کوه بمو

کوه بمو
کوه بمو و آرامگاه سعدی در یک نما

رشته کوه بمو، از سلسله جبال زاگرس در استان فارس، واقع در شمال شهر شیراز می‌باشد.

ویژگی ها

رشته کوه بمو از سلسله جبال در [] واقع در شمال شهر شیراز است که با جهت شمال غربی ـ جنوب شرقی امتداد دارد. در مشرق به ارتفاعات خرمن کوه و در جنوب به دریاچة می پیوندد. مرتفعترین قلة آن کَل اد (ارتفاع حدود ۶۶۱ ، ۲ متر) است. رشته کوه بمو دشت شیراز را از دشت مرودشت جدا می سازد و چندین درة دشت مانند در بین رشته کوه به نامهای چاه مَحْکی شرقی و چاه محکی غربی و بالِش (نزدیک گردنة بالِش ) در شمال این رشته کوه دیده می‌شود. گردنه‌های آب باریک و باجگاه در مسیر راه شیراز ـ اصفهان در جانب شمال غربی رشته کوه قرار دارد. آب رکن آباد در قسمت غربی آن واقع است . بندامیر در جانب شمال شرقی آن قرار گرفته، و راه قدیمی شیراز از جنوب شرقی رشته کوه می‌گذرد. تنگ الله اکبر (با دروازه قرآن در آن ) مشرف بر شیراز در جانب جنوبی آن واقع است . از شهرهای بزرگ منطقه، شهر شیراز در جانب جنوبی، و زَرقان در جانب شمالی آن واقع است . عشایر عرب خمسه در آبادیهای کوچک پیرامون آن ساکن شده اند و به زراعت و باغداری (انگورکاری دیم ) و دامداری اشتغال دارند. میانگین بارندگی سالانه در منطقه به حدود چهار صد میلیمتر می‌رسد.

پوشش گیاهی

زمینهای پیرامون آن منطقة استپی و نیمه استپی است، به عبارت دیگر نیم کم آب (با کمبود آب ) است . پوشش گیاهی آن به طور عمده از بوته زارها گَوَن و بوته‌های دیگر و شقایق و لاله واژگون تشکیل شده است و درختچه‌های انجیر وحشی و گیلاس وحشی و ارژن در آن یافت می‌شود.

پوشش حیوانی

در منطقة بمو از پوشش حیوانی می‌توان قوچ، میش، بز، پازن، آهو، کفتار، گرگ، گربه وحشی، خرس قهوه‌ای، گراز، پلنگ، روباه، خرگوش و خارپشت یافت . از پرندگان کبک، تیهو، کرکس، انواع چکاوک، هما، شاهین، دال و عقاب طلایی در آن به سر می‌برند. از خزندگان سوسمار، مار غیرسمی و افعی کوهی دارد.

حفاظت شده به مساحت ۰۷۵ ، ۴۸ هکتار در پیرامون آن احداث شده است . پایین‌ترین و بالاترین نقطة محدودة پارک از سطح دریا به ترتیب ۵۵۰ ، ۱ و ۶۶۱ ، ۲متر است .

منابع

• ایران . وزارت دفاع . ادارة جغرافیائی ارتش، فرهنگ جغرافیایی آبادیهای کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۰۳: شیراز، تهران ۱۳۶۲ ش؛
• پارک ملی بمو، تهران : سازمان حفاظت محیط زیست ، ۱۳۶۶ ش؛
• حسینعلی رزم آرا، فرهنگ جغرافیائی ایران (آبادیها)، ج ۷، استان هفتم (فارس)، تهران ۱۳۵۵ ش؛
• بیژن فرهنگ دره شوری، پارک ملی بمو، تهران : سازمان حفاظت محیط زیست ، ۱۳۷۱ ش؛