جنگش چاقوسو
| جنگش چاقوسو | |
|---|---|
| قله پابدا/پوبدی قله پیروزی | |
 نمایی از کوه جنگش چاقوسو | |
 | |
| مرتفع‌ترین نقطه | |
| ارتفاع | ۷٬۴۳۹ متر[۱][۲][۳] |
| برجستگی | ۴٬۱۴۸ متر[۳] |
| قله مادر | |
| ایزولاسیون | ۵۶۰ کیلومتر (۳۵۰ مایل)  |
| مختصات | ۴۲°۰۲′۱۵″ شمالی ۸۰°۰۷′۳۰″ شرقی / ۴۲٫۰۳۷۵۰°شمالی ۸۰٫۱۲۵۰۰°شرقی |
| نامگذاری | |
| ترجمه فارسی | قله پیروزی |
| زبانِ نام | قرقیزی و روسی |
| تلفظ | [dʒeŋiʃ tʃoqusú] و [pʲik pˠaˈbʲɛdˠɨ] |
| جغرافیا | |
| موقعیت | قرقیزستان چین |
| رشته‌کوه مادر | تیان شان |
| صعود | |
| نخستین صعود | ۱۹۵۶ توسط گروه کوهنوردان شوروی |
جَنگِش چاقوسو (به قرقیزی: Жеңиш чокусу) به معنای قلهٔ پیروزی که پیشتر پوبدی[۴] یا قلهٔ پابدا (به روسی: Пик победы) نامیده می‌شد[۲] کوهی به ارتفاع ۷٬۴۳۹ متر واقع در رشته‌کوه تیان‌شان در مرز قرقیزستان با چین است و بلندترین نقطهٔ قرقیزستان و تیان‌شان شناخته می‌شود.[۲][۱] این قله در سال ۱۹۴۶ به منظور یادآوری و گرامی‌داشت پیروزی اتحاد جماهیر شوروی و متفقین در جنگ جهانی دوم قلهٔ پیروزی نامگذاری شد.[۱][۵]
مشخصات[ویرایش]
جنگش چاقوسو کوهی عظیم و گنبدی‌شکل واقع در کوه‌های قاشقال‌داغ[۱] در تیان شان مرکزی[۲] است که در جنوب شرقی دریاچه ایسیق‌کول[۴] قرار دارد. تا پیش از دههٔ ۱۹۴۰ گمان می‌رفت که کوه خان تنگری بلندترین کوه تیان شان است[۶] اما با اندازه‌گیری ارتفاع جنگش چاقوسو در سال ۱۹۴۳ مشخص شد که این کوه بلندترین قله در رشته‌کوه تیان شان و دومین قلهٔ مرتفع در اتحاد جماهیر شوروی است.[۱] با فروپاشی شوروی، این کوه امروزه بلندترین نقطه در کشور قرقیزستان است.
تاریخچه صعود[ویرایش]
در سال ۱۹۵۵ تلاشی فاجعه‌بار برای صعود به جنگش چاقوسو صورت گرفت که نتیجه‌اش کشته‌شدن ۱۱ نفر از اعضای گروه صعودکننده بر اثر کولاک شدید بود.[۵] اما نخستین صعود موفقیت‌آمیز به جنگش چاقوسو که کوهی به‌شدت یخچالی و غالباً پوشیده از ابر است در سال ۱۹۵۶ و توسط گروهی از کوهنوردان شوروی صورت گرفت.[۱] سرپرستی این تیم برعهدهٔ ویتالی آبالاکوف بود.[۵]
منابع[ویرایش]
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ ۱٫۵ «Victory Peak». Encyclopedia Britannica Online. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Laurence Mitchell. Kyrgyzstan: The Bradt Travel Guide. Bradt Travel Guides, 2008, ISBN 1-84162-221-4. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۴ آوریل ۲۰۱۲).
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ «Central Asian Republics Ultras». PeakList.org. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ واحد پژوهش و تألیف گیتاشناسی زیر نظر سعید بختیاری (تابستان ۱۳۸۷)، «نقشهٔ طبیعی آسیا»، اطلس جامع گیتاشناسی ۸۷–۸۸، تهران: مؤسسه جغرافیایی و کارتوگرافی گیتاشناسی، ص. ص ۲۳، شابک ۹۷۸-۹۶۴-۳۴۲-۲۷۰-۷
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ «National geographic magazine: Volume 170». National Geographic Society. ۱۹۸۶: p٫۲۵۸. دریافت‌شده در ۲۴ آوریل ۲۰۱۲.
- ↑ Paul Brummell. Kazakhstan. Bradt Travel Guides, 2008, ISBN 1-84162-234-6. p. 161. Google Books, (بازبینی به تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۱۲).