ماکسیم سیرو
| ماکسیم سیرو | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۵ اکتبر ۱۹۰۷ |
| درگذشت | ۲۶ ژانویهٔ ۱۹۷۵ (۶۷ سال) |
| ملیت | فرانسوی |
| کارهای برجسته | استاد دانشگاه تهران، کارمند موزه ایران باستان، کارشناس موزه لوور |
ماکسیم سیرو (به فرانسوی: Maxime Siroux) (زاده ۲۵ اکتبر ۱۹۰۷ – متوفی ۲۶ ژانویه ۱۹۷۵)[۱] کارشناس معماری از فرانسه و از اولین استادان دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران بود.
وی نخست در هیئت اعزامی موزه لوور فرانسه برای عملیات شناسایی آثار تاریخی به ایران آمد. او در طول این مدت از همکاران نزدیک آندره گدار، ریاست اداره عتیقیات ایران، به‌شمار می‌آمد. حاصل این همکاری کتاب «آثار ایران» بود.
وی با پیشنهاد گدار به وزیر معارف وقت، جهت تهیه نقشه‌های جامع، نقشه‌های اجرایی، طرحهای فنی و همچنین نظارت بر امور ساختمانی دانشگاه تهران و موزه ایران باستان استخدام گردید.
آثار
گسترهٔ آثار سیرو چه از لحاظ تنوع سبک و چه از لحاظ حجم چشمگیر است. آثار مهم او عبارتند از: مجتمع دانشکده پزشکی، علوم و چندین دانشکده دانشگاه تهران، کتابخانه ملی ایران، بخش‌های الحاقی به موزه ایران باستان، چند بنای یادبود و بیمارستان و مدرسه و کارخانه و هتل، ویلا برای چندین وزیر و مقام بالای دولتی و همچنین مدارس و بناهای آموزشی در شهرستانها مانند مدرسه ایرانشهر یزد که با همکاری آندره گدار طراحی و ساخته شد.[۲]
منابع
- ↑ https://gw.geneanet.org/fhuneau?lang=fr&n=siroux&oc=0&p=maxime
- ↑ Yuka Kadoi, Iván Szántó. The Shaping of Persian Art: Collections and Interpretations of the Art of Islamic Iran and Central Asia. Cambridge Scholars Publishing. 2014. ISBN 1-4438-6449-8, 9781443864497 p.204
- کیانی، یوسف (۱۳۸۳)، معماری دوره پهلوی اول، تهران: مؤسسه مطالعات تاریخ معاصر
- بانی مسعود، امیر. معماری معاصر ایران. چاپ پنجم. تهران: هنر معماری قرن، ۱۳۹۱.