روباه شنی
| روباه شنی | |
|---|---|
 |
|
| روباه شنی، Vulpes rueppelli | |
| وضعیت بقا | |
| طبقه‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | جانوران |
| شاخه: | طنابداران |
| رده: | پستانداران |
| راسته: | گوشت‌خوارسانان |
| تیره: | سگ‌سانان |
| سرده: | روباهان |
| گونه: | V. rueppellii |
| نام علمی | |
| Vulpes rueppellii |
|
 |
|
روباه شنی[۱] (نام علمی: Vulpes rueppelli) نام یک گونه از سرده روباهان است.
منابع[ویرایش]
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Rüppell's fox»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۵ فوریه ۲۰۱۴).
پیوند به بیرون[ویرایش]
 |
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ روباه شنی موجود است. |
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
||||||||||||||
 |
این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |
مشخصات: جثه كوچك‌تر از روباه معمولي، ولي گوش‌ها به نسبت بزرگ‌تر است. رنگ پشت گوش‌ها برخلاف روباه معمولي سياه نيست و غالباً به رنگ پشت بدن و يا زرد متمايل به نارنجي است. موها بسيار نرم و متراكم، رنگ پشت خاكستري متمايل به زرد، رنگ موهاي دم زرد متمايل به قهوه‌اي و انتهاي آن سفيد است. دست و پا كوتاه‌تر از روباه معمولي است. در بين پنجه‌هاي دست و پا موهاي بلندي وجود دارد.
اندازه‌ها: طول سر و تنه 40 تا 52 سانتي‌متر، دم 25 تا 35 سانتي‌متر، ارتفاع 25 تا 30 سانتي‌متر، وزن 2 تا 5/4 كيلوگرم.
زيستگاه: مناطق بياباني و استپي.
پراكندگي: در مناطق حاشية كوير مركزي، سيستان و بلوچستان، فارس، خوزستان، بندرعباس و احتمالاً جزيره قسم زندگي مي‌كند (روباه‌هاي جزيره قشم از نظر شكل ظاهري با ساير روباه‌ها متفاوتند. برخي شبيه روباه معمولي و برخي نيز شباهت‌هايي به روباه شني دارند. تاكنون هيچ‌گونه مطالعه‌اي در مورد روباه‌هاي جزيره قشم صورت نگرفته است).
پراكنش جهاني: شمال آفريقا، عربستان، افغانستان.
عادات: شبگرد است، معمولاً در روز ديده نمي‌شود. به صورت انفرادي و گاهي در دسته‌هاي كوچك زندگي مي‌كند.
غذا: از مواد حيواني نظير سوسك، جوندگان كوچك، خزندگان، حشرات، لاشه حيوانات و مواد گياهي نظير برگ، دانه‌هاي آب‌دار و صيفي‌جات تغذيه مي‌كند (در منطقه رباط پشت بادام يزد تعدادي روباه شني در حال خوردن هندوانه مشاهده گرديد). ساير خصوصيات و عادات اين روباه شبيه روباه معمولي است. طول عمر در اسارت شش سال و نيم است.
وضعيت فعلي: به علت زندگي در مناطق بياباني و دور از دسترس، خطر چنداني نسل اين حيوان را تهديد نمي‌كند. در سال‌هاي 1359 و 1360 اكثر روباه‌هاي شني پارك ملي كوير به علت نامشخصي كه احتمالاً طعمه‌هاي مسموم كار گذاشته شده توسط دامداران براي كشتن گرگ‌ها بوده است نابود شدند.
