ائمه اربعه
در میان فقهای اهل سنت، چهار نفر به عنوان صاحب مذهب و صاحب مکتب خوانده می‌شوند و تودهٔ تسنن تابع یکی از این چهار پیشوا می‌باشد. ولی انحصار مذهب و مکتب به این چهار نفر در قرن هفتم هجری رخ داد. قبلاً در حدود ده مکتب و مذهب در میان اهل تسنن موجود بود.
این چهار مذهب در عین حال که در فروع دین با هم اختلاف دارند، عقاید هم را قبول داشته و در اصول دین اسلام( توحید، معاد، نبوت) دارای یک دیدگاه هستند. برخلاف اهل سنت، شیعیان در طول تاریخ در اصل امامت( مختص شیعیان) اختلافات زیادی با هم داشته اند و همین باعث ایجاد فرقه های زیادی مانند اثنی عشری، اسماعیلیه، زیدیه، کیسانیه و فرقه های شیعه دیگر شده است.
- ابوحنیفه نعمان بن ثابت (۸۰ - ۱۵۰ هجری) بنیان‌گذاز مذهب حنفی
- مالک بن انس (۹۳ – ۱۷۹ هجری): بنیان‌گذاز مذهب مالکی
- محمد بن ادریس شافعی (۱۵۰–۲۰۴ هجری): بنیان‌گذاز مذهب شافعی
- احمد بن حنبل (۱۶۴–۲۴۱ هجری): بنیان‌گذاز مذهب حنبلی
منابع
- «کدام یک از مذاهب اهل سنت نسبت به تشیع و مبانی آن نزدیک است؟». مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات حوزه علمیه قم. ۲۰۱۹-۱۱-۱۱.
- مجموعه آثار شهید مطهری جلد ۱۴: فقهای اهل تسنن در وبگاه حوزه.
 | این یک مقالهٔ خرد اسلام است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |