حافظه بلندمدت

حافظه بلندمدت یا حافظه دراز مدت (به انگلیسی: Long-term memory) به مرحله نهایی از حافظه انسان که در آن داده‌ها را می‌توان برای مدت طولانی ذخیره کرد.

در حالی که در حافظه کوتاه‌مدت تنها حدود ۲۰ تا ۳۰ ثانیه اطلاعات ذخیره می‌شود. اطلاعات می‌تواند در حافظه بلند مدت به طور نامحدود باقی بماند حافظه دراز مدت، شامل اطلاعاتی است که به مدت‌زمان‌های مختلف، از چند دقیقه تا سراسر عمر فرد خاطرات کودکی یک فرد بزرگسال در حافظه نگه‌داری شود.

فراموشی دراین حافظه

فراموش کردن در صورتی که اطلاعات درحافظه بلند مدت ذخیره شده باشد ممکن نیست بلکه دراین حالت اطلاعات در حافظه ذخیره شده اما ما قادر به یاداوری ان نیستیم البته درصد بازیابی بسیار بالاست و با سرنخ یا نشانی میتوان اطلاعات را به یاد اورد. یکی دیگر از دلایل فراموش کردن اطلاعات انتقال نیافتن اطلاعات به حافظه بلند مدت هست در واقع وقتی اطلاعات در حافظه کوتاه مدت ذخیره شود به مرور زمان پاک میشوند و فضا برای اطلاعات جدید را فراهم میکند.وبار اضافی را از حافظه کوتاه مدت حذف میکند که این نوع فراموشی کاملا طبیعی هست. اگر اطلاعات درحافظه کوتاه مدت مورد توجه قرار گیرد و تکرار و مرور شود وارد حافظه بلند مدت میشود ومانع از فراموشی اطلاعات میگردد. نظریه های مختلفی در رابطه عدم بازیابی اطلاعات در حافظه بلند مدت وجود دارد که مهم ترین ان ها نظریه تداخل هست نظریه تداخل:اگر اطلاعات مشابه در حافظه بلند مدت شما ثبت شده باشد یاد اوری ان دشوار میشود و بازیابی اطلاعات در این مورد دشوار و یا غیر ممکن است البته این بداین معنا نیست که هیچ راه حلی ندارد شما میتوانید با یادگیری بیش از حد این مورد را بطرز چشمگیری کاهش دهید. یادگیری بیش از حد یکی از راهای موثر برای کاهش فرایند تداخل اطلاعات هست یادگیری بیش از حد یعنی تمرین و تکرار اموخته های قبلی که اساسا شما ان را یاد گرفته اید در واقع شما با تمرین و تکرار اطلاعات فرایند ذخیره سازی و بازیابی را در حافظه بلند مدت مستحکم میکنید