نقیضه
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نقیضه که به آن «پارودی» نیز گفته می‌شود و برخی «نظیرهٔ طنزآمیز» ترجمه کرده‌اند، تقلید طنزگونه از یک کار هنریِ دیگر است. نقیضه در مواردی به قصد استهزاء و نقد اثر ساخته می‌شود و در مواقعی تنها هدف خنداندن است.
در ادبیات[ویرایش]
نقیضه شعری است که به تقلیدِ شعر دیگری سروده شده و مبتنی بر طنز و هزل است. مثال:
- بوی کباب می‌رسد از مطبخم به دل/ «پیغام آشنا نفس روحپرور است».[۱]
- شاعر قرن نهم، بُسحقِ اطعمه، نقیضه‌هایی طنزآمیز بر آثار کثیری از شاعران پیش از خود، از جمله سعدی و حافظ، نوشته‌است که موضوع آن‌ها معرفی غذاهای رنگارنگ ایرانی است.[۲]
- ذبیح بهروز در فصلی به نام «گندستان» از رسالهٔ طنزآلودِ معراج‌نامه، که با نام مستعار نویسنده (ابن دیلاق) در زمان رضاشاه به‌طور زیرزمینی انتشار یافت، نقیضه‌ای بر گلستان نوشته‌است. گندستان در جماع و استمناست. از جمله، در «دیباچه»، به استفاده از آب دهان برای استمنا اشاره کرده‌است: «بنده همان به که به آب دهان/ کار کند روز و شب و سال و ماه».[۳]
در سینما[ویرایش]
- مجموعه فیلم‌های فیلم ترسناک نقیضه‌های فیلم‌های ژانر وحشت سینمای هالیوود هستند.
منبع‌ها[ویرایش]
- ↑ انواع ادبی، دکتر سیروس شمیسا، تهران، انتشارات فردوس، چاپ نهم، ص۲۴۴
- ↑ ذاکری، مصطفی. «تازه‌های میراث: کلیات بسحق اطعمهٔ شیرازی». آینهٔ میراث دورهٔ جديد، ش. ۲۴ (بهار ۱۳۸۳): صص۱۹۹-۲۱۲.
- ↑ نقیضهٔ بیت سعدی است که: «بنده همان به که ز تقصیر خویش / عذر به درگاه خدای آورَد».
برای مطالعهٔ بیشتر[ویرایش]
|
