ساق (زاوه)
| اطلاعات کلی | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | خراسان رضوی |
| شهرستان | زاوه |
| بخش | سلیمان |
| دهستان | ساق |
| مردم | |
| جمعیت | ۵۸۵۱ نفر (سرشماری ۹۵) |
| رشد جمعیت | ۲٪- (۵سال) |
| کد آماری | ۱۴۲۵۲۲ |
ساق روستایی در دهستان ساق بخش سلیمان شهرستان زاوه استان خراسان رضوی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵ جمعیت این روستا ۵٬۸۵۱ نفر (در ۱٬۷۹۷ خانوار) بوده‌است.[۱]
| جمعیت تاریخی | ||
|---|---|---|
| سال | جمعیت | ±% |
| ۱۳۸۵ | ۵٬۱۷۱ | — |
| ۱۳۹۰ | ۵٬۹۴۷ | ۱۵٪+ |
| ۱۳۹۵ | ۵٬۸۵۱ | ۱٫۶٪− |
وجه تسمیه
واقع شدن در پای کوه = ساق کوه
اقلیم ونوع آب وهوا
هوای منطقه در تابستانها تحت تأثیر هوای گرم و خشک کویری جنوب تایباد در شرق منطقه (معروف به باد باخرز) می‌باشد. و در زمستانها از سیکلون‌های هوای سرد کوهستان شمالی (معروف به باد نیشابور) متأثر می‌شود. اقلیم منطقه از نوع نیمه خشک و کوهستانی است اما به علت واقع شدن در دره بین کوه‌ها تا حدودی هوا معتدل است یعنی از تأثیر هوای گرم تابستان و سرد زمستان می‌کاهد و حد اکثر درجه حرارت ۴۳ و حداقل آن ۲۲- درجه سانتیگراد گزارش شده‌است.
متوسط بارندگی در ۲۸ سال گذشته بر مبنای اندازه‌گیری در ایستگاه هواشناسی تربت حیدریه ۲۶۷ میلی‌متر بوده‌است و رطوبت نسبی هوا ۴۵ درصد ودوره یخبندان محدود به ماه‌های بهمن ودی می‌باشد.
منابع آب
رودخانه‌ها
رودخانه‌ها (که فصلی می‌باشد) و به همین جهت بر روی پنج رودخانه شامل (شوینجه – اخلی – کال شادکن - مرغزارو کال بیشه) پنج دهنه بند خاکی با گنجایش یک میلیون ودویست هزار متر مکعب احداث وچندین گوراب وچکدم در مسیر رودخانه‌های مذ کور و رود سلالق ایجاد گردیده‌است وتقریبا۴۰ در صد آب رودخانه‌های منطقه مهار می‌شود.
چشمه
روستا دارای چندین چشمه بوده که معروفترین آن‌ها چشمه اخلی وساق با آبدهی ۴۰ – ۱۰ لیتر برثانیه وچشمه سار بیشه که شامل چندین چشمه بوده که از آن‌ها در کشاورزی استفاده می‌شود.
قنات
روستا دارای پنج قنات بوده که طول هر قنات از مادر چاه تا مظهر قنات از پانصد تا هزار متر بوده وعمق متوسط مادر چاه ۲۰ متر می‌باشد (قنات رودخانه‌ای) که آبدهی آن بستگی به بارندگی سالیانه دارد و میزان آبدهی آن‌ها از ۵۰–۱۰ لیتر بر ثانیه متفاوت است. قناتهای روستا عبارتند از چهار قریه (چاقرچه) - نواله – شادکن –مرغزار سفلی ومرغزار علیا.
چاه
روستا دارای چند حلقه چاه نیمه عمیق ودستی می‌باشد که مجموع آبدهی آن از ۲۰۰ لیتر بر ثانیه تجاوز نمی‌کند.
نوع خاک
از نوع سبک رسی – شنی وبسیار حاصلخیز بوده که به علت داشتن عناصر معدنی مفید از قبیل پتاس، روی، آهن، فسفروغیره برای کاشت انواع درختان میوه و همچنین زعفران بسیار مناسب می‌باشد.
پوشش گیاهی
از نقطه نظر پوشش گیاهی، از پر بهاترین سرمایه‌های حیاتی مردم به‌شمار آمده ومنبع تولیدات پروتئینی ودامی روستا را تشکیل می‌دهند، اما وفور آن بستگی به میزان بارندگی سالیانه وکانونهای آبگیر دارد. برخی از این گیاهان خاصیت دارویی داشته وگونه‌هایی نیز برای خوراک انسان وچرای دام مناسب است که از جمله این گیاهان باید به کنگر، گوینه، سوسن، بوزره، لاله، کنجد بلگ، کما، گوش بره، لاشوق، اورس، گیچی، گل گاو زبان، شاتره، ریواس، زرشک، خار سفید وخار سیاه، گون، اسفند، تلخک، گل ختمی، درمنه، خارشتری، کلپوره و آویشن اشاره کرد. پوشش گیاهی در نز دیکی ارتفاعات بیشتر می‌شود. دربیشه ساق نیز محدوده جنگلی با درختان بنه ودرختان غیر مثمر نشان از وضعیت اقلیمی این روستا است.
ترکیب قومی زبانی
تمامی سکنه از قوم پارس بوده وبا زبان فارسی (لهجه تربتی) تکلم می‌نمایند.
دین ومذهب
تمام ساکنین دارای دین اسلام ومذهب شیعه می‌باشند.
منابع
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۹۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از اصلی (اکسل) در ۲۰ شهریور ۱۴۰۲.
 | این یک مقالهٔ خرد یک روستا است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |