رومولوس

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از رمولوس)
رومولوس
Depiction of two men facing right
Roرومولوس و برادر دوقلویش رموس از یک فریز قرن پانزدهم، Certosa di Pavia
پادشاه روم
سلطنت۷۵۳–۷۱۶ پیش از میلاد
جانشیننوما پمپیلیوس
زادهپادشاهی آلبا لونگا
درگذشتهرم
همسر(ان)Hersilia
پدرمارس
مادررئا سیلویا

رومولوس (انگلیسی: Romulus) بنیانگذار افسانه ای پیدایش رم و اولین پادشاه روم در روم باستان بود.[۱] سنت‌های مختلف تأسیس بسیاری از قدیمی‌ترین نهادهای حقوقی، سیاسی، مذهبی و اجتماعی رم را به رومولوس و معاصرانش نسبت می‌دهند. اگرچه بسیاری از این سنت‌ها عناصر فولکلور را در خود جای داده‌اند و مشخص نیست که یک شخصیت تاریخی تا چه حد زیربنای رومولوس اسطوره‌ای است، رویدادها و نهادهایی که به او نسبت داده می‌شود در اسطوره‌های پیرامون ریشه‌ها و سنت‌های فرهنگی روم نقش محوری داشتند.

حساب سنتی[ویرایش]

افسانه‌های مربوط به رومولوس شامل چندین قسمت و شخصیت‌های متمایز است، از جمله تولد معجزه‌آسا و جوانی رومولوس و برادر دوقلویش، رموس (رموس و رومولوس). قتل رموس و پیدایش رم. تجاوز به زنان سابین و جنگ بعدی با سابین‌ها؛ دوره حکومت مشترک با تیتوس تاتیوس; تأسیس مؤسسات مختلف رومی؛ مرگ یا ایزدانگاری رومولوس و جانشینی نوما پمپیلیوس.

طرح کلی[ویرایش]

بر اساس اسطوره‌شناسی روم، خدایان در تأسیس خود شهر رم نقش داشتند. مارس (اسطوره) خدای جنگ و باکره وستال به نام رئا سیلویا والدین پسران دوقلو به نام‌های رموس و رومولوس بودند. باکره‌های وستال‌ها مجاز به ازدواج یا بچه دار شدن نبودند، بلکه باید زندگی خود را وقف خدمت به وستا، الهه آتشگاه کنند. گفته می‌شود که پادشاه آمولیوس دستور داد تا دوقلوها را به عنوان مجازاتی برای رئا سیلویا به دلیل خیانت به عهد تجرد خود به رودخانه تیبر بیندازند. خوشبختانه پسران توسط یک گرگ مادر از رودخانه نجات یافتند. او به بزرگ کردن آنها کمک کرد تا اینکه یک زوج محلی آنها را به فرزندی قبول کردند. با بزرگ شدن پسرها، اعضای مهم جامعه شدند. آنها شاه آملیوس را از سلطنت خلع کردند و با هم برای ایجاد یک شهر جدید همکاری کردند. با این حال، در بحث بعدی در مورد شهر، رومولوس برادرش رموس را کشت. رومولوس نام شهر را به نام خود ادامه داد و آن را رم (یا روم) نامید.[۲]

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ابن‌خلدون، عبدالرحمن (۱۳۸۳). العبر: تاریخ ابن‌خلدون. ج. ۱. ترجمهٔ عبدالمحمد آیتی (ویراست سوم). تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی. ص. ۱۰۸.
  2. "The Gods and Goddesses of Ancient Rome". Education (به انگلیسی). 2022-10-12. Retrieved 2023-05-20.

پیوند به بیرون[ویرایش]