دومین کنگرهٔ قاره‌ای (به انگلیسی: Second Continental Congress)، مجمعی از نمایندگان مستعمرات سیزده‌گانه بود که در ۱۰ مهٔ ۱۷۷۵ اندکی پس از آغاز جنگ‌های انقلاب آمریکا در فیلادلفیا، پنسیلوانیا آغاز به کار کرد. این کنگره پس از نخستین کنگرهٔ قاره‌ای تشکیل می‌شد که در سال ۱۷۷۴ جلسهٔ کوتاهی در فیلادلفیا داشت. کنگرهٔ دوم جنگ‌های استقلال را رهبری و هدایت می‌کرد و با تصویب اعلامیهٔ استقلال ایالات متحدهٔ آمریکا در ۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۱، به طور فزاینده‌ای سیزده مستعمره را به سوی استقلال سوق داد. با افزایش دادن شمار سربازان، تعین خط مشی و راهبردها، منصوب کردن دیپلمات‌ها، و عقد معاهده‌های رسمی، کنگره عملاً به عنوان دولت ملی آن‌چه بعدها ایالات متحده نامیده شد، رفتار می‌کرد. با تصویب اصول کنفدراسیون، کنگره با نام جدید کنگرهٔ کنفدراسیون شناخته می‌شد.[۱]
