پابرهنگی
.jpg)
پابرهنگی یا برهنه‌پایی به معنای نپوشیدن پای‌افزار است. پابرهنگی در زبان فارسی به کنایه از فقر نیز به‌کار می‌رود.[۱] پابرهنگی می‌تواند به‌دلیل ساده‌زیستی افراد باشد که مثال مشهور آن سقراط است.[۲]
نگارخانه
منابع
- ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، «پابرهنه» در لغت‌نامهٔ دهخدا.
- ↑ ویل دورانت و آریل دورانت (۱۳۷۸)، تاریخ تمدن (ویراست دوم)، تهران: انتشارات علمی و فرهنگی، ص. ۹۳۸