راسوی کوچک

راسو
وضعیت بقا
کمترین نگرانی (IUCN 3.1)
آرایه‌شناسی
فرمانرو:	جانوران
شاخه:	طنابداران
رده:	پستانداران
راسته:	گوشت‌خواران
تیره:	راسوییان
زیرخانواده:	راسویی
سرده:	راسو لینه، ۱۷۵۸

در این تاکسیدرمی شکار خرگوش صحرایی توسط راسوی کوچک نشان داده شده. این حیوان می‌تواند خرگوش‌هایی با پنج تا ده برابر اندازه خودش را شکار کند.

راسو (قاقم) کوچک (Mustela nivalis) یکی از انواع پستانداران و کوچکترین عضو راسته زیستی گوشتخوارسانان است که بومی اوراسیا، آمریکای شمالی و شمال آفریقا به شمار می‌رود.

این راسو به دلیل جثه کوچکش گاهی با موش اشتباه می‌شود. حیوانی شکارچی است و بیشتر از جوندگان کوچک تغذیه می‌کند اما گاهی شکارهای بسیار بزرگتر از خودش در حد خرگوش و پرندگان را هم می‌گیرد. خزندگان کوچک، قورباغه‌ها و ماهی از دیگر طعمه‌های آن هستند و گاهی برای گرفتن پرندگان یا خوردن تخم آنها به بالای درخت می‌رود. غالباً در میان پوشش گیاهی انبوه یا کپه‌های سنگ برای شکار کمین می‌کند و می‌تواند وارد لانه‌های زیرزمینی جوندگان شده و آنها را تعقیب و شکار کند. از آنجا که راسو در نزدیکی مراکز انسانی، مانند روستاها و مزارع هم زندگی می‌کند ممکن است پرندگان خانگی مانند مرغ و خروس را نیز شکار کند. راسوها با گاز گرفتن زیر جمجمه طعمه، آن را می‌کشند. این جانور معمولاً در طول روز فعال است، زیرا با اینکه بیشتر با حس بویایی خود شکار می‌کند، حس بینایی و شنوایی خوبی هم دارد.

راسو قابلیت دست‌آموز شدن دارد و زود به انسان انس می‌گیرد. یکی از کارشناسان گفته که در منطقه چالدران ماکو هنگام وارسی تله‌ها و اندازه‌گیری جوندگان کوچک یک راسو با احتیاط نزدیک شده و موش‌ها را از دست من می‌ربود و پس از بردن آن به لانه‌اش بار دیگر مراجعت می‌کرد.

راسو در ماه‌های گرم سال جفتگیری می‌کنند. مدت آبستنی حدود ۳۵ روز است و سه تا ۱۰ بچه می‌زاید. تعداد دفعات زایمان دو بار در سال است. بچه‌ها در سه هفتگی چشم باز می‌کنند. تا سه ماهگی وابسته به مادر هستند و در یک سالگی بالغ می‌شوند. در حالت وحشی عمر کمی دارند ولی در اسارت تا ۱۰ سال زندگی می‌کنند.

این جانور در بیشتر قسمتهای نیمکره شمالی از جمله بخش‌های شمالی و غربی ایران هم حضور دارد. در نقاط مختلف ایران نام‌های متنوعی در ایران دارد.در گیلکی؛ زر بانو که ، گنجوانِی ، و در ترکی: داش سی چانی، موشول، عرب دوشان، آخساخ سیچانی سوسار در کردی: تانجی موش، تازی موش، دلی، در لری: تُل تازی و در مازندرانی: گرزه بانو، عاروسک، گنجه سرخوسه به آن گفته می‌شود.

مشخصات جسمی

اندازه این حیوان در مناطق مختلف دنیا بسیار متغیر است. به طور میانگین نرها ۱۳ تا ۲۶ سانتیمتر و ماده‌ها ۱۱٫۴ تا ۲۰٫۴ سانتیمتر طول دارند. طول دم در نرها بین ۱۲ تا ۸۷ و در ماده‌ها ۱۷ تا ۶۰ میلیمتر است. نرها ۳۶ تا ۲۵۰ گرم و ماده‌ها ۲۹ تا ۱۱۷ گرم وزن دارند.

موهای پشت آن به رنگ قهوه‌ای و پایین بدن، سفید است. خط حدفاصل رنگ پشت و پایین بدن کاملاً مشخص است. در فصل زمستان و به خصوص در مناطق کوهستانی، مانند البرز و مناطق سردسیر آذربایجان موهای پشت کم رنگ‌تر و گاهی کاملاً سفید می‌شوند؛ ولی تعدادی موی سیاه در انتهای دم مشاهده می‌شود.