سیلاس دین

سیلاس دین
سیلاس دین حدود ۱۷۸۱ میلادی
فرستاده ایالات متحده به فرانسه
دوره مسئولیت ۲ مارس ۱۷۷۶ – ۴ مارس ۱۷۷۸ همکار بنجامین فرانکلین، آرتور لی
گمارنده	کنگره قاره‌ای
پس از	تثبیت موقعیت
پیش از	جان آدامز
نماینده به دومین کنگره قاره‌ای از کنتیکت
دوره مسئولیت ۱۰ مه ۱۷۷۵ – ۱۵ ژانویه ۱۷۷۶
نماینده به نخستین کنگره قاره‌ای از کنتیکت
دوره مسئولیت ۵ سپتامبر ۱۷۷۴ – ۲۶ اکتبر ۱۷۷۴
اطلاعات شخصی
زاده	۴ ژانویه ۱۷۳۸ گروتون، کنتیکت
درگذشته	۲۳ سپتامبر ۱۷۸۹&#۱۶۰;(۱۷۸۹-۰۹-۲۴) (۵۱ ساله) بر روی یک کشتی نزدیک کنت، بریتانیای کبیر
آرامگاه	حیاط کلیسای سنت لئونارد، دیل، کنت، پادشاهی متحده
همسر(ان)	Mehitable Nott Webb (ا. ۱۷۶۳–۱۷۶۷) Elizabeth Saltonstall Evards (ا. ۱۷۷۰–۱۷۷۷)
فرزندان	Jesse Deane
محل تحصیل	دانشگاه ییل

سیلاس دین (Silas Deane)‏ (۴ ژانویه ۱۷۳۸ [سبک قدیم گاه‌شماری، ۲۴ دسامبر ۱۷۳۷] - ۲۳ سپتامبر ۱۷۸۹)، یکی از پدران بنیان‌گذاران، تاجر، سیاستمدار، دیپلمات و از حامیان استقلال آمریکا بود. دین به عنوان نماینده در کنگره قاره‌ای فعالیت داشت و در آنجا اساس‌نامه قاره‌ای را امضاء کرد و سپس اولین دیپلمات خارجی ایالات متحده در فرانسه شد.

در اواخر جنگ انقلاب آمریکا، کنگره دین را به فساد مالی متهم کرد و انگلیسی‌ها از طریق جاسوسی نامه‌هایی را منتشر کردند که در آنها دین تلویحاً گفته بود که انقلاب آمریکا نا امیدکننده است. پس از جنگ، دین در خنت و لندن زندگی می‌کرد و تحت شرایطی مرموز و در حالی که می‌کوشید به آمریکا بازگردد، درگذشت.

اوایل زندگی و خانواده

دین در ۴ ژانویه ۱۷۳۸ [سبک قدیم گاه‌شماری ۲۴ دسامبر ۱۷۳۷] در گروتن، کنتیکت به دنیا آمد. پدرش سیلاس دین آهنگر بود و مادرش هانا بارکر نام داشت. سیلاس جوان‌تر موفق شد تا بورسیه کامل تحصیل در دانشگاه ییل را به دست آورد و در سال ۱۷۵۸ فارغ‌التحصیل شد. در آوریل ۱۷۵۹، به عنوان معلم ادوارد بنکرافت جوان در هارتفورد، کنتیکت استخدام شد. در سال ۱۷۶۱، دین وارد عرصه وکالت شد و برای مدت کوتاهی در خارج از هارتفورد وکالت کرد و سپس به وترزفیلد، کنتیکت نقل مکان کرد و تجارتی پُر رونق را به عنوان یک تاجر شروع‌کرد.

دین دو بار و هر بار با بیوه‌های ثروتمند اهل وترزفیلد ازدواج کرد. در سال ۱۷۶۳، پس از این که به مهیتابل (نات) وب کمک کرد تا دارایی‌های شوهر اولش را تسویه کند، با او ازدواج کرد. آنها یک پسر به نام جسی داشتند که در سال ۱۷۶۴ به‌دنیا آمد. مهیتابل در سال ۱۷۶۷ درگذشت. در سال ۱۷۷۰، دین با الیزابت (سالتونستال) اواردز، نوه قومندان کنتیکت، گوردون سالتونستال از خانواده سالتونستال اهل ماساچوست ازدواج کرد. الیزابت در سال ۱۷۷۷ در حالی که سیلاس در فرانسه بود، از دنیا رفت.

کنگره قاره‌ای

در سال ۱۷۶۸، دین به مجلس نمایندگان کنتیکت راه یافت؛ در سال ۱۷۶۹، وارد کمیته مکاتبات وترزفیلد شد و از سال ۱۷۷۴ تا ۱۷۷۶ به عنوان نماینده کنتیکت در کنگره قاره‌ای فعالیت‌کرد.

زمانی که دین عضو کنگره بود، از نفوذ خود استفاده کرد تا در ارتش قاره‌ای برای پسرخوانده‌اش ساموئل ب. وب که او را تا فیلادلفیا همراهی کرده بود، حکم مأموریت بگیرد. دین در کار کمیته کنگره بهتر بود و به سازماندهی عملیات حمله به فورت تیکوندروگا و تأسیس نیروی دریایی ایالات متحده کمک‌کرد.

اختلافی میان دین و راجر شرمن، دیگر نماینده کنتیکت، بر سر انتصاب ایزرائیل پاتنم به عنوان سرلشکر تحت فرمان جرج واشینگتن به وجود آمد. این اختلاف باعث شد تا قانون‌گذار کنتیکت به جای دین نماینده کنگره شود؛ اما دین به جای بازگشت به کنتیکت، برای کمک به کنگره در فیلادلفیا ماند.

فرانسه

در ۲ مارس ۱۷۷۶، کنگره دین را به عنوان نماینده مخفی در فرانسه منصوب کرد و مأموریت داشت تا دولت فرانسه را تشویق کند که به مستعمرات کمک مالی اعطا کند. او به محض ورود به پاریس، با کنت ورجنس، وزیر امور خارجه فرانسه شروع به مذاکره کرد. دین با کمک پیر بومارشه، نمایش‌نامه نویس و حامی واقعی استقلال آمریکا، اسلحه و مهمات را برای مستعمرات ارسال کرد. دین همچنین به‌طور غیرمستقیم طرح جیمز آیتن (جان نقاش) اسکاتلندی را برای تخریب انبارها و اسکله‌های نیروی دریایی سلطنتی در پورتسموث و پلیموث انگلستان، به نمایندگی از انقلاب قاره‌ای تأییدکرد.

پس از ورود بنجامین فرانکلین و آرتور لی به پاریس در دسامبر ۱۷۷۶، طی دستورهایی از سوی کنگره که آن سه نفر را نماینده دیپلماتیک در فرانسه منصوب می‌کرد، جایگاه دین به رسمیت شناخته شد. دین چندین نیروی نظامی خارجی از جمله لافایت، بارون یوهان دی کالب، توماس کانوی، کازیمیر پولاسکی و بارون فون اشتویبن را به خدمت گرفت. به دلایل مختلف، بسیاری از افسران خارجی در آمریکا بدنام بودند و بسیاری در کنگره دین را به‌خاطر رفتار آنها سرزنش می‌کردند که این امر باعث شد در ۸ دسامبر ۱۷۷۷ او را برکنار کنند.

در ۶ فوریه ۱۷۷۸، دین و سایر مأموران دولت، قراردادهای مودت و تجارت و اتحاد را امضاء کردند و رسماً اتحاد میان فرانسه و مستعمرات آمریکا را ایجادکردند.

اتهامات در کنگره

در ۴ مارس ۱۷۷۸، دین نامه‌ای از جیمز لاول دریافت کرد که حاوی حکم برکناری او از سوی کنگره بود. لاول تنها به ارائه گزارشی به کنگره در مورد امور اروپا اشاره کرد و دین کاملاً توقع داشت که ظرف چند ماه به پاریس بازگردانده شود. فرانسه دین را سوار بر یک کشتی جنگی به خانه فرستاد. لویی شانزدهم نیز پرتره‌ای با قابی از جنس الماس به دین تقدیم کرد و ورگنس و فرانکلین هر دو برایش تقدیرنامه نوشتند.

دین در ۱۴ ژوئیه ۱۷۷۸ به فیلادلفیا رسید و هنگامی که کنگره بر اساس گزارش‌های همکارش آرتور لی او را او را به فساد مالی متهم کرد، شوکه شد. از آنجا که دین دفاتر حساب خود را در پاریس رها کرده بود، نه قادر بود به درستی از خود دفاع کند و نه به دنبال جبران پولی بود که برای تهیه تجهیزات در فرانسه مصرف کرده بود. (در حالی که دین منتظر سخنرانی در کنگره بود، نزد بندیکت آرنولد که به تازگی به عنوان قومندان نظامی فیلادلفیا منصوب شده بود، ماند)

در یک مباحثه طولانی و تلخ بر سر اتهامات، جان جی در مقابل کنگره از دین دفاع کرد. او در نشریه پنسیلوانیا پاکت مورخ ۵ دسامبر ۱۷۷۸ یک دفاعیه عمومی با عنوان سخنان سیلاس دین خطاب به شهروندان آزاده و با فضیلت آمریکا منتشر کرد که در آن به آرتور لی، سایر اعضای خاندان لی و همکاران آنها حمله کرد. برادران آرتور، ریچارد هنری لی و فرانسیس لایت‌فوت لی، هر دو اتهامات دین را افترا آمیز و موجب آسیب به انقلاب آمریکا خواندند. در ۱۴ ژانویه ۱۷۷۹، دین در نشریه پنسیلوانیا پاکت به ادعاهای آنها پاسخ داد و فهرستی از هشت کشتی را ارائه کرد که در نتیجه تلاش‌های او، همراه با تدارکات از فرانسه رهسپار شده بودند. کنگره ۱۰۰۰۰ دلار را با پیسه کم‌ارزش‌شده قاره‌ای به عنوان غرامت به او پیشکش کرد، اما دین معتقد بود که این مبلغ بسیار کم است و از دریافتش امتناع کرد. دین در سال ۱۷۸۰ اجازه یافت تا به پاریس بازگردد و امور خود را حل و فصل کند و اسناد مورد مناقشه را جمع‌آوری کند. او در بدو ورود متوجه شد که از نظر مالی تقریباً نابود شده‌است زیرا ارزش سرمایه‌گذاری‌هایش به شدت افت کرده بود و برخی از کشتی‌هایی که حامل اجناس او بودند، توسط انگلیسی‌ها توقیف شده‌بود.

در مارس ۱۷۸۱، پادشاه جرج سوم درخواست لرد نورث را مبنی بر رشوه دادن به دین برای جذب او به عنوان یک جاسوس و نفوذ در کنگره پذیرفت. با این حال، در اواسط ژوئیه، پس از این که پادشاه نامه‌های فاش‌شده را مطالعه کرد که در آن دین وضعیت نظامی مستعمرات را نا امیدکننده توصیف می‌کرد و پیشنهاد نزدیک شدن به بریتانیا را در آن مطرح کرده بود، برنامه خود را لغو کردند.

منابع

• Baker, Mark Allen (2014). "Silas Deane". Spies of Revolutionary Connecticut: From Benedict Arnold to Nathan Hale. Charleston, South Carolina: The History Press. pp. 61–69. ISBN 978-1-62584-939-7.
• Boyd, Julian P. (1959). "Silas Deane: Death by a Kingly Teacher of Treason?". William and Mary Quarterly. 16 (2–4): 165–187, 310–342, 515–550. doi:10.2307/1916821. JSTOR 1916948.
• Covart, Elizabeth M. (July 30, 2014). "Silas Deane, Forgotten Patriot". Journal of the American Revolution.
• Chorlton, Thomas Patrick (2011). The First American Republic 1774–1789: The First Fourteen American Presidents Before Washington. Bloomington, Indiana: AuthorHouse. p. 68. ISBN 978-1-4567-5388-7.
• Davidson, James West; Lytle, Mark (1992). "The Strange Death of Silas Deane". After the Fact: The Art of Historical Detection. New York: McGraw-Hill. pp. xxvii–xxxv.
• Flemming, Thomas (2007). The Perils of Peace: America's Struggle for Survival After Yorktown. New York: Harper Collins. ISBN 978-0-06-187010-1.
• Lefer, David (2013). The Founding Conservatives: How a Group of Unsung Heroes Saved the American Revolution. New York: Sentinel. ISBN 978-1-101-62266-7.
• Lowell, Edward J. (1888). "The United States of America 1775-1782: Their Political Struggles and Relations with Europe". In Justin Winsor (ed.). Narrative and Critical History of America. Vol. 7. pp. 1–88.
• Paul, Joel Richard (2009). Unlikely Allies: How a Merchant, a Playwright, and a Spy Saved the American Revolution. New York: Riverhead Books. ISBN 978-1-101-15103-7.
• Schaeper, Thomas J. (2011). Edward Bancroft: Scientist, Author, Spy. New Haven: Yale University Press.
• Van Vlack, Milton C. (2013). Silas Deane, Revolutionary War Diplomat and Politician. Jefferson, North Carolina: McFarland & Company Inc. ISBN 978-1-4766-0108-3.
• Warren, Jessica (2005). The Incendiary: The Misadventures of John the Painter, First Modern Terrorist. Toronto: McClellan & Stewart. ISBN 978-1-55199-575-5.
• de Langlais, Tugdual, L'armateur préféré de Beaumarchais Jean Peltier Dudoyer, de Nantes à l'Isle de France, Éd. Coiffard, 2015, 340 p. (ISBN 9782919339280).

برای مطالعه بیشتر

• The Correspondence of Silas Deane was published in the Connecticut Historical Society's Collections, vol. II.
• The Deane Papers, in 5 vols. , in the New York Historical Society's Collections (1887–1890)
• Francis Wharton's Revolutionary Diplomatic Correspondence of the United States (6 vols. , Washington, 1889).

پیوند به بیرون

• Institute of Museum and Library Services website dedicated to Silas Deane
• Jefferson letters about the Foulloy Affair
• Silas Deane Papers, Volume III, 1778–1779
• Samuel Blachley Webb biographical article that mentions Deane
• "Deane, Silas" . Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 7 (11th ed.). 1911. p. 989.