خط امام
خط امام اصطلاحی است که اولین بار در اوایل انقلاب سال ۱۳۵۷، توسط حزب توده بکار رفت؛ و در بر گیرنده نوعی ایدئولوژی و طرز فکر بود که شامل ۵ عنصر زیر باشد[۱]:
- جنبه ضد امپریالیستی قاطع
- جنبه ضد استبداد سلطنتی
- عدالت خواهی اجتماعی و حمایت از توده‌های محروم
- سمت گیری در جهت تأمین حقوق و آزادی‌های فردی
- تکیه به لزوم اتحاد همه نیروهای راستین خلق در جهت تحقق موارد چهارگانهٔ یاد شده
گروه‌های دارای عنوان خط امام
بعدها گروه‌های مختلفی از این اصطلاح استفاده کردند و عنوان خود را بر پایه خط امام نهادند. این گروه‌ها شامل:
- دانشجویان مسلمان پیرو خط امام یا گاهی دانشجویان پیرو خط امام
- ائتلاف نیروهای خط امام
- شامل
- مجمع نیروهای خط امام
- مجمع طلاب خط امام
- جبهه پیروان خط امام و رهبری
- فراکسیون خط امام مجلس شورای اسلامی
- اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان پیرو خط امام
در سخنان دیگران
ایرج اسکندری: «خط امام مثل تصویر یک جارختی بر دیوار بود که سران حزب توده تلاش می‌کردند لباس‌های خود را به آن آویزان کنند.»[۲]
منابع
مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به خط امام در ویکی‌گفتاورد موجود است.
- ↑ «حزب توده و حمایت از خط امام در گفتگو با بابک امیرخسروی». مجله شهروند امروز. ۲۴ خرداد ۱۳۸۷. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۵ ژوئن ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۲۶ مهر ۱۳۸۸.
- ↑ بار دیگر و این بار ... نوشته م.الف. به‌آذین