درگاه:پهلوی/زندگی‌نامه برگزیده/۱
رضا پهلوی (زادهٔ ۲۴ اسفند ۱۲۵۶ در سوادکوه، مازندران – درگذشتهٔ ۴ مرداد ۱۳۲۳ در ژوهانسبورگ، آفریقای جنوبی) بنیانگذار سلسله پهلوی و پادشاه ایران بود.
وی زمانی که نوزاد بود پدرش عباسعلی داداش‌بیگ و در کودکی مادرش نوش‌آفرین آیرملو را از دست داد و دوران خردسالی را در فقر و سختی گذراند. از نوجوانی به نظامی‌گری روی آورد و پله‌های ترقی را پیمود. وی پیش از رسیدن به قدرت سال‌ها جزء قوای قزاق بود و پس از آن از ۱۲۹۹ تا ۱۳۰۲ وزیر جنگ و از ۱۳۰۲ تا ۱۳۰۴ خورشیدی نیز به عنوان نخست‌وزیر ایران در دوره حکومت قاجار بود. وی پس از انقراض سلسله قاجار قدرت را در ایران بدست گرفت و در سال ۱۳۰۴ خورشیدی دودمان پهلوی را بنیان نهاد. وی ابتدا در مقام وزیر جنگ و پس از آن با بدست گرفتن تمام قدرت اقدامات بسیاری در جهت بازسازی ایران و پیشرفت به سوی سازندگی و آبادانی نمود و بسیاری از ناآرامی‌ها و راهزنی‌ها را از بین برد.
سرانجام در سال ۱۳۲۰، پس از اشغال ایران در جنگ جهانی دوم، با اولتیماتوم بریتانیا مجبور به ترک ایران شد و سلطنت را به پسر بزرگترش که مقام ولیعهدی را داشت واگذار کرد. رضاشاه سه سال بعد در شهر ژوهانسبورگ در آفریقای جنوبی درگذشت.