خاطرات واپس‌رانده‌شده
خاطرات واپس‌رانده‌شده (انگلیسی: Repressed memory) پدیده‌ای بحث‌انگیز و به‌طور گسترده‌ای بی‌اعتبار از دید علمی در روان‌پزشکی است که شامل ناتوانی در به‌خاطر آوردن اطلاعات خودزندگی‌نامه‌ای که معمولاً دارای ماهیت روان‌خراش یا استرس‌زا هستند، می‌شود.[۱] این مفهوم ابتدا در نظریه روان‌کاوی مطرح شد که در آن واپس‌رانی نوعی سازوکار دفاعی شناخته می‌شود که تجربیات دردناک و تکانه‌های ناپذیرفتنی را از آگاهی حذف می‌کند.[۲] خاطرات واپس‌رانده‌شده در حال حاضر عمدتاً توسط تحقیقات پشتیبانی نمی‌شود.[۱] زیگموند فروید در ابتدا ادعا کرد که خاطرات قدیمی ترومای کودکی می‌توانند واپس‌رانده شوند؛ در حالی که ناخودآگاه روی رفتار کنونی و واکنش عاطفی اثر داشته باشند. فروید بعدتر در این باور تجدید نظر کرد.
جستارهای وابسته[ویرایش]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Loftus, Elizabeth; Ketchum, Katherine (1994). The Myth of Repressed Memory: False Memories and Allegations of Sexual Abuse. New York, NY: St. Martins Press. ISBN 0312114540.
- ↑ "repression". APA Dictionary of Psychology. Retrieved 7 December 2022.
 | این یک مقالهٔ خرد روان‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |