لوده‌گری (به انگلیسی: Farce) (مسخرگی، لودگی) معنی اصلی این کلمه دُلمه است و چون در قرون وسطی این قبیل نمایشنامه‌های خنده دار را در لابلای شبیه‌خوانی‌های مذهبی غم‌انگیز که به آن میستر به معنی اسرار می‌گفتند اجرا می‌کردند به این نمایشنامه دلمه می‌گفتند یعنی در میان غم اشاعه شادی همانند دلمه که در میان برگ مو گوشت و برنج دارد. در فارسی به معنای نوعی نمایش خنده‌دار است مبتنی بر رویدادهای جزئی بی‌معنا و موقعیت‌های مضحک و اعمال پرسروصدا.
تفاوت مهمی که این قبیل نمایش‌ها با سوتی یا خل‌بازی دارد، در لباس بازیگران بوده. در سوتی یا خل‌بازی لباس‌ها همه نیمی زرد و نیمی سبز بوده و کلاه‌ها دارای گوش‌های بلند مانند گوش خر بوده‌است.[۱]
لوده‌گری نمایش خنده‌آوری است که در آن طرح و کنش و موضوع بر شخصیت و مفهوم، تسلط دارند. از نمونه‌های نمایش‌های لودگی می‌توان «سازگاری» نوشتهٔ «آلبرت برمل» را نام برد.
نوعی از نمایشنامهٔ کمدی وجود دارد که تلفیقی است از موقعیت‌های هجوآمیز خنده‌آور و مسایل احساسی و عاشقانه که «لودگی رمانتیک» نام دارد. نمونه آن نمایشنامه «تقلید ادبی» نوشتهٔ «نیک هال» است.
