Caroline_Link». دریافت‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵.^{^{[پیوند مرده]}}

پیوند به بیرون

کارولین لینک در IMDb

ن ب و برندگان جایزه اسکار بهترین فیلم بین‌المللی
۱۹۴۷–۱۹۵۵ (افتخاری)	۱۹۴۷: واکسی – ویتوریو دسیکا ۱۹۴۸: آقای ونسان – موریس کلوش ۱۹۴۹: دزد دوچرخه – ویتوریو دسیکا ۱۹۵۰: دیوارهای مالاپاگا – رنه کلمان ۱۹۵۱: راشومون – آکیرا کوروساوا ۱۹۵۲: بازی‌های ممنوعه – رنه کلمان ۱۹۵۴: دروازه جهنم – تینوسوکه کینوگاسا ۱۹۵۵: سامورایی ۱: موساشی میاموتو – هیروشی ایناگاکی
۱۹۵۶–۱۹۵۹	۱۹۵۶: جاده – فدریکو فلینی ۱۹۵۷: شب‌های کابیریا – فدریکو فلینی ۱۹۵۸: دایی من – ژاک تاتی ۱۹۵۹: اورفه سیاه – مارسل کامو
دهه ۱۹۶۰	۱۹۶۰: چشمه باکره – اینگمار برگمان ۱۹۶۱: همچون در یک آینه – اینگمار برگمان ۱۹۶۲: یکشنبه‌ها و سیبل – سرژ بورگینیون ۱۹۶۳: هشت‌ونیم – فدریکو فلینی ۱۹۶۴: دیروز، امروز، فردا – ویتوریو دسیکا ۱۹۶۵: فروشگاه در خیابان اصلی – یان کادار و المار کلوس ۱۹۶۶: یک مرد و یک زن – کلود للوش ۱۹۶۷: از روی قطارها چشم برندار – یرژی منتسل ۱۹۶۸: جنگ و صلح – سرگئی باندارچوک ۱۹۶۹: زد – کوستا گاوراس
دهه ۱۹۷۰	۱۹۷۰: بازجویی از یک شهروند دور از سوءظن – الیو پتری ۱۹۷۱: باغ فینزی کوینتینی – ویتوریو دسیکا ۱۹۷۲: جذابیت پنهان بورژوازی – لوئیس بونوئل ۱۹۷۳: روز به جای شب – فرانسوا تروفو ۱۹۷۴: آمارکورد – فدریکو فلینی ۱۹۷۵: درسو اوزالا – آکیرا کوروساوا ۱۹۷۶: سیاه و سفید رنگی – ژان-ژاک آنو ۱۹۷۷: مادام رزا – موشه میزراهی ۱۹۷۸: دستمال‌های خود را آماده کنید – برتران بلیه ۱۹۷۹: طبل حلبی – فولکر شلوندورف
دهه ۱۹۸۰	۱۹۸۰: مسکو اشک‌ها را باور ندارد – ولادیمیر منشوف ۱۹۸۱: مفیستو – ایشتوان سابو ۱۹۸۲: آغازی دوباره – خوزه لوئیس گارسی ۱۹۸۳: فانی و الکساندر – اینگمار برگمان ۱۹۸۴: حرکات خطرناک – ریشار دمبو ۱۹۸۵: گزارش رسمی – لوئیس پوئنسو ۱۹۸۶: حمله – فونس رادماکرس ۱۹۸۷: ضیافت بابت – گابریل آکسل ۱۹۸۸: پله فاتح – بیله آگوست ۱۹۸۹: سینما پارادیزو – جوزپه تورناتوره
دهه ۱۹۹۰	۱۹۹۰: سفر امید – گزاویه کولر ۱۹۹۱: مدیترانه – گابریله سالواتورس ۱۹۹۲: هند و چین – رژیس وارنیه ۱۹۹۳: روزگار خوش – فرناندو تروئبا ۱۹۹۴: آفتاب‌سوخته – نیکیتا میخالکوف ۱۹۹۵: آنتونیا – مرلین گوریس ۱۹۹۶: کلیا – یان اسویراک ۱۹۹۷: شخصیت – مایک فان دیم ۱۹۹۸: زندگی زیباست – روبرتو بنینی ۱۹۹۹: همه چیز درباره مادرم – پدرو آلمودوار
دهه ۲۰۰۰	۲۰۰۰: ببر خیزان، اژدهای پنهان – انگ لی ۲۰۰۱: سرزمین هیچ‌کس – دانیس تانویچ ۲۰۰۲: هیچ‌کجا در آفریقا – کارولین لینک ۲۰۰۳: تهاجم بربرها – دنی آرکان ۲۰۰۴: دریای درون – آلخاندرو آمنابار ۲۰۰۵: ساتسی – گوین هود ۲۰۰۶: زندگی دیگران – فلوریان هنکل فون دونرسمارک ۲۰۰۷: جاعلان – اشتفان روزویتسکی ۲۰۰۸: عزیمت‌ها – یوجیرو تاکیتا ۲۰۰۹: راز چشمان آن‌ها – خوان خوزه کامپانلا
دهه ۲۰۱۰	۲۰۱۰: در یک دنیای بهتر – سوزان بیر ۲۰۱۱: جدایی نادر از سیمین – اصغر فرهادی ۲۰۱۲: عشق – میشائل هانکه ۲۰۱۳: زیبایی بزرگ – پائولو سورنتینو ۲۰۱۴: ایدا – پاوو پاولیکوفسکی ۲۰۱۵: پسر شائول - لاسلو نمش ۲۰۱۶: فروشنده - اصغر فرهادی ۲۰۱۷: یک زن شگفت‌انگیز - سباستین للیو ۲۰۱۸: رما - آلفونسو کوارون ۲۰۱۹: انگل - بونگ جون-هو ۲۰۲۰: یک دور دیگر – توماس وینتربرگ ۲۰۲۱: ماشین مرا بران – ریوسوکی هاماگوچی ۲۰۲۲: در جبهه غرب خبری نیست – ادوارد برگر

این یک مقالهٔ خرد یک کارگردان است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.