پرش به محتوا

زبان مصری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از زبان مصری باستان)
مصری
r
Z1
nkmmt
O49
r n km.t[۱][نکته ۱]
پاپیروس ایبرس که جزئیات درمان آسم را شرح می‌دهد (به خط هیراتیک نوشته شده است)
منطقهدر اصل، در سراسر مصر باستان و بخش‌هایی از نوبه (به‌ویژه در دوران پادشاهی‌های نوبی‌ها)[۲]
قومیتمصریان باستان
دورهاواخر هزاره چهارم پیش از میلاد – قرن نوزدهم میلادی[نکته ۲] (با انقراض زبان قبطی)؛ هنوز هم به عنوان زبان عبادی کلیساهای ارتدکس قبطی و کلیسای کاتولیک قبطی استفاده می‌شود.
گویش‌ها
علیا؟[۳][۴]
سفلا؟[۳][۴]
هیروگلیف مصری، هیروگلیف‌های پیوسته، هیراتیک، دموتیک و قبطی (بعدها، گاهی، خط عربی در ترجمه‌های دولتی و خط لاتین در آوانویسی‌های پژوهشگران و چندین فرهنگ لغت هیروگلیف)[۵])
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹egy (همچنین cop برای قبطی)
ایزو ۳–۶۳۹egy (همچنین cop برای قبطی)
گلاتولوگegyp1246[۶]
زبان‌شناسی11-AAA-a

زبان مصری (انگلیسی: Egyptian language) یا مصری باستان (انگلیسی: Ancient Egyptian؛ ‏r n kmt؛ ‏[۱][نکته ۳] 'گویش مصر')، یکی از شاخه‌های خاموش زبان‌های آفروآسیایی است که در مصر باستان تکلم می‌شد. امروزه این زبان از طریق پیکره متنی بازماندهٔ فراوانی شناخته می‌شود؛ متونی که پس از رمزگشایی خطوط باستانی مصری در اوایل قرن نوزدهم، در دسترس دنیای مدرن قرار گرفتند.

زبان مصری یکی از کهن‌ترین زبان‌های نوشتاری شناخته‌شده در تاریخ بشر است که نخستین‌بار در اواخر هزاره چهارم پیش از میلاد به خط هیروگلیف مصری ثبت شد. این زبان همچنین طولانی‌ترین دوره ثبت نوشتاری را در میان زبان‌های انسانی دارد و آثار مکتوب آن بیش از ۴۰۰۰ سال را در بر می‌گیرد.[۷] شکل کلاسیک این زبان، که به «مصری میانه» معروف است، زبان گفتاری محلی رایج در دوره پادشاهی میانه مصر بود و تا دوران رومیان، زبان ادبی مصر باقی ماند.

تا اروپای دوران باستان، زبان گفتاری مصری به گونه‌ای موسوم به «دِموتیک» تحول یافته بود، و در دوران رومی نیز به گویش‌های مختلف زبان قبطی تقسیم شد. این گویش‌ها در نهایت پس از فتح مصر به‌دست مسلمانان، جای خود را به زبان عربی دادند؛ هرچند قبطی بُحیری همچنان به عنوان زبان نیایشی کلیسای ارتدکس قبطی مورد استفاده قرار دارد.[۸][نکته ۲]

جستارهای وابسته

یادداشت‌ها

  1. ریشه نام‌گذاری Kemic برای زبان مصر-قبطی از واژه‌ی km.t (بازسازی‌شده به صورت */kū́m˘t/)، به معنای «سرزمین سیاه، مصر»، گرفته شده است، که در تقابل با واژه ṭšr.t به معنای «سرزمین سرخ، بیابان» قرار دارد. این تمایز به تضاد نمادین میان سرزمین حاصلخیز دره نیل و نواحی خشک اطراف آن اشاره دارد. این اصطلاح «Kemic» نخستین‌بار توسط شِنکل در سال ۱۹۹۰ پیشنهاد شد Schenkel (1990:1). با این حال، باید توجه داشت که عبارت r n km.t («نام مصر») تنها در نسخه‌هایی از داستان سینوهه دیده شده و به‌نظر می‌رسد که ابداعی ادبی باشد، نه نامی رایج یا مستند در متون رسمی آن دوران.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ بر اساس گزارش جیمز ادوارد کویبل این زبان ممکن است تا قرن نوزدهم در مناطق جداافتاده‌ای از مصر علیا زنده مانده باشد.[۹] در روستای پی-سولسِل (یا همان روستای الزینیه در شمال اقصر)، گویشوران منفعل (Passive speakers) تا دهه ۱۹۳۰ ثبت شده‌اند و نشانه‌هایی از زبان محاوره‌ای قبطی سنتی در مکان‌هایی مانند ابیدوس و دندره نیز گزارش شده است.[۱۰]
  3. نام "r n km.t" (به معنای «نام مصر») تنها در نسخه‌هایی از داستان سینوهه مشاهده شده است و به نظر می‌رسد که یک ابداع ادبی باشد، نه نامی رایج یا رسمی در متون دیگر مصر باستان.

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ Erman, Grapow & 1926–1961.
  2. "Ancient Sudan~ Nubia: Writing: The Basic Languages of Christian Nubia: Greek, Coptic, Old Nubian, and Arabic". ancientsudan.org. Archived from the original on 5 January 2009. Retrieved 2017-03-09.{{cite web}}: نگهداری یادکرد:پیوند نامناسب (link)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Allen 2000, p. 2.
  4. ۴٫۰ ۴٫۱ Loprieno 1995, p. 8.
  5. Budge, E. A. Wallis (1920). Egyptian Hieroglyphic Dictionary (PDF). London: Harrison and sons. Archived (PDF) from the original on 2017-12-12.
  6. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Egyptian (Ancient)". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  7. Grossman, Eitan; Richter, Tonio Sebastian (2015). "The Egyptian-Coptic language: its setting in space, time and culture". Egyptian-Coptic Linguistics in Typological Perspective. De Gruyter Mouton. p. 70. doi:10.1515/9783110346510.69. ISBN 9783110346510. The Egyptian-Coptic language is attested in a vast corpus of written texts that almost uninterruptedly document its lifetime over more than 4,000 years, from the invention of the hieroglyphic writing system in the late 4th millennium BCE, up to the 14th century CE. Egyptian is thus likely to be the longest-attested human language known.
  8. Layton, Benjamin (2007). Coptic in 20 Lessons: Introduction to Sahidic Coptic with Exercises & Vocabularies. Peeters Publishers. p. 1. ISBN 9789042918108. The liturgy of the present day Coptic Orthodox Church in Egypt is written in a mixture of Arabic, Greek, and Bohairic Coptic, the ancient dialect of the Delta and the great monasteries of the Wadi Natrun. Coptic is no longer a living language.
  9. Quibell, James Edward (1901). "When did Coptic become extinct?". Zeitschrift für ägyptische Sprache und Altertumskunde. 39: 87.
  10. Vycichl, Werner (1936). "Pi-Solsel, ein Dorf mit koptischer Überlieferung" [Pi-Solsel, a village with Coptic tradition] (PDF). Mitteilungen des Deutschen Archäologischen Instituts, Abteilung Kairo (به آلمانی). 6: 169–175.

کتاب‌شناسی

منابع آکادمیک و کتاب‌های دانشگاهی

مرورهای کلی

دستور زبان

فرهنگ‌های لغت

واژه‌نامه‌های برخط

  • نکته مهم: دستور زبان‌ها و فرهنگ لغت‌های قدیمی سر ارنست آلفرد تامپسون والیس باج مدت‌هاست که توسط مصرشناسان منسوخ‌شده تلقی می‌شوند، اگرچه این کتاب‌ها هنوز برای خرید در دسترس هستند.