رادرفوردیم-۲۶۱

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فیزیک هسته‌ای
واپاشی
شکافت هسته‌ای
گداخت هسته‌ای

واپاشی‌های کلاسیک

واپاشی آلفا · واپاشی بتا · پرتوزایی گاما · واپاشی کروی
دانشمندان
هانری بکرل · ماری کوری · پی‌یر کوری · هانس بتدیگران

رادرفوردیم-۲۶۱ یکی از ایزوتوپ‌های رادرفوردیم است که نیمه عمر آن معادل ۶۸ ثانیه تخمین زده شده‌است و معمولاً با واپاشی آلفا تجزیه می‌شود اما واپاشی آن با شکافت خود به خودی و واپاشی بتا نیز رصد شده‌است.

در سال ۱۹۶۹ یک گروه در دانشگاه کالیفرنیا که توسط آلبرت گیورسو هدایت می‌شد، تلاش کرد که کوریم (۲۴۸Cm) و اکسیژن (۱۶O) را ترکیب کنند و رادرفوردیم-۲۶۱ همان‌طور که در واکنش زیر می‌بینید محصول واپاشی یک ایزوتوپ سنگین تر از رادرفوردیم، به نام رادرفوردیم-۲۶۶ می‌باشد.[۱]

پانویس[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  • Ghiorso, A.; Nurmia, M.; Harris, J.; Eskola, K.; Eskola, P. (1969). "Positive Identification of Two Alpha-Particle-Emitting Isotopes of Element 104". Physical Review Letters. 22 (24): 1317–1320. Bibcode:1969PhRvL..22.1317G. doi:10.1103/PhysRevLett.22.1317.